به گزارش ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی اداره کل میراث فرهنگی، عبدالمالک شنبه زاده اظهار کرد: زبان لکی و لاوه لاوه (لالایی ) به عنوان میراث فرهنگی ناملموس ملی شهریورماه جاری به شماره 1438 و 1439 در فهرست آثار ملی برای استان‌های لرستان، ایلام، کرمانشاه و همدان ثبت شده است .
وی توضیح داد: زبان لَکی در دسته زبان‌های ایرانی شاخه شمال غربی قرارداشته و ازحیث ساختار اصلی دستوری و افعال مانند دیگر لهجه‌های کردی بوده و از لری متفاوت است.
وی حوزه گسترش گویش لکی بخش بیرانوند یا هرو در شرق لرستان با ایل بزرگ بیرانوند، شهرستان سلسله یا الشتر در شمال شرقی، شهرستان دلفان یا نورآباد لرستان در شمالغربی، شهرستان‌های سیروان و چرداول، هلیلان و زردلان و بیجنوند و داجیوند دره‌شهر و شهرستان آبدانان در استان ایلام، حوزه ماهیدشت در کرمانشاه و جنوب استان همدان عنوان کرد و افزود: بخش‌هایی دیگر از طوایف لک در کردستان عراق، کرکوک و خانقین سکونت دارند.
مدیر کل میراث فرهنگی ایلام یاد اوری کرد: گروه‌های زیادی از لک‌ها در طول تاریخ از مناطق خود کوچانده و تبعید شده‌اند از جمله گروهی که ساکن شمال ایران هستند و به کردهای تبعیدی معروفند و گروهی دیگر که توسط عثمانیها به اطراف آنکارا (شهر هایمانا یا هیمنا) کوچانده شدند به لک‌های «شیخ بزینی» یا کردهای هیمنه‌ای معروفند که هنوز فرهنگ و هویت خود را کمابیش حفظ کرده‌اند.
شنبه‌زاده گفت: لالایی از جمله آوازهایی است که چون نگینی بر تارک ادبیات شفاهی می‌درخشد زمانی که کودک تنها مجذوب چهره و رفتار و حرکات مادر می‌شود، بی آنکه درکی درست از گفتار مادر داشته باشد، مادر با تغییر صدا و چهره و گاه حرکات وجدآور و بوسیدن، کودک خود را وادار به آرامش و متوجه خود می‌کند و در گفتار خود، تمام عناصر طبیعی و ملموس را به کار می‌برد و از طبیعت و زیبایی و دلاوری و گاه آرزوهای خود می‌گوید.
مدیر کل میراث فرهنگی ایلام ادامه داد: در لالایی مادران و خواهران اشعاری عاطفی و حماسی را با چندین ریتم و مقام موسیقیایی برای کودکان می‌خوانند.
وی افزود:سرایندگان لالایی گمنام هستند و این اشعار، سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است این اشعار از مایه‌های عاطفی و حماسی مملو می‌باشند و نیز با مضمون‌های امید بخش همراه هستند.
ثبت زبان لکی و لاوه لاوه در فهرست آثار ملی براساس ماده ۱۲ کنوانسیون بین المللی حفظ میراث فرهنگی ناملموس، قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مذکور مصوب سال ۱۳۸۴ مجلس شورای اسلامی و آیین نامه اجرایی آن، و ماده ۲ قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب ۱۳۶۷ مجلس شورای اسلامی انجام شده است.
استان 580هزار نفری ایلام از غرب با کشور عراق، از جنوب با استان خوزستان، از شرق با استان لرستان و از شمال با استان کرمانشاه همسایه است.
درکنار کردی به عنوان زبان اصلی اهالی استان ایلام ، گویشوران عربی ، لری و لکی نیز به نسبت های مختلف دراین استان سکونت دارند.
لک های استان ایلام عمدتا در مناطق همجوار با استان لرستان همچون شهرستان دره شهر سکونت دارند.
درخصوص موقعیت و نسبت قومی گویشوران لک نسبت به کردی و لری نظرهای مختلف و کاملا متضادی وجود داردکه شرح انها ضروری ولی خارج از ظرفیت این متن خبری است.
تنظیم و انتشار دهنده :شهریار حیدری فر
6034
انتهای پیام وی توضیح داد: زبان لَکی در دسته زبان‌های ایرانی شاخه شمال غربی قرارداشته و ازحیث ساختار اصلی دستوری و افعال مانند دیگر لهجه‌های کردی بوده و از لری متفاوت است.
وی حوزه گسترش گویش لکی بخش بیرانوند یا هرو در شرق لرستان با ایل بزرگ بیرانوند، شهرستان سلسله یا الشتر در شمال شرقی، شهرستان دلفان یا نورآباد لرستان در شمالغربی، شهرستان‌های سیروان و چرداول، هلیلان و زردلان و بیجنوند و داجیوند دره‌شهر و شهرستان آبدانان در استان ایلام، حوزه ماهیدشت در کرمانشاه و جنوب استان همدان عنوان کرد و افزود: بخش‌هایی دیگر از طوایف لک در کردستان عراق، کرکوک و خانقین سکونت دارند.
مدیر کل میراث فرهنگی ایلام یاد اوری کرد: گروه‌های زیادی از لک‌ها در طول تاریخ از مناطق خود کوچانده و تبعید شده‌اند از جمله گروهی که ساکن شمال ایران هستند و به کردهای تبعیدی معروفند و گروهی دیگر که توسط عثمانیها به اطراف آنکارا (شهر هایمانا یا هیمنا) کوچانده شدند به لک‌های «شیخ بزینی» یا کردهای هیمنه‌ای معروفند که هنوز فرهنگ و هویت خود را کمابیش حفظ کرده‌اند.
شنبه‌زاده گفت: لالایی از جمله آوازهایی است که چون نگینی بر تارک ادبیات شفاهی می‌درخشد زمانی که کودک تنها مجذوب چهره و رفتار و حرکات مادر می‌شود، بی آنکه درکی درست از گفتار مادر داشته باشد، مادر با تغییر صدا و چهره و گاه حرکات وجدآور و بوسیدن، کودک خود را وادار به آرامش و متوجه خود می‌کند و در گفتار خود، تمام عناصر طبیعی و ملموس را به کار می‌برد و از طبیعت و زیبایی و دلاوری و گاه آرزوهای خود می‌گوید.
مدیر کل میراث فرهنگی ایلام ادامه داد: در لالایی مادران و خواهران اشعاری عاطفی و حماسی را با چندین ریتم و مقام موسیقیایی برای کودکان می‌خوانند.
وی افزود:سرایندگان لالایی گمنام هستند و این اشعار، سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است این اشعار از مایه‌های عاطفی و حماسی مملو می‌باشند و نیز با مضمون‌های امید بخش همراه هستند.
ثبت زبان لکی و لاوه لاوه در فهرست آثار ملی براساس ماده ۱۲ کنوانسیون بین المللی حفظ میراث فرهنگی ناملموس، قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مذکور مصوب سال ۱۳۸۴ مجلس شورای اسلامی و آیین نامه اجرایی آن، و ماده ۲ قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب ۱۳۶۷ مجلس شورای اسلامی انجام شده است.
استان 580هزار نفری ایلام از غرب با کشور عراق، از جنوب با استان خوزستان، از شرق با استان لرستان و از شمال با استان کرمانشاه همسایه است.
درکنار کردی به عنوان زبان اصلی اهالی استان ایلام ، گویشوران عربی ، لری و لکی نیز به نسبت های مختلف دراین استان سکونت دارند.
لک های استان ایلام عمدتا در مناطق همجوار با استان لرستان همچون شهرستان دره شهر سکونت دارند.
درخصوص موقعیت و نسبت قومی گویشوران لک نسبت به کردی و لری نظرهای مختلف و کاملا متضادی وجود داردکه شرح انها ضروری ولی خارج از ظرفیت این متن خبری است.
تنظیم و انتشار دهنده :شهریار حیدری فر
6034
کپی شد
