سید علی حسینی روز چهار شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: در زمینه فعالیت های مطالعاتی مجموعاً 6 طرح مطالعاتی تحت عناوین مدیریت مناطق بیابانی، شناسایی کانونهای بحرانی فرسایش بادی و مدیریت جنگلهای دست کاشت بیابانی برای مناطق عین خوش، دشت عباس،پتک،ابوغویر،صمانه و حسن قندی تهیه و اجرا شد.
وی گفت: در بخش عملیات اجرایی نیز تاکنون احیا پوشش گیاهی به وسیله نهال کاری با گونه های سازگار با شرایط بیابانی جمعاً در سطح حدود 12 هزار هکتار انجام گرفته که مقدار10 هزار هکتار آن توسط اداره و مقدار یکهزار هکتار با مشارکت شرکت ملی نفت مناطق مرکزی ایران و بیش از یک هزار هکتار نیز با مشارکت کشاورزان و در قالب طرح های بادشکن مزارع و زراعت چوب در اراضی زراعی واقع در مناطق بیابانی اجرا شده است.
رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری دهلران افزود: احیا و اصلاح عرصه های مرتعی مناطق بیابانی جمعاً در سطح بیش از 20 هزار هکتار از اراضی بیابانی و در قالب طرحهای ذخیره نزولات توأم با بذرپاشی، کپه کاری، بوته کاری و بعضاً نهالکاری در مناطق برتش،موسیان، دشت اکبر و دشت عباس انجام گرفته است.
حسینی تصریح کرد: در سال گذشته عملیات نهالکاری در عرصه های منابع طبیعی جمعاً در سطح 850 هکتار و در قالب طرحهای بیابان زدایی، توسعه جنگل کاری و جنگل کاری حاشیه جاده در حوزه شهرستان و با کاشت بیش از 300 هزار اصله نهال انجام گرفته که عمدتاً در راستای بیابان زدایی بوده و مقدار 450 هکتار آن با مشارکت کشاورزان و با کاشت 260 هزار اصله نهال اکالیپتوس در ارضی مستعد و فاقد محدودیت آبی و در قالب طرحهای بادشکن مزارع و زراعت چوب اجراء گردید.
وی مهم ترین عوامل بیابان زایی و گسترش بیابان در شهرستان را، وضعیت طبیعی و اقلیمی شهرستان و وقوع خشکسالی های مکرر در طی سنوات گذشته،تخریب پوشش گیاهی ناشی از چرای بی رویه و عدم تعادل دام و مرتع، بوته کنی مراتع،کشاورزی سنتی،فعالیتهای عمرانی از قبیل حفر کانال انتقال لوله های نفت،گاز و جاده های دسترسی و غیره دانست.
رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری دهلران هجوم ماسه های روان ،افزایش ریزگردها و گردوغبارهای محلی و منطقه ای،کاهش کیفیت هوا و تأثیر بر سلامت و آسایش مردم و مشکلات اجتماعی و همچنین تأثیر بر تولیدات کشاورزی و منابع آب و منابع طبیعی را از مهمترین اثرات مخرب ناشی از پدیده بیابان زایی بر شمرد.
حسینی گفت:شهرستان دهلران به دلیل پایین بودن عرض جغرافیایی و نزدیکی به بیابان های عراق و عربستان و بیابانی بودن منطقه ، بیشترین سهم گرد و غبار را در بین سایر شهرستان های تابعه استان دارد.
شهرستان مرزی دهلران در جنوب استان ایلام دارای 259 هزار هکتار عرصه بیابانی و 94 هزار و 920 هکتارعرصه جنگلی است
خبرنگار:علی رضازاده**انتشار دهنده : شهریار حیدری فر
انتهای پیام وی گفت: در بخش عملیات اجرایی نیز تاکنون احیا پوشش گیاهی به وسیله نهال کاری با گونه های سازگار با شرایط بیابانی جمعاً در سطح حدود 12 هزار هکتار انجام گرفته که مقدار10 هزار هکتار آن توسط اداره و مقدار یکهزار هکتار با مشارکت شرکت ملی نفت مناطق مرکزی ایران و بیش از یک هزار هکتار نیز با مشارکت کشاورزان و در قالب طرح های بادشکن مزارع و زراعت چوب در اراضی زراعی واقع در مناطق بیابانی اجرا شده است.
رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری دهلران افزود: احیا و اصلاح عرصه های مرتعی مناطق بیابانی جمعاً در سطح بیش از 20 هزار هکتار از اراضی بیابانی و در قالب طرحهای ذخیره نزولات توأم با بذرپاشی، کپه کاری، بوته کاری و بعضاً نهالکاری در مناطق برتش،موسیان، دشت اکبر و دشت عباس انجام گرفته است.
حسینی تصریح کرد: در سال گذشته عملیات نهالکاری در عرصه های منابع طبیعی جمعاً در سطح 850 هکتار و در قالب طرحهای بیابان زدایی، توسعه جنگل کاری و جنگل کاری حاشیه جاده در حوزه شهرستان و با کاشت بیش از 300 هزار اصله نهال انجام گرفته که عمدتاً در راستای بیابان زدایی بوده و مقدار 450 هکتار آن با مشارکت کشاورزان و با کاشت 260 هزار اصله نهال اکالیپتوس در ارضی مستعد و فاقد محدودیت آبی و در قالب طرحهای بادشکن مزارع و زراعت چوب اجراء گردید.
وی مهم ترین عوامل بیابان زایی و گسترش بیابان در شهرستان را، وضعیت طبیعی و اقلیمی شهرستان و وقوع خشکسالی های مکرر در طی سنوات گذشته،تخریب پوشش گیاهی ناشی از چرای بی رویه و عدم تعادل دام و مرتع، بوته کنی مراتع،کشاورزی سنتی،فعالیتهای عمرانی از قبیل حفر کانال انتقال لوله های نفت،گاز و جاده های دسترسی و غیره دانست.
رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری دهلران هجوم ماسه های روان ،افزایش ریزگردها و گردوغبارهای محلی و منطقه ای،کاهش کیفیت هوا و تأثیر بر سلامت و آسایش مردم و مشکلات اجتماعی و همچنین تأثیر بر تولیدات کشاورزی و منابع آب و منابع طبیعی را از مهمترین اثرات مخرب ناشی از پدیده بیابان زایی بر شمرد.
حسینی گفت:شهرستان دهلران به دلیل پایین بودن عرض جغرافیایی و نزدیکی به بیابان های عراق و عربستان و بیابانی بودن منطقه ، بیشترین سهم گرد و غبار را در بین سایر شهرستان های تابعه استان دارد.
شهرستان مرزی دهلران در جنوب استان ایلام دارای 259 هزار هکتار عرصه بیابانی و 94 هزار و 920 هکتارعرصه جنگلی است
خبرنگار:علی رضازاده**انتشار دهنده : شهریار حیدری فر
کپی شد
