در این مطلب آمده است: در زمان های قدیم این مثل کاربردی ویژه و خاص داشت به نوعی که فرزندان فارغ از جایگاه پدران و نیاکان شان در تلاش بودند تا خود جایگاهی ویژه را بیابند و بر همین اساس به کسب دانش و ثروت اقدام می کردند.
ما نیز به این باور رسیده بودیم که جایگاه پدران هیچ تاثیری بر جایگاه ما ندارد، اما این روزها کم کم به این باور می رسیم که کارکرد این مثل از دست رفته است.
در چند سال اخیر بسیار شنیده ایم که گاه اصولگرایان را در خصوص سوء استفاده های آقازاده هایشان مورد شماتت قرار داده که دسترسی به ثروت یا قدرت و یا توامان داشته اند و همین رانت پدری سبب بروز فساد در بازی مرسوم شایسته سالاری شده است.
اما این روزها جریان آقازاده ها یا همان رانت پدری به شکلی دیگر بروز کرده است، سابق بر این نسل دوم اصلاحات که معتقد به پوست اندازی جریان بودند پیشکسوتان را بازخواست می کردند که زمان بازنشستگی تان برای تصدی مشاغل و یا جایگاه ها فرا رسیده است.
گفتن این موضوع و پیگیری آن نه تنها سخت بود بلکه تقریبا در عرصه های ورود به انتخابات این خواسته نا ممکن شده است، اما در صفحه جدید این روزها شاهدیم که عده ای از بزرگان، فرزندان شان را جایگزین خود برای ورود به عرصه های مختلف سیاسی کرده اند، یعنی آنکه تصدی پست و کسب جایگاه حکایتی است موروثی.
پدری که وزیر است الزاما باید فرزند را جایگزین خود کند و یا پدری که نماینده است در دوران کهنسالی باید فرزند را جایگزین خود در سمت نمایندگی کند.
با شروع سونامی ثبت نام برای ورود به شوراهای شهر شاهد بروز و ظهور پدیده رانت پدری هستیم؛ فارغ از اینکه کدام جریان (اصلاح طلبی یا اصولگرایی) اقدام به چنین کاری می کند نفس عمل حرکتی است نامیمون و به نوعی استارت ویژه خواری و رانت خواری در عرصه های مردم سالارانه است.
به زبانی ساده تر تکلیف آنان که سعادت داشتن پدری صاحب منصب را نداشته اند، از پیش معین است.
زنگ خطر این بازی خطرناک به صدا در آمده و جریان های سیاسی اگر می خواهند به پویایی خود بپردازند از همین امروز باید در مقابل این فرزندان نوظهور که تا امروز خطی و ربطی در سیاست ایران نداشته و تنها به فضل پدر خواهان کسب جایگاه هستند، بایستد که در غیر این صورت کاندیداتوری موروثی نیز به ادبیات سیاسی ایران اضافه خواهد شد.
منبع: پایگاه خبری تحلیلی آفتاب ایلام
6033
انتهای پیام ما نیز به این باور رسیده بودیم که جایگاه پدران هیچ تاثیری بر جایگاه ما ندارد، اما این روزها کم کم به این باور می رسیم که کارکرد این مثل از دست رفته است.
در چند سال اخیر بسیار شنیده ایم که گاه اصولگرایان را در خصوص سوء استفاده های آقازاده هایشان مورد شماتت قرار داده که دسترسی به ثروت یا قدرت و یا توامان داشته اند و همین رانت پدری سبب بروز فساد در بازی مرسوم شایسته سالاری شده است.
اما این روزها جریان آقازاده ها یا همان رانت پدری به شکلی دیگر بروز کرده است، سابق بر این نسل دوم اصلاحات که معتقد به پوست اندازی جریان بودند پیشکسوتان را بازخواست می کردند که زمان بازنشستگی تان برای تصدی مشاغل و یا جایگاه ها فرا رسیده است.
گفتن این موضوع و پیگیری آن نه تنها سخت بود بلکه تقریبا در عرصه های ورود به انتخابات این خواسته نا ممکن شده است، اما در صفحه جدید این روزها شاهدیم که عده ای از بزرگان، فرزندان شان را جایگزین خود برای ورود به عرصه های مختلف سیاسی کرده اند، یعنی آنکه تصدی پست و کسب جایگاه حکایتی است موروثی.
پدری که وزیر است الزاما باید فرزند را جایگزین خود کند و یا پدری که نماینده است در دوران کهنسالی باید فرزند را جایگزین خود در سمت نمایندگی کند.
با شروع سونامی ثبت نام برای ورود به شوراهای شهر شاهد بروز و ظهور پدیده رانت پدری هستیم؛ فارغ از اینکه کدام جریان (اصلاح طلبی یا اصولگرایی) اقدام به چنین کاری می کند نفس عمل حرکتی است نامیمون و به نوعی استارت ویژه خواری و رانت خواری در عرصه های مردم سالارانه است.
به زبانی ساده تر تکلیف آنان که سعادت داشتن پدری صاحب منصب را نداشته اند، از پیش معین است.
زنگ خطر این بازی خطرناک به صدا در آمده و جریان های سیاسی اگر می خواهند به پویایی خود بپردازند از همین امروز باید در مقابل این فرزندان نوظهور که تا امروز خطی و ربطی در سیاست ایران نداشته و تنها به فضل پدر خواهان کسب جایگاه هستند، بایستد که در غیر این صورت کاندیداتوری موروثی نیز به ادبیات سیاسی ایران اضافه خواهد شد.
منبع: پایگاه خبری تحلیلی آفتاب ایلام
6033
کپی شد
