به گزارش گروه پژوهش و تحلیل خبری ایرنا، سید حسن قاضی زاده هاشمی هفته گذشته در سفر خود به استان ایلام با فرماندار شهر بدره درگیری لفظی کوتاهی داشت که بخشی از آن به سرعت در شبکه های مجازی انتشار یافت.
در حالی که برخی توضیح یا حتی توجیه وزیر و نزدیکانش درباره دلایل این اصطکاک کلامی را انتظار داشتند و گروهی اطمینان داشتند بزودی فرماندار بدره از کار برکنار شده و به هر ترتیب واکنش هایی از این دست را پیش بینی می کردند، قاضی زاده هاشمی پیش از ترک ایلام با فرماندار تماس گرفت و از وی عذرخواهی کرد.
پس از این رخدادهای بسیاری از رسانه های همسو با دولت به تمجید از اقدام وزیر بهداشت پرداختند و رسانه ها و چهره های مخالف نیز به مانند همیشه به این ماجرا به چشم فرصتی برای کوبیدن دولت و هجمه به مسوولان اجرایی نگریستند.
در کنار دیدگاه های گوناگونی که در این باره مطرح شده است قیاس هایی در موقعیت های مشابه به چشم می آید که اقدام وزیر بهداشت را از منظر انجام یک وظیفه در جامعه ای مردمسالار منطبق با مقتضیات زمان کنونی برجسته تر می سازد. در این ارتباط چند نکته لازم به یادآوری است؛
1- برخلاف سال های گذشته که بسیاری موضع گیری و اظهارنظرهای شفاهی مسوولان و چهره های شناخته شده در جوامع امکان کتمان می یافت و دیوار حاشا برای فرار از مسوولیت و پیامدهای نامطلوب برخی گفته ها همچنان بلندی داشت، فضای کنونی به واسطه ابزارهای ارتباطاتی که در اختیار همگان قرار گرفته، فضایی خاص و عرصه ای آشکار برای قضاوت عمومی است.
به همین خاطر هر اظهارنظر یا رفتار چهره های شناخته شده به ویژه چهره های سیاسی به کانون توجه ها تبدیل شده و در معرض نگاه میلیون ها چشم قرار می گیرد.
یکی از مهمترین مولفه های وضعیت حاضر نیاز مخاطبان به پاسخ گویی مسوولان ذی ربط در مورد اخبار و حتی شایعاتی است که در سطح وسیع و گاه همراه با مستنداتی در رسانه های گوناگون انعکاس می یابد.
در این وضعیت، انتشار فیش های حقوقی نامتعارف، بروز حادثه ای چون پلاسکو یا گزارش هایی مستند درباره املاک، استخدام ها و ... پاسخگویی جدی مسوولان را می طلبد. گریز از این پاسخ گویی زمینه ساز بی اعتمادی شهروندان خواهد شد و به تدریج مسوولان بی توجه به این الزام را از دایره وثوق و اقبال عمومی بیرون خواهد راند.
2- مسوولان در جوامع مردم سالار و امروزی در همه زمینه های مرتبط با حوزه مدیریت خود ملزم و موظف به خدمت رسانی هستند. به عبارتی مهمترین بایسته پیش روی مسوولان انجام وظایف محوله به بهترین شکل ممکن و به دور از هرگونه بهانه جویی است.
این در حالی است که متاسفانه بخش مهمی از توان برخی به حفظ منصب و نه ادای مسوولیت های مربوط به آن معطوف است.
پاسخگویی نیز انتظاری عمومی و اساسی از مسوولان است؛ مسوولانی که در قوا و نهادهای گوناگون حاکمیتی در برابر دستگاه های نظارتی، نص قانون و مردم باید قادر به دفاع از عملکرد خود باشند. تکمیل کننده سه ضلعی مسوولیت، پوزش طلبی به خاطر نقاط غیرقابل دفاع این کارنامه است.
3- در ماجرای درگیری لفظی وزیر بهداشت و فرماندار بدره و سپس عذرخواهی قاضی زاده هاشمی شاهد تکمیل سه ضلعی یادشده بودیم؛ اقدامی که نه به خاطر انجام آن بلکه به خاطر احیای وظیفه ای فراموش شده شایسته تقدیر است.
بسیاری دولت یازدهم را دولتی می دانند که فرهنگ عذرخواهی بابت برخی کاستی ها را پس از سال های بی توجهی مورد توجه قرارداد و ضرورتی فراموش شده را زنده ساخت.
دیر زمانی از طفره و تمسخر وزیر وقت آموزش و پرورش وقت در زمینه عذرخواهی بابت حادثه سوختن دانش آموزان مدرسه «شین آباد» در آذربایجان غربی در اواسط آذرماه 91 نمی گذرد و هنوز هم پای شماری از مسوولان برای ادای ضلع سوم مسوولیت پذیری پیش نمی رود.
دولت یازدهم و مسوولان دستگاه اجرایی از توزیع نامطلوب سبد کالا میان نیازمندان تا رخداد اخیر در ایلام هرگز از انجام وظیفه خود فروگذار نکرده اند و فرهنگی را پایه ریزی کرده اند که ضروری است مورد توجه مسوولان دیگر نهادها و دستگاه ها نیز قرار گیرد.
نکته دیگر در این زمینه اینکه پوزش طلبی در دولت یازدهم هرگز به سطح کلامی و اعلامی محدود نبوده و رویدادهایی چون حادثه ریلی «هفت خوان» سمنان نشان داد، با وجود بروز خطای انسانی در بروز این حادثه، مسوولان اجرایی در اقدام مقتضی، پاسخگویی به موقع و عذرخواهی و استعفا یا به عبارتی تکمیل مثلث مسوولیت پذیری خط قرمزی نمی شناسند.
پژوهشم**9279**1601**خبرنگار: سیدمحمد موسی کاظمی** انتشار دهنده: شهناز حسنی
انتهای پیام در حالی که برخی توضیح یا حتی توجیه وزیر و نزدیکانش درباره دلایل این اصطکاک کلامی را انتظار داشتند و گروهی اطمینان داشتند بزودی فرماندار بدره از کار برکنار شده و به هر ترتیب واکنش هایی از این دست را پیش بینی می کردند، قاضی زاده هاشمی پیش از ترک ایلام با فرماندار تماس گرفت و از وی عذرخواهی کرد.
پس از این رخدادهای بسیاری از رسانه های همسو با دولت به تمجید از اقدام وزیر بهداشت پرداختند و رسانه ها و چهره های مخالف نیز به مانند همیشه به این ماجرا به چشم فرصتی برای کوبیدن دولت و هجمه به مسوولان اجرایی نگریستند.
در کنار دیدگاه های گوناگونی که در این باره مطرح شده است قیاس هایی در موقعیت های مشابه به چشم می آید که اقدام وزیر بهداشت را از منظر انجام یک وظیفه در جامعه ای مردمسالار منطبق با مقتضیات زمان کنونی برجسته تر می سازد. در این ارتباط چند نکته لازم به یادآوری است؛
1- برخلاف سال های گذشته که بسیاری موضع گیری و اظهارنظرهای شفاهی مسوولان و چهره های شناخته شده در جوامع امکان کتمان می یافت و دیوار حاشا برای فرار از مسوولیت و پیامدهای نامطلوب برخی گفته ها همچنان بلندی داشت، فضای کنونی به واسطه ابزارهای ارتباطاتی که در اختیار همگان قرار گرفته، فضایی خاص و عرصه ای آشکار برای قضاوت عمومی است.
به همین خاطر هر اظهارنظر یا رفتار چهره های شناخته شده به ویژه چهره های سیاسی به کانون توجه ها تبدیل شده و در معرض نگاه میلیون ها چشم قرار می گیرد.
یکی از مهمترین مولفه های وضعیت حاضر نیاز مخاطبان به پاسخ گویی مسوولان ذی ربط در مورد اخبار و حتی شایعاتی است که در سطح وسیع و گاه همراه با مستنداتی در رسانه های گوناگون انعکاس می یابد.
در این وضعیت، انتشار فیش های حقوقی نامتعارف، بروز حادثه ای چون پلاسکو یا گزارش هایی مستند درباره املاک، استخدام ها و ... پاسخگویی جدی مسوولان را می طلبد. گریز از این پاسخ گویی زمینه ساز بی اعتمادی شهروندان خواهد شد و به تدریج مسوولان بی توجه به این الزام را از دایره وثوق و اقبال عمومی بیرون خواهد راند.
2- مسوولان در جوامع مردم سالار و امروزی در همه زمینه های مرتبط با حوزه مدیریت خود ملزم و موظف به خدمت رسانی هستند. به عبارتی مهمترین بایسته پیش روی مسوولان انجام وظایف محوله به بهترین شکل ممکن و به دور از هرگونه بهانه جویی است.
این در حالی است که متاسفانه بخش مهمی از توان برخی به حفظ منصب و نه ادای مسوولیت های مربوط به آن معطوف است.
پاسخگویی نیز انتظاری عمومی و اساسی از مسوولان است؛ مسوولانی که در قوا و نهادهای گوناگون حاکمیتی در برابر دستگاه های نظارتی، نص قانون و مردم باید قادر به دفاع از عملکرد خود باشند. تکمیل کننده سه ضلعی مسوولیت، پوزش طلبی به خاطر نقاط غیرقابل دفاع این کارنامه است.
3- در ماجرای درگیری لفظی وزیر بهداشت و فرماندار بدره و سپس عذرخواهی قاضی زاده هاشمی شاهد تکمیل سه ضلعی یادشده بودیم؛ اقدامی که نه به خاطر انجام آن بلکه به خاطر احیای وظیفه ای فراموش شده شایسته تقدیر است.
بسیاری دولت یازدهم را دولتی می دانند که فرهنگ عذرخواهی بابت برخی کاستی ها را پس از سال های بی توجهی مورد توجه قرارداد و ضرورتی فراموش شده را زنده ساخت.
دیر زمانی از طفره و تمسخر وزیر وقت آموزش و پرورش وقت در زمینه عذرخواهی بابت حادثه سوختن دانش آموزان مدرسه «شین آباد» در آذربایجان غربی در اواسط آذرماه 91 نمی گذرد و هنوز هم پای شماری از مسوولان برای ادای ضلع سوم مسوولیت پذیری پیش نمی رود.
دولت یازدهم و مسوولان دستگاه اجرایی از توزیع نامطلوب سبد کالا میان نیازمندان تا رخداد اخیر در ایلام هرگز از انجام وظیفه خود فروگذار نکرده اند و فرهنگی را پایه ریزی کرده اند که ضروری است مورد توجه مسوولان دیگر نهادها و دستگاه ها نیز قرار گیرد.
نکته دیگر در این زمینه اینکه پوزش طلبی در دولت یازدهم هرگز به سطح کلامی و اعلامی محدود نبوده و رویدادهایی چون حادثه ریلی «هفت خوان» سمنان نشان داد، با وجود بروز خطای انسانی در بروز این حادثه، مسوولان اجرایی در اقدام مقتضی، پاسخگویی به موقع و عذرخواهی و استعفا یا به عبارتی تکمیل مثلث مسوولیت پذیری خط قرمزی نمی شناسند.
پژوهشم**9279**1601**خبرنگار: سیدمحمد موسی کاظمی** انتشار دهنده: شهناز حسنی
کپی شد
