به گزارش ایرنا، وجود دروازه عتبات عالیات به عنوان پرترددترین مرز زمینی کشور و حماسه بزرگ اربعین امام حسین (ع) افتخار میزبانی از زائران این اسوه آفرینش را نصیب ما ایلامیان نمود و کلیه تهدیدهای ناامنی و قاچاق و تخریب و سرقت را به همگرایی ، هم افزایی، عشق ، امید ، آرامش و مظهر مشارکت ملی تبدیل کرده است.
امروز نعمت اربعین مائده مهران را ارزانی ما کرده تا گامی برداریم ، شامی برگیریم ، جامی برکشیم و سخن را بنام حسین(ع) بیارائیم و دهن به عشق کربلا شیرین و جذبه و جزای آسمانی اربعین را شعار و عالم گیر کنیم.
لطف خدا و سخاوت شهیدانمان ما را تاج شاهی بخشیده تا در محشر مهران سجع و ساغر و ساقی ، می و ماه و مهر و خم و خرابات و خورشید حسین (ع) را زینت افزای ملک و میکده جان و جایزه و جهان خود نمائیم و نیروی مغناطیس خدای اربعین را در زلال (الحسین یَجمَعُنا) تبدیل و به دنیای دوستی عرضه کنیم و شعر شعور سر دهیم.
دل اگر نذر حسین است خریدن دارد / اشک اگر مال حسین است که ریختن دارد
همه عالم و آدم به فدایت ارباب / غم ارباب به دل ها چه کشیدن دارد
امروز به یمن عظمت اربعین، مهران به یک جهان تبدیل شده، رایزنی های سیاسی، کمیسیون های نظامی، تحلیل های امنیتی، نشست های اقتصادی، هم اندیشی های اجتماعی، کارگروه های فرهنگی، راهکارهای اجرایی و تشریفات اداری از برنامه های متداول این مرز بین المللی است، رفت و برگشت مدیران ملی، فراز و فرود پرنده های آهنی، ترافیک سنگین مبادی منتهی به شهر، جلولان پلیس های پایتخت، میهمانپذیرهای بدون برند، موکب های فاقد آرم، خادمان گمنام ، بیرق های بین راهی، پرچم های پر هیبت، ملیت های مختلف و شعارهای یکرنگ لبیک یاحسین (ع) عاشقان، مهران را به یک دنیای جذاب مبدل کرده است.
امروز پرچم پیچانی، موکب گردانی ، ققنوس پرانی، گلاب پاشانی، قلم چرخانی، تکیه تکانی و چکامه چکانی مهران دیدنی و معجزه اربعین را نیز ماندنی کرده است.
عشق امام و ارادت امت مشق مشارکت را در مهران جهانی و آوازه میهمان نوازی ایلام آزاده را جاودانه کرده است.
در مهران هیچکس ساکن و تماشاچی نیست، یکی غذا می پزد، دیگری آب عطا می کند، یکی هندوانه هدیه می دهد، چهارمی چفیه می بندد، پنجمی پینه می زند، ششمی شکر شربت کرده ، هفتمی هیات دار است، نهمی نان و نمک توشه می کند و دهمی داد می زند همه بگید لبیک یا حسین (ع).
باز در جان جهان یکسره غوغاست حسین / این چه شوری است که از یاد تو برپاست حسین(ع)
این چه رازی است که باز شعله فروزد هنوز / روشن از داغ تو ظلمت کده ماست حسین(ع)
