به گزارش ایرنا، زهد، علم، آداب معاشرت،عبادت، اطعام فقرا، کرم و سخاوت از جمله صفات امام هشتم شیعیان به شمارمی رود که در روایات مختلف مورد توجه قرار گرفته اما امام صادق(ع) در روایتی بیان می کند یکی از پایه های معرفتی برای شناخت امام هشتم غربت او است.
از بین ائمه اطهار(ع)، به امام حسین(ع) و امام رضا(ع) لقب 'غریب' داده شده است و به دلیل اینکه آنها تنها امامی بودند که در شرایط بسیار خوبی قرار گرفتند که اگر ایشان را درک می‌کردند، قضیه به نحو دیگری رقم می‌خورد.
وقتی مأمون به امام رضا(ع) نامه داد و ایشان را به مرو دعوت کرد، امام رضا(ع) بر سر قبر جد بزرگوارشان رفتند و گریه کردند. مردم که از دعوت و پیشنهاد خلافت مأمون به امام رضا(ع) خوشحال بودند، به ایشان می‌گفتند چطور ناراحت هستید، در حالی که هیچ کدام از اجداد شما در چنین موقعیتی قرار نگرفته بودند.
امام رضا(ع) نمی‌توانستند به صراحت بگویند مأمون چه شخصیتی دارد و قصدش از این دعوت و پیشنهاد چیست. چه خوب بود اگر مردم عاقل بودند و از حالات امام رضا(ع) که معصوم است و در رفتار و گفتارش مبالغه نمی‌کند، می‌فهمیدند که وداع امام رضا(ع) با چشمانی گریان از مسجد النبی و خانواده‌شان چه مفهومی دارد.
همه حالات امام رضا(ع) نشان می‌داد که توطئه و فریبی از سوی مأمون صورت گرفته است، اما مردم متوجه نشدند و این غربت آن حضرت را نشان می‌دهد.
امام رضا(ع) تنها امامی است که سفر طولانی‌ای داشتند و از مکان و جای سنتی خود دور شدند و به سرحدات جهان اسلام یعنی به مرزهای شرقی جهان اسلام آن زمان رسیدند و بنابراین از همه مشاهد مشرفه مانند مدینه، عتبات عالیات در عراق دور می‌شوند و به سوی ایران حرکت کردند و به مرو رسیدند.
غریب‌الغربایی ایشان هم به این معناست، ایشان برای ما ایرانی‌ها انیس‌النفوس هستند، ما به مشهد می‌رویم به خاطر اینکه انس بگیریم و انس هم می‌گیریم، چون یکی از صفات و القاب ایشان امام رئوف و مهربان است به همین خاطر رئوفیت و مهربانی ایشان در مردم ایران هم اوج می‌گیرد.
امام رضا(ع) براساس اعتقادات و نظرات پیروان ادیان مختلف با آنها بحث می کردند، نه اینکه از اعتقادات و نگرش اسلام استفاده کنند و این بزرگ‌ترین نقطه شروع است پس باید با زبان یک قوم سخن گفت و از دین خودشان برای خودشان استدلال آورد. این روشی است که در آینده در ارتباطات میان دینی بحث مهمی است، یعنی ارتباطات میان دینی آینده جهان را تشکیل می‌دهد و این سیره امام رضا(ع) به شدت برای ما عبرت‌آموز است.
8029/1535 خبرنگار:حکیمه کشاورز** انتشاردهنده:داریوش غفاری
انتهای پیام از بین ائمه اطهار(ع)، به امام حسین(ع) و امام رضا(ع) لقب 'غریب' داده شده است و به دلیل اینکه آنها تنها امامی بودند که در شرایط بسیار خوبی قرار گرفتند که اگر ایشان را درک می‌کردند، قضیه به نحو دیگری رقم می‌خورد.
وقتی مأمون به امام رضا(ع) نامه داد و ایشان را به مرو دعوت کرد، امام رضا(ع) بر سر قبر جد بزرگوارشان رفتند و گریه کردند. مردم که از دعوت و پیشنهاد خلافت مأمون به امام رضا(ع) خوشحال بودند، به ایشان می‌گفتند چطور ناراحت هستید، در حالی که هیچ کدام از اجداد شما در چنین موقعیتی قرار نگرفته بودند.
امام رضا(ع) نمی‌توانستند به صراحت بگویند مأمون چه شخصیتی دارد و قصدش از این دعوت و پیشنهاد چیست. چه خوب بود اگر مردم عاقل بودند و از حالات امام رضا(ع) که معصوم است و در رفتار و گفتارش مبالغه نمی‌کند، می‌فهمیدند که وداع امام رضا(ع) با چشمانی گریان از مسجد النبی و خانواده‌شان چه مفهومی دارد.
همه حالات امام رضا(ع) نشان می‌داد که توطئه و فریبی از سوی مأمون صورت گرفته است، اما مردم متوجه نشدند و این غربت آن حضرت را نشان می‌دهد.
امام رضا(ع) تنها امامی است که سفر طولانی‌ای داشتند و از مکان و جای سنتی خود دور شدند و به سرحدات جهان اسلام یعنی به مرزهای شرقی جهان اسلام آن زمان رسیدند و بنابراین از همه مشاهد مشرفه مانند مدینه، عتبات عالیات در عراق دور می‌شوند و به سوی ایران حرکت کردند و به مرو رسیدند.
غریب‌الغربایی ایشان هم به این معناست، ایشان برای ما ایرانی‌ها انیس‌النفوس هستند، ما به مشهد می‌رویم به خاطر اینکه انس بگیریم و انس هم می‌گیریم، چون یکی از صفات و القاب ایشان امام رئوف و مهربان است به همین خاطر رئوفیت و مهربانی ایشان در مردم ایران هم اوج می‌گیرد.
امام رضا(ع) براساس اعتقادات و نظرات پیروان ادیان مختلف با آنها بحث می کردند، نه اینکه از اعتقادات و نگرش اسلام استفاده کنند و این بزرگ‌ترین نقطه شروع است پس باید با زبان یک قوم سخن گفت و از دین خودشان برای خودشان استدلال آورد. این روشی است که در آینده در ارتباطات میان دینی بحث مهمی است، یعنی ارتباطات میان دینی آینده جهان را تشکیل می‌دهد و این سیره امام رضا(ع) به شدت برای ما عبرت‌آموز است.
8029/1535 خبرنگار:حکیمه کشاورز** انتشاردهنده:داریوش غفاری
کپی شد
