به گزارش ایرنا روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان روز دوشنبه به نقل از ' حجت‌الاسلام و المسلمین محمدعلی انصاری ' اضافه کرد: علاقه مندان به شعر و ادب فارسی دوست دارند شعرای بزرگی همانند صائب بیش از پیش تکریم و جایگاه ادبی آنها معرفی شود.
وی که در ششمین همایش بزرگداشت مقام صائب تبریزی سخن می گفت، افزود: روح علاقه مندی به اسلام واهل بیت (ع) در کلام و شعر صائب تبریزی کاملا مشهود است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان با اشاره به اینکه شعر صائب الهام گرفته از تعالیم اسلام و قرآن است، گفت: در بسیاری از اشعار این شاعر گرانقدر مفاهیم قرآن کریم و علاقه مند به اهل بیت (ع) دیده می شود.
وی شعر را یکی از لوازم اصلی زندگی معنوی و روحی مردم و شاعر را یک ثروت ملی دانست و اظهار کرد: شعر و شاعری اصالتی بزرگ دارد و باید قدر این ثروت را دانسته و آن را ایجاد، حفظ و گسترش داده و کارا کرد و بدون شک یکی از جنبه های حفظ این ثروت بزرگ تجلیل از بزرگان این عرصه است.
وی با تجلیل از مقام ادبی صائب تبریزی اضافه کرد: امروز آرامگاه این شاعر بزرگ محل اجتماع علاقه مندان به شعر و ادب پارسی و این شاعر گرانمایه است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان ، آشنایی جوانان با شعرای بزرگ کشور از جمله صائب تبریزی را بیش از پیش ضروری دانست و تصریح کرد: اگر نتیجه همایش صائب منجر به علاقه مند شدن مردم و جوانان به این شاعر بزرگ شود، این همایش رسالت خود را به درستی انجام داده است.
ششمین همایش بزرگداشت مقام صائب تبریزی یکشنبه شب با حضور قدرت الله نوروزی شهردار اصفهان، محمد عیدی رئیس سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری و اعضای کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر اصفهان، معاون فرهنگی شهرداری تبریز، اصغر مختاری معاون امور فرهنگی و رسانه ای و رضا مهندسی رئیس اداره فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان، اساتید دانشگاه، شعرا و علاقه مندان به شعر در باغ صائب اصفهان برگزار شد.
میرزا محمّدعلی متخلّص به صائب تبریزی و معروف به میرزا صائب بزرگترین غزلسرای قرن یازدهم هجری است .
وی حدود سال های 970 تا 973 در تبریز دیده به جهان گشود.
پدراو میرزا عبد الرحیم تاجری معتبر بود ،خانواده صائب جزو هزار فامیلی بودند که به فرمان شاه عباس از تبریز به اصفهان کوچ کردند و در محله عباس آباد سکنی گزیدند.
صائب در اصفهان پرورش یافت و دانش های ادبی و عقلی و نقلی را نزد استادان آن شهر و خطاطی را نزد عموی خود شمس الدین تبریزی شیرین قلم مشهور به شمس ثانی آموخت ؛ در جوانی به حج رفت و به زیارت مشهد مقدس نیز نایل شد.
صائب از اصفهان عازم هندوستان شد و به هرات و کابل رفت ؛ حکمران کابل ، ظفر خان که خود شاعر و ادیب بود مقدم صائب را گرامی داشت.
ظفر خان پس از مدتی به جهت جلوس شاه جهان عازم دکن شد و صائب را نیز با خود همراه برد .
شاه جهان صائب را مورد عنایت خود قرار داد و به او لقب مستعدخان داد .
در سال 1008 - 1039 هجری که صائب و ظفر خان در رکاب شاه جهان در برهانپور بودند خبر رسید که پدر صائب از ایران به اکبر آباد هندوستان امده و میخواهد او را با خود به ایران ببرد . صائب از ظفر خان و پدر او خواجه ابوالحسن تربتی رخصت طلبید ولی حصول این رخصت تا دوسال طول کشید .
در سال 1011 - 1042 هجری که حکومت کشمیر به ظفر خان واگذار شد صائب نیز بدانجا رفت و از آنجا به اتفاق پدر عازم ایران شد. پس از بازگشت صائب به ایران در اصفهان به حضور شاه عباس دوم رسید و خطاب ملک الشعرایی دربار صفوی یافت و در این مدت محضرش در اصفهان محل اجتماع اهل ادب و آمد و شد دوستداران سخن بود و او جزبه قصد سیاحت بعضی از شهرها و ناحیت های ایران از اصفهان بیرون نرفت و در همان جا به سال 1054 - 1086 هجری - دیده از جهان فرو بست و در باغی در جوار زاینده رود به خاک سپرده شد.
کلیات اشعار او قصایده ، غزل و مثنوی است.
2093
انتهای پیام وی که در ششمین همایش بزرگداشت مقام صائب تبریزی سخن می گفت، افزود: روح علاقه مندی به اسلام واهل بیت (ع) در کلام و شعر صائب تبریزی کاملا مشهود است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان با اشاره به اینکه شعر صائب الهام گرفته از تعالیم اسلام و قرآن است، گفت: در بسیاری از اشعار این شاعر گرانقدر مفاهیم قرآن کریم و علاقه مند به اهل بیت (ع) دیده می شود.
وی شعر را یکی از لوازم اصلی زندگی معنوی و روحی مردم و شاعر را یک ثروت ملی دانست و اظهار کرد: شعر و شاعری اصالتی بزرگ دارد و باید قدر این ثروت را دانسته و آن را ایجاد، حفظ و گسترش داده و کارا کرد و بدون شک یکی از جنبه های حفظ این ثروت بزرگ تجلیل از بزرگان این عرصه است.
وی با تجلیل از مقام ادبی صائب تبریزی اضافه کرد: امروز آرامگاه این شاعر بزرگ محل اجتماع علاقه مندان به شعر و ادب پارسی و این شاعر گرانمایه است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان ، آشنایی جوانان با شعرای بزرگ کشور از جمله صائب تبریزی را بیش از پیش ضروری دانست و تصریح کرد: اگر نتیجه همایش صائب منجر به علاقه مند شدن مردم و جوانان به این شاعر بزرگ شود، این همایش رسالت خود را به درستی انجام داده است.
ششمین همایش بزرگداشت مقام صائب تبریزی یکشنبه شب با حضور قدرت الله نوروزی شهردار اصفهان، محمد عیدی رئیس سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری و اعضای کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر اصفهان، معاون فرهنگی شهرداری تبریز، اصغر مختاری معاون امور فرهنگی و رسانه ای و رضا مهندسی رئیس اداره فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان، اساتید دانشگاه، شعرا و علاقه مندان به شعر در باغ صائب اصفهان برگزار شد.
میرزا محمّدعلی متخلّص به صائب تبریزی و معروف به میرزا صائب بزرگترین غزلسرای قرن یازدهم هجری است .
وی حدود سال های 970 تا 973 در تبریز دیده به جهان گشود.
پدراو میرزا عبد الرحیم تاجری معتبر بود ،خانواده صائب جزو هزار فامیلی بودند که به فرمان شاه عباس از تبریز به اصفهان کوچ کردند و در محله عباس آباد سکنی گزیدند.
صائب در اصفهان پرورش یافت و دانش های ادبی و عقلی و نقلی را نزد استادان آن شهر و خطاطی را نزد عموی خود شمس الدین تبریزی شیرین قلم مشهور به شمس ثانی آموخت ؛ در جوانی به حج رفت و به زیارت مشهد مقدس نیز نایل شد.
صائب از اصفهان عازم هندوستان شد و به هرات و کابل رفت ؛ حکمران کابل ، ظفر خان که خود شاعر و ادیب بود مقدم صائب را گرامی داشت.
ظفر خان پس از مدتی به جهت جلوس شاه جهان عازم دکن شد و صائب را نیز با خود همراه برد .
شاه جهان صائب را مورد عنایت خود قرار داد و به او لقب مستعدخان داد .
در سال 1008 - 1039 هجری که صائب و ظفر خان در رکاب شاه جهان در برهانپور بودند خبر رسید که پدر صائب از ایران به اکبر آباد هندوستان امده و میخواهد او را با خود به ایران ببرد . صائب از ظفر خان و پدر او خواجه ابوالحسن تربتی رخصت طلبید ولی حصول این رخصت تا دوسال طول کشید .
در سال 1011 - 1042 هجری که حکومت کشمیر به ظفر خان واگذار شد صائب نیز بدانجا رفت و از آنجا به اتفاق پدر عازم ایران شد. پس از بازگشت صائب به ایران در اصفهان به حضور شاه عباس دوم رسید و خطاب ملک الشعرایی دربار صفوی یافت و در این مدت محضرش در اصفهان محل اجتماع اهل ادب و آمد و شد دوستداران سخن بود و او جزبه قصد سیاحت بعضی از شهرها و ناحیت های ایران از اصفهان بیرون نرفت و در همان جا به سال 1054 - 1086 هجری - دیده از جهان فرو بست و در باغی در جوار زاینده رود به خاک سپرده شد.
کلیات اشعار او قصایده ، غزل و مثنوی است.
2093
کپی شد
