به گزارش خبرنگار ایرنا، آئین رونمایی رسمی از لوح ثبت مهارت دوخت پوشاک سنتی ابیانه نطنز در فهرست ملی میراث ناملموس با حضور احمد دانیالی معاون توسعه مدیریت سازمان میراث فرهنگی کشور، فریدون اللهیاری مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان، مرتضی صفاری نطنزی نماینده مردم نطنز و قمصر، فرماندار نطنز و جمعی از مسئولان این شهرستان برگزار شد.
مهارت دوخت پوشاک سنتی ابیانه به شماره ثبت 1521 در تاریخ 9 اسفند 1396 با امضای علی اصغر مونسان، معاون رئیس جمهوری و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس قرار گرفت.
دهیار ابیانه در این زمینه گفت: این اقدام در راستای استانداردسازی، جلوگیری از تغییرهای ناهمگون این لباس، کاهش رواج لباس‌های غیرمتعارف، تشویق نسل جدید به استفاده از این هویت ماندگار، ترغیب دوزندگان این لباس سنتی و اشتغالزایی انجام شد.
محمد عادلی افزود: لباس محلی زنان این روستا از پیراهن، شلیته، یل، روسری، سربند، چادر شب، جوراب و پاپوش یا گیوه تشکیل شده؛ پیراهن بانوان هم راسته، گشاد، فاقد مچ در سرآستین، یقه گرد و قد آن تا بالای زانو می‌باشد.
وی بیان کرد: مردان ابیانه از پیراهن‌های مختلفی بنا به گرمی و سردی هوا استفاده می‌کنند؛ شلوار مردان به رنگ مشکی بوده و دارای دو پاچه گشاد است که در قسمت پائین آن بر اساس مجرد یا متاهل بودن شخص با نخ مشکی تزئیناتی دوخته می‌شود و قبا، ارخالق، جلیقه، شال کمر و گیوه از دیگر پوشش های مردان این روستای تاریخی می باشد.
روستای تاریخی ابیانه سال 1354 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
ابیانه در فاصله 40 کیلومتری شمال غربی نطنز در دامنه کوه کرکس جزو کهن‌ترین روستاهای کشور از نظر معماری سنتی می باشد که آثار و ابنیه ای از دوران هخامنشیان تا قاجاریه را در خود دارد.
بیش از یک هزار و 800 اثر تاریخی ارزشمند در مجموع در شهرستان نطنز وجود دارد که نزدیک به 120 مورد در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
شهرستان نطنز با جمعیت نزدیک به 47 هزار نفر در فاصله 125 کیلومتری شمال اصفهان واقع می باشد.
8123
انتهای پیام مهارت دوخت پوشاک سنتی ابیانه به شماره ثبت 1521 در تاریخ 9 اسفند 1396 با امضای علی اصغر مونسان، معاون رئیس جمهوری و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس قرار گرفت.
دهیار ابیانه در این زمینه گفت: این اقدام در راستای استانداردسازی، جلوگیری از تغییرهای ناهمگون این لباس، کاهش رواج لباس‌های غیرمتعارف، تشویق نسل جدید به استفاده از این هویت ماندگار، ترغیب دوزندگان این لباس سنتی و اشتغالزایی انجام شد.
محمد عادلی افزود: لباس محلی زنان این روستا از پیراهن، شلیته، یل، روسری، سربند، چادر شب، جوراب و پاپوش یا گیوه تشکیل شده؛ پیراهن بانوان هم راسته، گشاد، فاقد مچ در سرآستین، یقه گرد و قد آن تا بالای زانو می‌باشد.
وی بیان کرد: مردان ابیانه از پیراهن‌های مختلفی بنا به گرمی و سردی هوا استفاده می‌کنند؛ شلوار مردان به رنگ مشکی بوده و دارای دو پاچه گشاد است که در قسمت پائین آن بر اساس مجرد یا متاهل بودن شخص با نخ مشکی تزئیناتی دوخته می‌شود و قبا، ارخالق، جلیقه، شال کمر و گیوه از دیگر پوشش های مردان این روستای تاریخی می باشد.
روستای تاریخی ابیانه سال 1354 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
ابیانه در فاصله 40 کیلومتری شمال غربی نطنز در دامنه کوه کرکس جزو کهن‌ترین روستاهای کشور از نظر معماری سنتی می باشد که آثار و ابنیه ای از دوران هخامنشیان تا قاجاریه را در خود دارد.
بیش از یک هزار و 800 اثر تاریخی ارزشمند در مجموع در شهرستان نطنز وجود دارد که نزدیک به 120 مورد در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
شهرستان نطنز با جمعیت نزدیک به 47 هزار نفر در فاصله 125 کیلومتری شمال اصفهان واقع می باشد.
8123
کپی شد
