به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نمایش کمدی «گیج و ویج» به نویسندگی و کارگردانی علی قیومی و تهیه کنندگی محمدرضا نصری که از پنجم فروردین در تالار فرشچیان به روی صحنه رفته و تا پنجم اردیبهشت ۹۷ هر شب برای علاقمندان تئاتر و نمایش اجرا دارد جزو نمایش هایی است که سعی دارد با به کارگیری نیروهای جوان در کنار افراد با تجربه و بهره گیری از دانش و تجربیات استادان این عرصه چراغ تئاتر اصفهان را روشن نگه دارد.
کنترل زمان آرزویی که هر کسی می تواند داشته باشد تا با زدن دکمه های آن زمانهایی را به عقب و یا گاهی به جلو هدایت کند تا لحظاتی که در زندگی دوست دارد را دوباره تکرار و زمانهایی که از آن گریزان بوده را از صحنه روزگار زندگیش حذف کند، صحنه نمایش کمدی «گیج و ویج» نیز کنترلی داشت که زمانهایی را به عقب و زمانهایی را به جلو می کشاند.
ابتدا فردی که دورریزهای سایر آدمها را از روی زمین جمع آوری می کرد کنترلی یافت که آهنگ زمان را به بازی گرفت و به نوعی نوازنده های که پایین سن نشسته بودند را به زدن سازهای گوناگون وادار می کرد.
نمایش کمدی «گیج و ویج» که با بازی و هدایت علی قیومی به روی صحنه است بازیگرانی همچون رضا ناطقیان، امین زارع، زهره فوده، عاطفه مهوری، رضا کریمی، محمد نادری، لیلا شریفی، حمیدرضا یحیی آبادی، محمد تاجمیر و مهدی غلامی را به کار گرفته تا لحظات شادی را با بازی خوبشان برای مردم خلق کنند.
موسیقی زنده و نوازندگانی که در پایین سن حضور داشتند همراه با آهنگهای شادی که چاشنی بازی خوب بازیگران میشد نظر مخاطبان را سمت خود جلب کرده بود.
دیالوگ های خنده دار و تکه کلام هایی که در فضاهای مجازی اکثر افراد با آن آشنا هستند و بیان مشکلات این روزهای شهر اصفهان از جمله خشکی زاینده رود و کاهش بارندگی و برف به صورت طنزگونه و حتی سقوط هواپیما و از ریل خارج شدن قطار مسافربری و بسیاری از اتفاقاتی که در کشور رخ داد در این نمایش به نوعی گنجانده شد تا هم خنده را بر لبان مخاطبان بیاورد هم به گوش مسئولان برسد.
دکور ساده چند خانه و یک کوچه دکور اصلی این نمایش کمدی بود، ابتکار جالبی که کارگردان این کار در هنگام تعویض دکور داشت و به نوعی زیبا و خنده دار نوازندگان برنامه را معرفی کرد و آوازخوانی به جا و دلنشینی که در این وقفه زمانی انجام داد بسیار مناسب و قابل تحسین بود.
نمایش کمدی «گیج و ویج» اگر توانست با کنترل زمانی که به دست گرفته بود بازی خود را به عقب و جلو بکشد و داستان خود را به سرانجام برساند ولی یک درس در دل طنز و خنده های خود داشت و آن اینکه اگر رویایی ساخت ماشین زمان تا کنون محقق نشده اما همچنان با ساخت نمایشها و فیلم ها می توان آدمها را به این تفکر واداشت که عمر و زمانی که گذشت دیگر قابل بازگشت نیست و هر چه کردی باید با تامل و اندیشه در زمان حال باشد و هر آنچه بکنی آینده خود را با آن ساخته ای.
46
