به تازگی مطالبی مبنی بر کج شدن پل تاریخی سی و سه پل اصفهان به دلیل فرونشست زمین در شبکه های اجتماعی منتشر شده است.
شهرام امیری روز شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: هم اینک با حضور کارشناسانی از اداره کل میراث فرهنگی و همچنین نوسازی و بهسازی شهرداری اصفهان این موضوع مورد بررسی قرار گرفت و هیچ نوع فرونشست، شکست و ترکی در پایه، سقف و حتی در موج شکن های طبقات زیرین و دیواره های طبقات بالا مشاهده نشد.
وی اظهار کرد: آنچه واضح است این است که اگر هم فرونشستی در زمین رخ بدهد در ابتدا طبقات پایینی پل را تحت تاثیر قرار خواهد داد که چنین اتفاقی نیفتاده است.
مدیر روابط عمومی میراث فرهنگی استان اصفهان با بیان اینکه هرگونه کج شدگی در دیواره های بناهای تاریخی امری طبیعی است گفت: به دلیل مستهلک شدن مصالح بکار رفته در بناهای تاریخی به مرور این اتفاق ممکن است رخ می دهد.
وی یادآوری کرد: در دهه 40 یک مرمت اساسی روی سی و سه پل صورت گرفته است و یک لایه بتن در سقف عرشه پل تزریق شده است که همین امر باعث استحکام دیواره های طبقه دوم پل نیز شده است.
امیری تصریح کرد: کارشناسانی که امروز در محل سی و سه پل حاضر شدند معتقدند که علاوه بر اینکه هیچ فرونشستی این پل را تهدید نمی کند حتی دیواره های پل نیز نیاز به مرمت ندارد.
وی در ادامه به نگرانی های کارشناسان و دوستداران میراث فرهنگی استان اصفهان نسبت به تداوم خشکسالی ها و عدم جاری شدن آب در بستر زاینده رود اشاره کرد.
سی وسه پل یا پل لله وردیخان که شاهکاری از آثار دوره پادشاهی شاه عباس یکم است، به هزینه و بازبینی سردار سرشناس او الله وردیخان بنا شده است.
نام های دیگر این پل «سی و سه پل» و «پل سی و سه چشمه» و «پل چهارباغ» و «پل جلفا» و سرانجام «پل زاینده رود» است؛ تاریخ بنای این پل را شیخ علی نقی کمره ای شاعر زمان شاه عباس در شعری به گونه ماده تاریخ، سال 1005 هجری به حساب آورده است و این سال، درست همزمان با روزهایی است که خیابان بی همتای چهارباغ هم ساخته شده است. این پل 295 متر درازا و 14 متر پهنا دارد و درازترین پل زاینده رود است.
در دوره صفویان مراسم جشن آبریزان یا آب پاشان در کنار این پل صورت می گرفته است و در سفرنامه های جهانگردان اروپایی آن دوران اشاراتی به برگزاری این جشن شده است.
ارامنه جلفا هم مراسم « خاج شویان » خود را در محدوده همین پل برگزار می کرده اند.
این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شماره ثبت 110 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ت/6994 / 6022 خبرنگار:آرزو فلاح - انتشار دهنده : عمادی
انتهای پیام شهرام امیری روز شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: هم اینک با حضور کارشناسانی از اداره کل میراث فرهنگی و همچنین نوسازی و بهسازی شهرداری اصفهان این موضوع مورد بررسی قرار گرفت و هیچ نوع فرونشست، شکست و ترکی در پایه، سقف و حتی در موج شکن های طبقات زیرین و دیواره های طبقات بالا مشاهده نشد.
وی اظهار کرد: آنچه واضح است این است که اگر هم فرونشستی در زمین رخ بدهد در ابتدا طبقات پایینی پل را تحت تاثیر قرار خواهد داد که چنین اتفاقی نیفتاده است.
مدیر روابط عمومی میراث فرهنگی استان اصفهان با بیان اینکه هرگونه کج شدگی در دیواره های بناهای تاریخی امری طبیعی است گفت: به دلیل مستهلک شدن مصالح بکار رفته در بناهای تاریخی به مرور این اتفاق ممکن است رخ می دهد.
وی یادآوری کرد: در دهه 40 یک مرمت اساسی روی سی و سه پل صورت گرفته است و یک لایه بتن در سقف عرشه پل تزریق شده است که همین امر باعث استحکام دیواره های طبقه دوم پل نیز شده است.
امیری تصریح کرد: کارشناسانی که امروز در محل سی و سه پل حاضر شدند معتقدند که علاوه بر اینکه هیچ فرونشستی این پل را تهدید نمی کند حتی دیواره های پل نیز نیاز به مرمت ندارد.
وی در ادامه به نگرانی های کارشناسان و دوستداران میراث فرهنگی استان اصفهان نسبت به تداوم خشکسالی ها و عدم جاری شدن آب در بستر زاینده رود اشاره کرد.
سی وسه پل یا پل لله وردیخان که شاهکاری از آثار دوره پادشاهی شاه عباس یکم است، به هزینه و بازبینی سردار سرشناس او الله وردیخان بنا شده است.
نام های دیگر این پل «سی و سه پل» و «پل سی و سه چشمه» و «پل چهارباغ» و «پل جلفا» و سرانجام «پل زاینده رود» است؛ تاریخ بنای این پل را شیخ علی نقی کمره ای شاعر زمان شاه عباس در شعری به گونه ماده تاریخ، سال 1005 هجری به حساب آورده است و این سال، درست همزمان با روزهایی است که خیابان بی همتای چهارباغ هم ساخته شده است. این پل 295 متر درازا و 14 متر پهنا دارد و درازترین پل زاینده رود است.
در دوره صفویان مراسم جشن آبریزان یا آب پاشان در کنار این پل صورت می گرفته است و در سفرنامه های جهانگردان اروپایی آن دوران اشاراتی به برگزاری این جشن شده است.
ارامنه جلفا هم مراسم « خاج شویان » خود را در محدوده همین پل برگزار می کرده اند.
این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شماره ثبت 110 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ت/6994 / 6022 خبرنگار:آرزو فلاح - انتشار دهنده : عمادی
کپی شد
