به گزارش ایرنا، این نویسنده امریکایی در یکی از مقاله های خود به مواردی که از معلمان به خوبی در ذهن دانش آموزان باقی می ماند اشاره کرده که این مقاله توسط سمیه جمشیدی، ترجمه و در پایگاه اینترنتی خانه ریاضیات اصفهان منتشر شده است.
در این مقاله آمده است: ' ... در پایان روز، اغلب دانش‌آموزان برنامه‌های درسی سرگرم کننده‌ای که شما ترتیب داده‌اید را به یاد نخواهند آورد. آنها تابلوی اعلانات شما را بخاطر نخواهند آورد و اینکه چقدر میز منظم و تمیز است اما آنها شما را بخاطر خواهند آورد. مهربانی شما، همدلی شما، میزان توجه و نگرانی شما. آنها به خاطر خواهند آورد که شما وقت گذاشتید تا آنها را بشنوید و برای اینکه حال آنها را جویا شوید، مکث کردید. اینکه واقعا حال آنها چطور بود.
چرا باید توجه داشته باشید؟
پژوهشگران دانشگاه ادینبرگ (Edinburgh) دریافتند که هرچقدر یک معلم توجه بیشتری به دانش‌آموزانش نشان دهد، از جانب آنها بیشتر مورد احترام قرار می‌گیرد.
با بررسی و آزمایش بر روی روش‌های دنیس رانگ (Dennis Wrong) جامعه شناس امریکایی که به پنج نوع قدرت و اختیار معلم اشاره می‌کند، پژوهشگران به ششمین توانایی پی بردند، ' توانایی توجه و مراقبت' که به نظر می‌رسید که در نوع شناسی رانگ از قلم افتاده بود.
رانگ (Wrong)، پنج نوع توانایی را شناسایی کرده است: شخصی، مشروع، مجاز، اجباری و انگیزه‌ای. توانایی شخصی، در زمینه‌های آموزشی، رایج‌ترین است و سناریوی مسیری که دانش‌آموز دنبال می‌کند تا رضایت مربی خود را جلب کند را توصیف می‌کند.
اما گیل مک لود (Gale Macleod) استاد جامعه شناسی و آموزش که در نگارش گزارش همکاری کرده است، می‌گوید که او و همکارانش دلیل دیگری که امکان دارد دانش‌آموزان برای احترام به بزرگترهای خود برگزینند، را دریافتند.
مک لود می‌گوید: 'ما در مراحل اولیه پروژه هستیم، اما این بررسی‌های جدید نشان می‌دهد که در نوع شناسی رانگ، چیزی از قلم افتاده است که ما در حال حاضر آن را قدرتِ توجه نامیده‌ایم'.
وی می‌گوید: ' یک موضوع مهم و جدید در داده‌های او وجود دارد که نشان می‌دهد نوجوانان وقتی کاری که بزرگترها از آنها می‌خواهند را انجام می‌دهند که احساس کنند مورد توجه آنها هستند'.
مک لود می‌گوید: 'هیچ یک از اظهارات بیان شده توسط کارکنان شگفت زده مان نکرد، اما نیرویی که به واسطه آن، احساس مورد توجه بودن به طور واقعی از طریق جوانان ابراز می‌شد، شگفت انگیز بود'.
او اضافه کرد: 'این فراتر از چیزی است که 'رانگ' آن را توانایی شخصی می‌نامید. این مسئله در مورد نوجوانان صحیح نیست که آنها به چیزهایی که به آنها گفته می‌شود، عمل می‌کنند تا بزرگترها آنها را دوست داشته باشند، آنها چیزهایی که به آنها گفته می‌شود، انجام می‌دهند چون احساس می‌کنند بزرگترها در حال حاضر آنها را دوست دارند. موضوع دیگری که با آن روبرو شدیم این بود که جوانان نه تنها به کاراکتر فردی معلمان، بلکه جنبه‌های گسترده تر زندگی اجتماعی معلم مانند جنسیت، طبقه اجتماعی و سن نیز حساسیت نشان می‌دهند'.
مک لود می‌گوید: ' این‌طور به نظر می‌رسد که معلمانی که از لحاظ اجتماعی دارای شرایط بهتری هستند ممکن است زمان مناسب‌تری برای ایجاد اقتدار شخصی در رابطه با جوانان داشته باشند'.
چگونه توجه خود را نشان دهید؟
نویسنده پژوهشی انجام شده در سال 2014 تحت عنوان 'توجه به دانش‌آموزان: چیزی که معلمان باید بگویند'، می‌نویسد: ' گاهی اوقات تشخیص رفتارهایی که نشان دهنده توجه به یک دانش‌آموز است، سخت است. بنابراین، چیزی که مسئله توجه را در بین معلمان به یک مفهوم چالش‌برانگیز تبدیل کرده است، درک درست از این مسئله است که چگونه به دانش‌آموزانشان توجه نشان دهند که با انتظارات آنها در تضاد نباشد'.
پژوهشگران برای جمع‌آوری اطلاعات برای پژوهش خود، مصاحبه‌هایی با استادان انجام دادند و بازخوردهای شخصی آنها را در مؤسسه های حومه بخش جنوبی ایالات متحده جویا شدند. مدیران دانشگاهی، اسامی افرادی که به عنوان اساتید دلسوز شناخته شده بودند، تهیه کردند و به اختصار در مورد انتخاب‌هایشان توضیح دادند. محققان، چهار شرکت‌کننده‌ای که افرادی مهربان تلقی می‌شدند و بخاطر ایجاد روابط تربیتی و دلسوزانه با همه دانشجویان در بین مدیران دانشگاهی شهرت داشتند، را انتخاب کردند.
یافته‌های اصلی نشان داد که شرکت‌کنندگان در این پژوهش، توجه و دلسوزی را به رفتارهای زیر وابسته می‌دانستند:
1. ایجاد احساس تعلق
در این پژوهش اساتید با ترویج حس مشارکت، ایجاد ارتباطات غیر کلامی مثبت (ایجاد ارتباط چشمی و لبخند)، خودداری از ارتباط کلامی تهدیدآمیز، محول کردن نقش‌های مثبت به دانش‌آموزان و نزدیک شدن به دانش‌آموزان برای حمایت از آنها، احساس تعلق را ایجاد کردند.
مربیان شرکت‌کننده در پژوهش معتقد بودند که توجه نشان دادن به دانش‌آموزان شامل صحبت کردن به طور مستقیم با دانش‌آموزان به عنوان یک گروه و مهم تر از آن، ایجاد رابطه فردی بود. مکالمات بین معلم و دانش‌آموزان به جای نمره، تکالیف و وظایف انجام نشده، درباره مسائل شخصی بود.
جملاتی از این قبیل: 'هِی، چطوری؟'، 'آخر هفته چطور بود؟' و 'اوضاع روبراهه؟' علاقه صادقانه معلم به دانش‌آموزانش را بازتاب می‌دهد. این رفتارهای مثبت فردی که معلمان برای حرف زدن با دانش‌آموزان درباره مسائل شخصی و اجتماعی آنها، وقت صرف می‌کردند، حسِ تعلق و تعهد بین معلم و دانش‌آموز ایجاد می‌کرد.
2. آشنایی با دانش‌آموزان به صورت شخصی
طبق نظر پژوهشگران، آشنایی با دانشجویان به صورت شخصی، به آشنایی با سابقه علمی، اقتصادی و اجتماعی دانشجویان مربوط می‌شود. در طی مصاحبه‌ها، چهار مربی اظهار داشتند که برای برقراری یک رابطه موفقیت‌آمیز بین دانشجو و مربی، توجه نشان دادن یک عامل ضروری بود.
توجه نشان دادن به دانشجویان از حد مشاهداتِ کلاسی فراتر بود؛ اطلاعات بیرونی برای ارزیابی نیازهای دانشجو، جمع آوری شده بود. یکی از مربیان اظهار کرد: ' وقتی دانشجویی از برنامه درسی خود، عقب می‌ماند یا موفق به انجام تکالیف درسی محوله نمی‌شود، من سعی می‌کنم، بفهمم که آیا مشکلاتی هست که روند یادگیری دانشجویان را تحت ثأثیر قرار داده و من روی فوریت‌های خانوادگی حساس هستم.'
این مربی همچنین معتقد بود که نگرانی در مورد نیازهای شناختیِ دانشجویان، یکی از راه‌های توجه نشان دادن به (دلسوزی برای) دانشجویان است.
صحبت کردن با دانشجویان درباره علاقه‌مندی‌های آنان و شنیدن دانشجویان، راه‌هایی برای نشان دادن یک اخلاق مراقبتی است. در عوض در مورد دانشجویانی که با یک مربی بی‌توجه روبرو هستند، بیشتر احتمال دور شدن از روند علمی وجود دارد.
3. حمایت از موفقیت تحصیلی
رفتارهای مربی که در حیطه این موضوع به عنوان ویژگی‌های مراقبتی در نظر گرفته می‌شوند، شامل: انتظارات بالای روابط شفاهی با دانشجویان، بیان اظهارات مثبت در جهت تشویش دانشجو برای تلاش، نظارت و کمک به دانشجویان در طول فعالیت‌های یادگیری و شخصی‌سازی نتایج یادگیری، هستند.
اگر دانشجویان متوجه این مسئله شوند، می‌توانند یک وظیفه را با موفقیت انجام دهند و احتمال اینکه آن را ادامه دهند، بیشتر است. در مصاحبه، هر چهار مربی اظهار کردند که نشان دادن اظهارات مراقبتی، موجب دستاوردهای علمی و شخصیِ بیشتر برای دانشجویان می‌شود.
... این رفتار به واسطه نشان دادن این مسئله به دانش‌آموزان که آنها مورد توجه هستند و موفقیت علمی آنها در اولویت قرار دارد، فرهنگ یادگیری را افزایش می‌دهد.
4. توجه به نیازهای فیزیولوژیکی
پاسخگویی به نیازهای دانشجویان به وسیله تأمین منابع مورد نیاز، راهی در جهت کمک به آنها برای احساسِ خواسته شدن و رشد کردن در فضای مناسب را نشان می‌دهد. نیاز است اماکن آموزشی به جوامع مراقبتی (مددکاری) تبدیل شوند، چراکه 'برای بسیاری از جوانان، نه تنها خانه مکانی برای عشق و امنیت نیست بلکه یک میدان نبرد است که در آن بقای اقتصادی و عاطفی یک واقعیت روزانه است.'
موضوع آخر، تعهد اخلاقی و معنوی معلمان را برای توجه به دانشجویان‌شان به شیوه‌های سازگار با باور حمایتی خودشان در مورد دلسوزی را منعکس می‌کند.
5. دانستن نام دانشجویان
اندرو. اس. لارسن (Andrew S. Larsen) یک دانشجوی دکترای دانشگاه ایالتی یوتا، موضوع پایان‌نامه دکترای خود را با عنوان ' چه کسی توجه می‌کند؟ ' را برای توسعه یک سیستم تعلیم و تربیت مراقبتی در آموزش عالی به چاپ رساند. لارسن به کمک مصاحبه با 20 دانشجوی دانشگاهی و 10 استاد، توانست هشت اقدام مراقبتی را به عنوان مهمترین اقدامات در آموزش عالی شناسایی کند که نخستین قدم، دانستنِ نام دانشجویان بود. پروفسور فایت جانسون (Faith Johnson) استاد جامعه‌شناسی که با پژوهش لارسن همکاری کرده بود، می‌گوید: 'وقتی که نام دانشجویی را می‌دانید، به او نشان می‌دهید که یک حساب ویژه روی آنها باز کرده‌اید. شما زمان کوتاه و توان کمی برای آنها در نظر گرفته‌اید و این تلاش بخشی از مرزی که در ابتدا بین دانشجو و استاد بود را از بین می‌برد'.
6. نشان دادن توجه و نگرانی در طول ساعات اداری
تربر (Thurber)، استاد اقتصاد که او نیز در پژوهش لارسن مشارکت کرده بود، می‌گوید: ' من سعی می‌کنم تا جایی که ممکن است یک سیاست باز داشته باشم. من با دانشجویان در ارتباط هستم، به طوری که آنها هر زمانی می‌توانند بیایند و من را ببینند و وقتی که مشغول بررسی برگه‌های امتحانی و مقالات هستم، دانشجویان را دعوت می‌کنم بیایند و با من ملاقات کنند'.
او همچنین می‌گوید که از این زمان به عنوان فرصتی برای شناختن دانشجویان به صورت شخصی استفاده می‌کند. این بهترین زمان برای انجامِ این کار است. در بین ساعات اداری شما می‌توانید اعتمادسازی کنید، به آنها کمک کنید و دانشجویان را تشویق کنید.
7. شناختن و درکِ دانشجویان
لارسن (Larsen) می‌گوید، دانشجویان وقتی اساتید با آنها روبرو شده و علاقه واقعی به زندگی شخصی آنها را نشان می دهند، توجه اساتید را درک می‌کنند. اساتیدی که درباره زندگی دانشجویان سوال می‌کنند، به علایق آنها علاقه نشان می‌دهند و تلاش می‌کنند تا آنها را بهتر بشناسند، نوعی رفتارهای رابطه‌ای ساختاری را نشان می‌دهد....
لازم نیست این تلاش‌ها ماهرانه باشند؛ آنها می‌توانند به سادگی بیان چهار کلمه باشند، 'از خودت برایم بگو'. چه این تلاش در طول ترم اتفاق بیفتد، یا بعد از ترم، به صورت شخصی یا از طریق ایمیل، در هرصورت تأثیرگذار است.
یکی از دانشجویان به لارسن گفت: ' استاد دلسوز، رابطه برقرار می‌کند و سؤال هایی درباره خودت می‌پرسد، رشته‌ات چیست؟ کجایی هستی؟ دوست دارید ترم تحصیلی چگونه باشند؟ اساتید دلسوز، به زندگی شما و نظرتان، دیدگاه کلی شما درباره روند تحصیلی و به ویژه احساساتتان درباره همه چیزهای مربوط به روند ترم تحصیلی، واقعا علاقه‌مند هستند.'
8. ایجاد کلاس‌های درسی جذاب و کاربردی
وقتی اساتید تمام تلاششان را می‌کنند تا درس‌ها و ارائه‌هایشان کاربردی، جالب و مفهومی باشد، دانشجویان احساس می‌کنند مورد توجه هستند. یکی از دانشجویان گروه علوم به لارسن گفت: 'من وقتی احساس می‌کنم مورد توجه هستم که استادی توانایی من را برای یادگیری و رشد، به شیوه‌ای که نزدیکترین راه به سبک یادگیری من است، بالا می‌برد. یک مربی خوب می‌تواند به تو نشان دهد که چطور موضوعی به تو مستقیم مربوط می‌شود و شما را به کجا هدایت می‌کند.'
9. شناسایی نگرانی‌های دانشجو در طول ترم
دانشجوی دیگر گفت: 'زمانی که استادی به منظور حصول اطمینان از فهمیدن دانشجو بین درس‌هایش وقفه می‌اندازد و یا برای کمک به درک دانشجو مثالی برای او می‌زند، آن زمان از نظر من مهم هستند و وقتی این کارها را انجام می‌هد، احساس می‌کنم استاد به دانشجو اهمیت می‌هد'.
دانشجوی دیگر به اهمیت این مسئله که چطور اساتید با سؤال کردن و ابرازِ نگرانی در وهله اول، می‌توانند باعث شوند دانشجویان احساس راحتی کنند، اشاره کرد: ' آنها اطمینان حاصل می‌کنند که شما در به اشتراک‌گذاری آنچه در ذهنتان می‌گذرد، احساسِ راحتی می‌کنید و شما می‌فهمید که سؤالات و مشکلاتتان برای آنها دارای اهمیت است.'
10. ابراز توجه به صورت شفاهی
اساتید در زمان حاضر، ابراز توجه شفاهی را کاری ناهنجار (غیر استادانه) می‌دانند. پروفسور تربر که به مدت 30 سال، اقتصاد تدریس کرده است، می‌گوید: 'هیچ استادی نمی‌خواهد عقب مانده یا غیر مقتدر به نظر برسد، به همین خاطر ما گاهی از راه اصلی گمراه می‌شویم. در حال حاضر تشخیص زحمت‌های دلسوزانه ما بسیار دشوار است چرا که ما نمی‌خواهیم در کلاس، احساسِ ناهنجاری به وجود بیاوریم'.
اما با وجود این احساس خطر، تربر به لارسن گفت او متوجه شد که وقتی برای دانشجویان توضیح می‌دهد که برایش مهم هستند و از آنها انتظار دارد موفق باشند، از آنها بازخورد مثبت دریافت می‌کند. ' آنها می‌نشینند و توجه نشان می‌دهند. وقتی احساس می‌کنند که من واقعا به چیزی که می‌گویم اعتقاد دارم، که برایم مهم هستند و برای کمک کردن به آنها هرکاری از عهده‌ام بربیاید انجام می‌دهم، چهره‌هایشان منقلب می‌شود. من هرگز بازخورد منفی دریافت نکرده‌ام'.
11. ابراز توجه به صورت غیرشفاهی
یک دانشجوی ترم اول رشته زیست شناسی، این موضوع را به این صورت بیان می‌کند: 'همه آنچه اساتید برای مشارکت به نحوی که [دانشجویان] یک کلاس احساس کنند، این همان شیوه‌ای است که آنها صحبت می‌کنند، انجام می‌دهند، اقدامات کمی است. به عنوان مثال، تغییری در لحنِ حرف زدن آنها وجود دارد، هیجانی که در شیوه گفتارِ آنها احساس می‌شود و آنها در چشمان تو نگاه می‌کنند. من استادی داشتم که در کنار من نشست و گفت: برای اینکه بفهمم که درس را می‌فهمی یا نه، احتیاج دارم که به من نگاه کنی. من فکرکردم این شیوه فوق العاده بود'.
لارسن می‌گوید لبخند زدن و ارتباط چشمی، بارها و بارها توسط دانشجویان در طول مصاحبه و تهیه مجله، اشاره شده است. علاوه بر این، آهنگ و لحن صدا که اشتیاق، هیجان و لذت را نشان می‌داد، حس مورد توجه بودن را در دانش‌آموزان افزایش داد.
12. طراحی 'احساسِ توجه'
تعدادی از شرکت‌کنندگان دانشجو در تحقیق لارسن در نوشته‌های مجله و مصاحبه‌ها اشاره کردند که وقتی آنها یکی از جنبه‌های عاطفی- یک احساس- که در فضای آموزشیِ آنها وجود داشت را تجربه می‌کردند، احساس مهم بودن (مورد توجه بودن) می‌کردند. یک دانشجوی تازه وارد رشته بیوشیمی، توضیح می‌دهد: 'دانشجویان می‌توانند بفهمند چه موقع استادی به آنها توجه می‌کند. وقتی که استادی واقعا به شما علاقه‌مند است، شخصا می‌توانید میزان اشتیاق آنها را برای کمک به شما احساس کنید و به همین دلیل شما می‌خواهید که [در طول ترم] عملکرد بهتری داشته باشید.
به گزارش ایرنا، ساگا بریگز (Saga Briggs) ساکن شهر پورتلند در ایالت اورگان ایالات متحده، یک نویسنده موضوع های آموزشی و پرورشی در سطوح مختلف تحصیلی است. موضوع مقاله های وی بیشتر شامل مباحث روانشناسی، خلاقیت و اصلاح نظام آموزشی است.
گ/3011 / 6022 خبرنگار: آسیه معینی - انتشار دهنده : عمادی
انتهای پیام در این مقاله آمده است: ' ... در پایان روز، اغلب دانش‌آموزان برنامه‌های درسی سرگرم کننده‌ای که شما ترتیب داده‌اید را به یاد نخواهند آورد. آنها تابلوی اعلانات شما را بخاطر نخواهند آورد و اینکه چقدر میز منظم و تمیز است اما آنها شما را بخاطر خواهند آورد. مهربانی شما، همدلی شما، میزان توجه و نگرانی شما. آنها به خاطر خواهند آورد که شما وقت گذاشتید تا آنها را بشنوید و برای اینکه حال آنها را جویا شوید، مکث کردید. اینکه واقعا حال آنها چطور بود.
چرا باید توجه داشته باشید؟
پژوهشگران دانشگاه ادینبرگ (Edinburgh) دریافتند که هرچقدر یک معلم توجه بیشتری به دانش‌آموزانش نشان دهد، از جانب آنها بیشتر مورد احترام قرار می‌گیرد.
با بررسی و آزمایش بر روی روش‌های دنیس رانگ (Dennis Wrong) جامعه شناس امریکایی که به پنج نوع قدرت و اختیار معلم اشاره می‌کند، پژوهشگران به ششمین توانایی پی بردند، ' توانایی توجه و مراقبت' که به نظر می‌رسید که در نوع شناسی رانگ از قلم افتاده بود.
رانگ (Wrong)، پنج نوع توانایی را شناسایی کرده است: شخصی، مشروع، مجاز، اجباری و انگیزه‌ای. توانایی شخصی، در زمینه‌های آموزشی، رایج‌ترین است و سناریوی مسیری که دانش‌آموز دنبال می‌کند تا رضایت مربی خود را جلب کند را توصیف می‌کند.
اما گیل مک لود (Gale Macleod) استاد جامعه شناسی و آموزش که در نگارش گزارش همکاری کرده است، می‌گوید که او و همکارانش دلیل دیگری که امکان دارد دانش‌آموزان برای احترام به بزرگترهای خود برگزینند، را دریافتند.
مک لود می‌گوید: 'ما در مراحل اولیه پروژه هستیم، اما این بررسی‌های جدید نشان می‌دهد که در نوع شناسی رانگ، چیزی از قلم افتاده است که ما در حال حاضر آن را قدرتِ توجه نامیده‌ایم'.
وی می‌گوید: ' یک موضوع مهم و جدید در داده‌های او وجود دارد که نشان می‌دهد نوجوانان وقتی کاری که بزرگترها از آنها می‌خواهند را انجام می‌دهند که احساس کنند مورد توجه آنها هستند'.
مک لود می‌گوید: 'هیچ یک از اظهارات بیان شده توسط کارکنان شگفت زده مان نکرد، اما نیرویی که به واسطه آن، احساس مورد توجه بودن به طور واقعی از طریق جوانان ابراز می‌شد، شگفت انگیز بود'.
او اضافه کرد: 'این فراتر از چیزی است که 'رانگ' آن را توانایی شخصی می‌نامید. این مسئله در مورد نوجوانان صحیح نیست که آنها به چیزهایی که به آنها گفته می‌شود، عمل می‌کنند تا بزرگترها آنها را دوست داشته باشند، آنها چیزهایی که به آنها گفته می‌شود، انجام می‌دهند چون احساس می‌کنند بزرگترها در حال حاضر آنها را دوست دارند. موضوع دیگری که با آن روبرو شدیم این بود که جوانان نه تنها به کاراکتر فردی معلمان، بلکه جنبه‌های گسترده تر زندگی اجتماعی معلم مانند جنسیت، طبقه اجتماعی و سن نیز حساسیت نشان می‌دهند'.
مک لود می‌گوید: ' این‌طور به نظر می‌رسد که معلمانی که از لحاظ اجتماعی دارای شرایط بهتری هستند ممکن است زمان مناسب‌تری برای ایجاد اقتدار شخصی در رابطه با جوانان داشته باشند'.
چگونه توجه خود را نشان دهید؟
نویسنده پژوهشی انجام شده در سال 2014 تحت عنوان 'توجه به دانش‌آموزان: چیزی که معلمان باید بگویند'، می‌نویسد: ' گاهی اوقات تشخیص رفتارهایی که نشان دهنده توجه به یک دانش‌آموز است، سخت است. بنابراین، چیزی که مسئله توجه را در بین معلمان به یک مفهوم چالش‌برانگیز تبدیل کرده است، درک درست از این مسئله است که چگونه به دانش‌آموزانشان توجه نشان دهند که با انتظارات آنها در تضاد نباشد'.
پژوهشگران برای جمع‌آوری اطلاعات برای پژوهش خود، مصاحبه‌هایی با استادان انجام دادند و بازخوردهای شخصی آنها را در مؤسسه های حومه بخش جنوبی ایالات متحده جویا شدند. مدیران دانشگاهی، اسامی افرادی که به عنوان اساتید دلسوز شناخته شده بودند، تهیه کردند و به اختصار در مورد انتخاب‌هایشان توضیح دادند. محققان، چهار شرکت‌کننده‌ای که افرادی مهربان تلقی می‌شدند و بخاطر ایجاد روابط تربیتی و دلسوزانه با همه دانشجویان در بین مدیران دانشگاهی شهرت داشتند، را انتخاب کردند.
یافته‌های اصلی نشان داد که شرکت‌کنندگان در این پژوهش، توجه و دلسوزی را به رفتارهای زیر وابسته می‌دانستند:
1. ایجاد احساس تعلق
در این پژوهش اساتید با ترویج حس مشارکت، ایجاد ارتباطات غیر کلامی مثبت (ایجاد ارتباط چشمی و لبخند)، خودداری از ارتباط کلامی تهدیدآمیز، محول کردن نقش‌های مثبت به دانش‌آموزان و نزدیک شدن به دانش‌آموزان برای حمایت از آنها، احساس تعلق را ایجاد کردند.
مربیان شرکت‌کننده در پژوهش معتقد بودند که توجه نشان دادن به دانش‌آموزان شامل صحبت کردن به طور مستقیم با دانش‌آموزان به عنوان یک گروه و مهم تر از آن، ایجاد رابطه فردی بود. مکالمات بین معلم و دانش‌آموزان به جای نمره، تکالیف و وظایف انجام نشده، درباره مسائل شخصی بود.
جملاتی از این قبیل: 'هِی، چطوری؟'، 'آخر هفته چطور بود؟' و 'اوضاع روبراهه؟' علاقه صادقانه معلم به دانش‌آموزانش را بازتاب می‌دهد. این رفتارهای مثبت فردی که معلمان برای حرف زدن با دانش‌آموزان درباره مسائل شخصی و اجتماعی آنها، وقت صرف می‌کردند، حسِ تعلق و تعهد بین معلم و دانش‌آموز ایجاد می‌کرد.
2. آشنایی با دانش‌آموزان به صورت شخصی
طبق نظر پژوهشگران، آشنایی با دانشجویان به صورت شخصی، به آشنایی با سابقه علمی، اقتصادی و اجتماعی دانشجویان مربوط می‌شود. در طی مصاحبه‌ها، چهار مربی اظهار داشتند که برای برقراری یک رابطه موفقیت‌آمیز بین دانشجو و مربی، توجه نشان دادن یک عامل ضروری بود.
توجه نشان دادن به دانشجویان از حد مشاهداتِ کلاسی فراتر بود؛ اطلاعات بیرونی برای ارزیابی نیازهای دانشجو، جمع آوری شده بود. یکی از مربیان اظهار کرد: ' وقتی دانشجویی از برنامه درسی خود، عقب می‌ماند یا موفق به انجام تکالیف درسی محوله نمی‌شود، من سعی می‌کنم، بفهمم که آیا مشکلاتی هست که روند یادگیری دانشجویان را تحت ثأثیر قرار داده و من روی فوریت‌های خانوادگی حساس هستم.'
این مربی همچنین معتقد بود که نگرانی در مورد نیازهای شناختیِ دانشجویان، یکی از راه‌های توجه نشان دادن به (دلسوزی برای) دانشجویان است.
صحبت کردن با دانشجویان درباره علاقه‌مندی‌های آنان و شنیدن دانشجویان، راه‌هایی برای نشان دادن یک اخلاق مراقبتی است. در عوض در مورد دانشجویانی که با یک مربی بی‌توجه روبرو هستند، بیشتر احتمال دور شدن از روند علمی وجود دارد.
3. حمایت از موفقیت تحصیلی
رفتارهای مربی که در حیطه این موضوع به عنوان ویژگی‌های مراقبتی در نظر گرفته می‌شوند، شامل: انتظارات بالای روابط شفاهی با دانشجویان، بیان اظهارات مثبت در جهت تشویش دانشجو برای تلاش، نظارت و کمک به دانشجویان در طول فعالیت‌های یادگیری و شخصی‌سازی نتایج یادگیری، هستند.
اگر دانشجویان متوجه این مسئله شوند، می‌توانند یک وظیفه را با موفقیت انجام دهند و احتمال اینکه آن را ادامه دهند، بیشتر است. در مصاحبه، هر چهار مربی اظهار کردند که نشان دادن اظهارات مراقبتی، موجب دستاوردهای علمی و شخصیِ بیشتر برای دانشجویان می‌شود.
... این رفتار به واسطه نشان دادن این مسئله به دانش‌آموزان که آنها مورد توجه هستند و موفقیت علمی آنها در اولویت قرار دارد، فرهنگ یادگیری را افزایش می‌دهد.
4. توجه به نیازهای فیزیولوژیکی
پاسخگویی به نیازهای دانشجویان به وسیله تأمین منابع مورد نیاز، راهی در جهت کمک به آنها برای احساسِ خواسته شدن و رشد کردن در فضای مناسب را نشان می‌دهد. نیاز است اماکن آموزشی به جوامع مراقبتی (مددکاری) تبدیل شوند، چراکه 'برای بسیاری از جوانان، نه تنها خانه مکانی برای عشق و امنیت نیست بلکه یک میدان نبرد است که در آن بقای اقتصادی و عاطفی یک واقعیت روزانه است.'
موضوع آخر، تعهد اخلاقی و معنوی معلمان را برای توجه به دانشجویان‌شان به شیوه‌های سازگار با باور حمایتی خودشان در مورد دلسوزی را منعکس می‌کند.
5. دانستن نام دانشجویان
اندرو. اس. لارسن (Andrew S. Larsen) یک دانشجوی دکترای دانشگاه ایالتی یوتا، موضوع پایان‌نامه دکترای خود را با عنوان ' چه کسی توجه می‌کند؟ ' را برای توسعه یک سیستم تعلیم و تربیت مراقبتی در آموزش عالی به چاپ رساند. لارسن به کمک مصاحبه با 20 دانشجوی دانشگاهی و 10 استاد، توانست هشت اقدام مراقبتی را به عنوان مهمترین اقدامات در آموزش عالی شناسایی کند که نخستین قدم، دانستنِ نام دانشجویان بود. پروفسور فایت جانسون (Faith Johnson) استاد جامعه‌شناسی که با پژوهش لارسن همکاری کرده بود، می‌گوید: 'وقتی که نام دانشجویی را می‌دانید، به او نشان می‌دهید که یک حساب ویژه روی آنها باز کرده‌اید. شما زمان کوتاه و توان کمی برای آنها در نظر گرفته‌اید و این تلاش بخشی از مرزی که در ابتدا بین دانشجو و استاد بود را از بین می‌برد'.
6. نشان دادن توجه و نگرانی در طول ساعات اداری
تربر (Thurber)، استاد اقتصاد که او نیز در پژوهش لارسن مشارکت کرده بود، می‌گوید: ' من سعی می‌کنم تا جایی که ممکن است یک سیاست باز داشته باشم. من با دانشجویان در ارتباط هستم، به طوری که آنها هر زمانی می‌توانند بیایند و من را ببینند و وقتی که مشغول بررسی برگه‌های امتحانی و مقالات هستم، دانشجویان را دعوت می‌کنم بیایند و با من ملاقات کنند'.
او همچنین می‌گوید که از این زمان به عنوان فرصتی برای شناختن دانشجویان به صورت شخصی استفاده می‌کند. این بهترین زمان برای انجامِ این کار است. در بین ساعات اداری شما می‌توانید اعتمادسازی کنید، به آنها کمک کنید و دانشجویان را تشویق کنید.
7. شناختن و درکِ دانشجویان
لارسن (Larsen) می‌گوید، دانشجویان وقتی اساتید با آنها روبرو شده و علاقه واقعی به زندگی شخصی آنها را نشان می دهند، توجه اساتید را درک می‌کنند. اساتیدی که درباره زندگی دانشجویان سوال می‌کنند، به علایق آنها علاقه نشان می‌دهند و تلاش می‌کنند تا آنها را بهتر بشناسند، نوعی رفتارهای رابطه‌ای ساختاری را نشان می‌دهد....
لازم نیست این تلاش‌ها ماهرانه باشند؛ آنها می‌توانند به سادگی بیان چهار کلمه باشند، 'از خودت برایم بگو'. چه این تلاش در طول ترم اتفاق بیفتد، یا بعد از ترم، به صورت شخصی یا از طریق ایمیل، در هرصورت تأثیرگذار است.
یکی از دانشجویان به لارسن گفت: ' استاد دلسوز، رابطه برقرار می‌کند و سؤال هایی درباره خودت می‌پرسد، رشته‌ات چیست؟ کجایی هستی؟ دوست دارید ترم تحصیلی چگونه باشند؟ اساتید دلسوز، به زندگی شما و نظرتان، دیدگاه کلی شما درباره روند تحصیلی و به ویژه احساساتتان درباره همه چیزهای مربوط به روند ترم تحصیلی، واقعا علاقه‌مند هستند.'
8. ایجاد کلاس‌های درسی جذاب و کاربردی
وقتی اساتید تمام تلاششان را می‌کنند تا درس‌ها و ارائه‌هایشان کاربردی، جالب و مفهومی باشد، دانشجویان احساس می‌کنند مورد توجه هستند. یکی از دانشجویان گروه علوم به لارسن گفت: 'من وقتی احساس می‌کنم مورد توجه هستم که استادی توانایی من را برای یادگیری و رشد، به شیوه‌ای که نزدیکترین راه به سبک یادگیری من است، بالا می‌برد. یک مربی خوب می‌تواند به تو نشان دهد که چطور موضوعی به تو مستقیم مربوط می‌شود و شما را به کجا هدایت می‌کند.'
9. شناسایی نگرانی‌های دانشجو در طول ترم
دانشجوی دیگر گفت: 'زمانی که استادی به منظور حصول اطمینان از فهمیدن دانشجو بین درس‌هایش وقفه می‌اندازد و یا برای کمک به درک دانشجو مثالی برای او می‌زند، آن زمان از نظر من مهم هستند و وقتی این کارها را انجام می‌هد، احساس می‌کنم استاد به دانشجو اهمیت می‌هد'.
دانشجوی دیگر به اهمیت این مسئله که چطور اساتید با سؤال کردن و ابرازِ نگرانی در وهله اول، می‌توانند باعث شوند دانشجویان احساس راحتی کنند، اشاره کرد: ' آنها اطمینان حاصل می‌کنند که شما در به اشتراک‌گذاری آنچه در ذهنتان می‌گذرد، احساسِ راحتی می‌کنید و شما می‌فهمید که سؤالات و مشکلاتتان برای آنها دارای اهمیت است.'
10. ابراز توجه به صورت شفاهی
اساتید در زمان حاضر، ابراز توجه شفاهی را کاری ناهنجار (غیر استادانه) می‌دانند. پروفسور تربر که به مدت 30 سال، اقتصاد تدریس کرده است، می‌گوید: 'هیچ استادی نمی‌خواهد عقب مانده یا غیر مقتدر به نظر برسد، به همین خاطر ما گاهی از راه اصلی گمراه می‌شویم. در حال حاضر تشخیص زحمت‌های دلسوزانه ما بسیار دشوار است چرا که ما نمی‌خواهیم در کلاس، احساسِ ناهنجاری به وجود بیاوریم'.
اما با وجود این احساس خطر، تربر به لارسن گفت او متوجه شد که وقتی برای دانشجویان توضیح می‌دهد که برایش مهم هستند و از آنها انتظار دارد موفق باشند، از آنها بازخورد مثبت دریافت می‌کند. ' آنها می‌نشینند و توجه نشان می‌دهند. وقتی احساس می‌کنند که من واقعا به چیزی که می‌گویم اعتقاد دارم، که برایم مهم هستند و برای کمک کردن به آنها هرکاری از عهده‌ام بربیاید انجام می‌دهم، چهره‌هایشان منقلب می‌شود. من هرگز بازخورد منفی دریافت نکرده‌ام'.
11. ابراز توجه به صورت غیرشفاهی
یک دانشجوی ترم اول رشته زیست شناسی، این موضوع را به این صورت بیان می‌کند: 'همه آنچه اساتید برای مشارکت به نحوی که [دانشجویان] یک کلاس احساس کنند، این همان شیوه‌ای است که آنها صحبت می‌کنند، انجام می‌دهند، اقدامات کمی است. به عنوان مثال، تغییری در لحنِ حرف زدن آنها وجود دارد، هیجانی که در شیوه گفتارِ آنها احساس می‌شود و آنها در چشمان تو نگاه می‌کنند. من استادی داشتم که در کنار من نشست و گفت: برای اینکه بفهمم که درس را می‌فهمی یا نه، احتیاج دارم که به من نگاه کنی. من فکرکردم این شیوه فوق العاده بود'.
لارسن می‌گوید لبخند زدن و ارتباط چشمی، بارها و بارها توسط دانشجویان در طول مصاحبه و تهیه مجله، اشاره شده است. علاوه بر این، آهنگ و لحن صدا که اشتیاق، هیجان و لذت را نشان می‌داد، حس مورد توجه بودن را در دانش‌آموزان افزایش داد.
12. طراحی 'احساسِ توجه'
تعدادی از شرکت‌کنندگان دانشجو در تحقیق لارسن در نوشته‌های مجله و مصاحبه‌ها اشاره کردند که وقتی آنها یکی از جنبه‌های عاطفی- یک احساس- که در فضای آموزشیِ آنها وجود داشت را تجربه می‌کردند، احساس مهم بودن (مورد توجه بودن) می‌کردند. یک دانشجوی تازه وارد رشته بیوشیمی، توضیح می‌دهد: 'دانشجویان می‌توانند بفهمند چه موقع استادی به آنها توجه می‌کند. وقتی که استادی واقعا به شما علاقه‌مند است، شخصا می‌توانید میزان اشتیاق آنها را برای کمک به شما احساس کنید و به همین دلیل شما می‌خواهید که [در طول ترم] عملکرد بهتری داشته باشید.
به گزارش ایرنا، ساگا بریگز (Saga Briggs) ساکن شهر پورتلند در ایالت اورگان ایالات متحده، یک نویسنده موضوع های آموزشی و پرورشی در سطوح مختلف تحصیلی است. موضوع مقاله های وی بیشتر شامل مباحث روانشناسی، خلاقیت و اصلاح نظام آموزشی است.
گ/3011 / 6022 خبرنگار: آسیه معینی - انتشار دهنده : عمادی
کپی شد
