محسن جاننثاری: برنامهمندی اعضای شورای شهر موضوع مهمی است که همه بر ارزش آن واقف هستند اما اگر منظور از این برنامه حذف رقبا و کسب قدرت بیشتر است قطعا هر عقل سلیمی با این پدیده مقابله می کند.
در سالهای گذشته برخی اعضای شورای شهر و اگر نگوییم اکثر اعضای شوراها با برنامههایی مبنی بر حذف رقیب، کسب بیشتر قدرت، سهم خواهی و به دنبال آن استفاده از منابع مادی (از حذف تا منافع مادی) روزگار عضویت خود در شورای شهر را سپری کردند.
منظور از با برنامه بودن برای اعضای شورای شهر وجود تفکر سیستماتیک برای سیاست گذاری کلان در راستای ابعادی از زندگی جوامع می باشد که به رشد و ارتقاء و در یک جمله اساسی به افزایش کیفیت زندگی آنها منجر شود.
این نوع برنامه داشتن در راستای همان توانمندی در درک و وضعیت جامعه از ابعاد مختلف است، در واقع اعضای شورا بایستی توانایی تشخیص آینده مطلوب جامعه از ابعاد یاد شده را داشته باشند ولی متاسفانه به جای پیگیری برنامهها، اعضاء به دلیل ناتوانی در برنامه ریزی کلان به نقد سطحی اوضاع جاری روی می آورند.شوربختی آن است که گاهی بخش قابل توجهی از جامعه نیز از افرادی تبعیت می کنند که دچار همین سطحی نگریها و روزمرگیها هستند.
این دوگانگی خود سبب می شود که افراد برای اداره مسایل اجتماعی در صحنه انتخابات و شورای شهر شرکت نکنند و یا چنانچه شرکت کنند در یک شریط احساسی با دقت و صحت انتخاب گزینه مناسب برای رفع مشکلات جامعه اقدام ننمایند.شاهد این مدعا هم انتخاب مجریان برنامههای تلویزیونی هنرپیشگان، ورزشکاران و برخی چهره های سیاسی(حتی در لیست احزاب) است که در ذهن تاریخی افراد جامعه به هر دلیلی جاخوش کرده اند.
بدین ترتیب ضرورت آگاه سازی جامعه از توانمندیهای اعضای شورای شهر و پایبندی آنها به برنامهها به دور از فضاهای باندی، جناحی و دلالی سیاسی احساس میشود.
مردم در انتخاب نمایندگان خود باید به نوع توانمندی آنها در شناخت مسایل و اولویت های شهر، راه حل یابی آنها برای بهبود کیفیت زندگی شهری و نقشه راه و فراز برنامه ریزی انها برای ایجاد تغییرات در محیط شهرداری و از همه مهم تر در نظام مدیریت شهری اگاه و مسلط باشند.
بی شک این آگاهسازی به ارتقای سطح مشارکتِ هدفمندانه جامعه در حل مسایل خود از طریق پرهیز از انتخاب احساسی، بهرهمندی از توانمندیها، جامع نگری دیگر شرایط لازم برای برخورداری از یک انتخاب سالم و تاثیرگذار کمک خواهد کرد.
46