حمیدرضا صفوی روز جمعه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: به هیچ عنوان طرح‌های آبی مانند کوهرنگ ۳، بهشت‌آباد و سامانه دوم نباید سرسری گرفته شود، زیرا وضعیت بارش‌ها و تجربه سال های گذشته نشان می‌دهد که بیتوجهی به این طرح‌ها، شرایط وخیمی را به‌دنبال خواهد داشت.
وی ادامه داد: بویژه طرح سامانه دوم آبرسانی به اصفهان برای تامین آب آشامیدنی حدود پنج میلیون نفر از ساکنان منطقه مرکزی کشور از اهمیت بالایی برخوردار است و مسوولان باید با جدیت و شتاب بیشتری برای اتمام آن بکوشند.
استاد دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی اصفهان، اتخاذ تصمیمات نادرست در سال‌های گذشته را اصلی‌ترین عامل بروز مشکلات فعلی دانست و تصریح کرد: برای تامین آب مورد نیاز استان هایی مانند اصفهان، اجرای طرح‌های آبی اجتناب‌ناپذیر است.
صفوی تاکید کرد: توزیع آب سالم و کافی از حیث ملاحظات سلامت و پدافند غیرعامل اهمیت دارد، اما وضعیت منابع اصفهان اجازه توزیع متناسب آب بویژه در ماه‌های گرم سال را نمی‌دهد و برای تمام بخش‌های مورد نیاز مانند کشاورزی و حقابه محیط زیست کافی نیست.
وی در عین حال با تاکید بر لزوم جلوگیری از برداشت‌های غیرمجاز از زاینده رود خاطرنشان کرد: غیر از آب‌های سطحی، باید بطور جدی از مصرف بی‌رویه منابع زیرزمینی نیز جلوگیری شود، زیرا این کار هم تبعات فراوانی به‌دنبال دارد.
کم‌آبی مناطق مرکزی ایران و خشکی زاینده‌رود به‌عنوان شاهرگ حیاتی این مناطق، یکی از اصلی‌ترین مشکلات امروز کشورمان است.
زاینده‌رودی که قرن‌ها سرچشمه حیات و رشد در مرکز ایران زمین بوده، سالهاست بر اثر بیتوجهی و دخالت بی‌حساب و کتاب در طبیعت، گرفتار خشکی شده است.
جریان دوره‌ای و نه دائم این رودخانه که مشکلات متعددی برای محیط‌زیست، پوشش گیاهی و گونه‌های جانوری منطقه ایجاد کرده، کشاورزی به‌عنوان یکی از مشاغل اصلی فلات مرکزی را تحت‌الشعاع خود قرار داده و در سال‌های اخیر حتی تامین آب آشامیدنی مردم را با معضل روبه رو کرده است.
زاینده‌رود به‌طول بیش از ۴۰۰ کیلومتر، بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی بویژه زردکوه بختیاری سرچشمه می‌گیرد و در کویر مرکزی ایران به سمت شرق پیش می‌رود و در نهایت به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان می‌ریزد.
این رودخانه که علاوه بر جاذبه تفریحی و فرهنگی، همواره نقشی مؤثر در کشاورزی و اقتصاد منطقه مرکزی کشورمان و هستی تالاب گاوخونی داشته، در دهه‌های اخیر به‌علت کمبود بارش‌ها، خشکسالی‌های متوالی، تراکم جمعیت و افزایش برداشت، به یک رودخانه فصلی تبدیل و در پایین دست بخصوص در فصول گرم سال با خشکی مواجه شده است.
کاهش چشمگیر منابع آبی و خشکی زاینده‌رود، اکنون در صدر چالش‌های فراروی استان اصفهان نظیر آلودگی هوا، ترافیک، فرونشست زمین و مسائل زیست محیطی قرار دارد که به تاکید کارشناسان و مسوولان امر،، برون‌رفت از ورطه این معضل اساسی در گرو برنامه‌ریزی علمی و عملی برای اجرای طرح‌های تامین آب است.
