فائزه تقی پور روز یکشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهارداشت: فرهنگ، مردم و ساختارهای هر شهر و منطقه ای منحصر بفرد و ارزشمند است و رسانه محلی باید بتواند این ارزش‌ها و داشته‌ها را حفظ کند.
وی با بیان اینکه تولید محتوای محلی باعث ایجاد حس تعلق ساکنان می‌شود، افزود: این موضوع توسعه محلی در تمامی بخش‌ها را رقم می زند و مسیر پیشرفت را هموار می‌کند.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اصفهان واحد خوراسگان افزود: از دید کلان، رسانه محلی و از نگاهی دقیق‌تر تلویزیون باید چالش‌ها و مشکلات منطقه پیرامونی خود را منعکس کند و با محتواهای با ارزش و اثربخش در راستای ارتقای منطقه گام بردارد.
تقی پور خاطرنشان کرد: متاسفانه تلویزیون‌های محلی در کشورمان بیش از آنکه به تولید محتواهای بومی بپردازند قصد جذب مخاطبان کشوری دارند و این امر با شکست روبه رو می‌شود.
این استاد ارتباطات تصریح کرد: رسانه‌ها در ابتدای ورود به ایران همواره با مشکل اخذ مجوز روبه‌رو بودند، حتی افرادی که می‌خواستند تلویزیون و رادیو در منزل داشته باشند مجبور به اخذ مجوز از ژاندارمری بودند و این موضوع سبب ضعف کارکرد اصلی رسانه‌ها می‌شد.
این تحلیلگر رسانه ادامه داد: متولیان رسانه‌ها و تلویزیون محلی باید بکوشند میراث هنری و فرهنگی منطقه را به بهترین شکل حفظ کنند و برای این هدف باید برنامه‌های فاخر و ارزشمند ساخته شود.
وی با اشاره به فعالیت شبکه‌های مجازی در عصر فعلی و رقابت پایاپای آنها با سایر رسانه‌ها افزود: رسانه‌های مختلف مخاطبان خاص خود را دارند و تلویزیون همچنان به عنوان یک ابزار قدرتمند فعالیت می‌کند.
استاد دانشگاه آزاد اصفهان تاکید کرد: ارایه اخبار محلی، فرهنگ و آیین‌ها، هنر محلی باید در دستور تلویزیون محلی باشد و تقویت نوعدوستی و مشارکت در امر توسعه باید به بهترین شکل از سوی رسانه دنبال شود.
«اینجا اصفهان است». این جمله در ساعت ۴ بعد از ظهر بیستم دیماه ۱۳۲۸ بر زبان گوینده جاری شد و در فضای اصفهان طنین انداز گشت، بسیاری از مردم از رادیوی همسایه و یا رادیوی قهوه‌خانه و مغازه‌ها برنامه رادیویی شهر خود را شنیدند. از آن روز به بعد نصف جهان دارای یک فرستنده اختصاصی یا به‌عبارت دیگر رادیو اصفهان شد.
استودیوی پخش بسیار کوچک در ابعاد در محل کنونی موزه علوم طبیعی فعلی واقع در خیابان استانداری که در آن زمان متعلق به باشگاه افسران بود، عصرها یک ساعت برنامه رادیویی پخش می‌کرد. بعدها ساعات برنامه به دو ساعت افزایش یافت، در سال ۱۳۳۳ محل استودیوی رادیو به لحاظ مسائل آن زمان از داخل شهر به سربازخانه فرح آباد انتقال یافت و متعاقباً در مردادماه ۱۳۳۴ به محل استقرار بیسیم‌های مخابراتی پست و تلگراف و تلفن (جنب سینما قدس فعلی) منتقل شد.
در سال ۱۳۳۷ با نصب یک فرستنده یک کیلو واتی موج متوسط در خیابان بی‌سیم پخش برنامه‌های رادیوی اصفهان ابتدا به ۴ ساعت و سپس به ۶ ساعت افزایش یافت. در سال ۱۳۴۱ ساختمان جدید انتشارات و رادیو در خیابان ابوذر کنونی مورد بهره‌برداری قرار گرفت. در این ساختمان یک استودیو برای پخش و دو استودیو برای ضبط برنامه‌ها به وجود آمد، که به جدیدترین تجهیزات روز مجهز بودند. همزمان با افتتاح استودیوهای جدید فرستنده ۱۰ کیلو واتی در خیابان بی‌سیم راه اندازی و تولید برنامه‌ها به ۱۶ ساعت در روز افزایش یافت.
در سال ۱۳۵۰ ساختمان مرکز پخش رادیو و تلویزیون در محل فعلی بلوار سعدی مورد بهره‌برداری قرار گرفت، رادیو تلویزیون در هم ادغام شده و محل پخش برنامه‌های رادیویی دراین محل قرار گرفت پخش برنامه‌های رادیو از این تاریخ به ۱۸ ساعت در روز و سپس با احتساب تقویت شبکه سراسری ۲۴ ساعته شد.
از ۶ بهمن سال ۱۳۵۲ دو فرستنده اف – ام هر یک به قدرت یک کیلو واقت در اصفهان آغاز به کار کرد که یکی صدای اصلی فیلم‌های تلویزیونی و دیگری برنامه دوم رادیو را تقویت می‌کردند.
در آن سال آرشیو شامل ۱۲ هزار حلقه نوار رادیویی بود که ۷۰درصد آن موسیقی‌های مختلف و بقیه را برنامه‌های گوناگون تولیدی و محلی تشکیل می‌دادند، در سال ۱۳۵۵مجموعاً ۲۰ درصد از برنامه‌ها در مرکز تهیه و پخش می‌شد و ۸۰ درصد دیگر گزینش از برنامه‌های شبکه رادیو ایران بود که به وسیلهٔ این مرکز تقویت می‌گردید.
شبکه تلویزیونی مرکز اصفهان نیز سال ۱۳۷۵ آغاز بکار کرد.
