این مجموعه شامل ۶ فصل است که نویسنده به ویژگی های جغرافیایی، موقعیت و معرفی شهرستان خور و یابانک، بررسی عوامل موثر بر گردشگری، نقاط ضعف و قوت، فرصت ها و تهدیدها آن اقدام کرده است.

مجموعه حاضر به بیان ویژگی‌های جغرافیایی با تاکید بر جاذبه های گردشگری شهرستان و ارئه راهکارها و پیشنهادات در زمینه توسعه پایدار گردشگری پرداخته است.

سید علی آل داود عضو دائره المعارف بزرگ اسلامی در مقدمه این کتاب آورده: خور و بیابانک از جمله مناطق ناشناخته ایران است، ناحیه ای  وسیع که در ضلع شمالی آن شهر جندق و در جنوبی‌ترین قسمت آن روستای باستانی بیاضه قرار گرفته است.

این منطقه گمنام در دوره قاجاریه و به ویژه در اوایل عصر مشروطه توجه  کسانی از گردشگران و سیاحان اروپایی را به خود جلب کرد، مشهورترین آنان سون هدین سوئدی بود که چند بار از راه عباس‌آباد و عروسان کوره گز و محمد آباد خود را از کناره کوه آیرکان به معلمان و سمنان رساند.

این شهرستان در منتهی‌الیه شرق استان اصفهان در ۴۲۰ کیلومتری مرکز استان واقع شده است که حدود ۱۰ درصد از کل مساحت استان اصفهان را در اختیار دارد.

خور و بیابانک از شمال با شهرستان شاهرود و دامغان در استان سمنان، از جنوب با شهرستان اردکان در استان یزد، از شرق به شهرستان طبس در استان خراسان جنوبی و از غرب نیز به شهرستان نائین هم مرز است.

از ویژگی های اقلیمی خور و بیابانک درجه حرارت بالا در تابستان، تبخیز زیاد، بارندگی کم و اختلاف شدید درجه حرارت شبانه روز است.

شهرستان خور و بیابانک با دارا بودن جاذبه‌های کم نظیر طبیعی، مانندکویرهای امن و آرام، تپه‌های شنی و نخلستان های پهناور، جاذبه‌های فرهنگی بکر، مانند آیین‌های سنتی و صنایع دستی مشهور با شهرت جهانی می‌تواند به یک مقصد مهم گردشگری در استان، کشور و بین‌المللی تبدیل شود.

اینک برای ایجاد توسعه ای همه جانبه و پایدار و همچنین جایگزینی منابع جدید کسب درآمد به جای منابع نفتی نیازمند استفاده از تمامی امکانات و قابلیت‌ها هستیم و این درحالی است که ایران یکی از دیدنی ترین کشورهای جهان است.

باید گفت که هدف های گردشگری پایدار بهبود کیفیت زندگی جامعه میزبان، رعایت برابری و مساوات بین دو نسل و درون یک نسل، حفظ کیفیت محیط زیست، یکپارچگی و انسجام فرهنگی و همبستگی اجتماعی بین جوامع و ایجاد تسهیلات و امکانات است.

** نقش جاذبه ها در توسعه مقصد گردشگری

نقش و حضور جاذبه های گردشگری یکی از مهم ترین دلایل مسافرت مردم به یک مقصد خاص است هر چند جاذبه های گردشگری متنوع تر، منحصر به فرد تر و جذاب تر باشد از قدرت کشش بالتری برخودار خواهند بود.

اهمیت جاذبه ها به حدی است که وجود امکانات اقامتی و پذیرایی و فرشگاه های صنایع دستی را گسترده تر می کند.

نویسنده کتاب علاوه بر معرفی اجمالی از شهرستان، به موضوع فرصت ها و تهدید های گردشگری خور و بیابانک مفصل پرداخته است و با ایجاد دیدی علمی و مبتنی بر واقعیت های موجود، ضمن شناسایی عوامل داخلی در گسترش گردشگری منطقه به ارائه راهبردهای اجرایی توسعه این صنعت نیز اشاره می کند.

ارزیابی در تحلیل جاذبه ها و توان های گردشگری، شناسایی نیازهای اساسی، ارائه معیارهای لازم جهت ایجاد منطقه گردشگری، کمک به خود اتکایی و ایجاد فرصت های بیشتر اشتغال و درآمد زایی و شتاب بخشیدن به فعالیت های مرتبط، افزایش نقش صنایع دستی و هنر های محلی در جذب گردشگر،توانند سازی مناطق گردشگری، گسترش امکانات و زیر ساخت های لازم در مکان های گردشگری، برگزاری نمایشگاه ها و ارائه امکانات  و خدمات در سطح استانداردهای بین المللی از جمله اهدافی است که در این کتاب دنبال می شود.

هر چند با توجه به حجم زیاد گردشگران داخلی و خارجی  که می تواند به یک فرصت لقی شود اما به علت کمبود مکان های مناسب جهت اقامت گردشگران از نظر طبیعی تهدیدی است برای محیط زیست و اکوتوریسم منطقه به شمار می رود که می بایست با ارزیابی صحیح و ایجاد مکان های تفریحی و توسعه کمپ های اقامتی این تهدیدها را به فرصت تبدیل کرد.

نویسنده معتقد است گسترش امکانات و تسهیلات مورد نیاز طبیعت گردان به ویژه توجه در بخش تسهیلات اقامتی با هدف جذب گردشگران، گسترش ارتباطات به ویژه ارتباط جاده ای در نقاط اکوتوریستی از شهرها تا نقاط روستایی و گسترش امکانات بین راهی، تدوین طرح طبیعت گردی به صورت نقطه ای در سطح شهرستان، بسترسازی برای سرمایه گذاری در مناطق گردشگری از طرف بخش خصوصی با اعطای کمک‌ها و معافیت‌های دولتی، تنوع بخشی به محل سکونت گردشگران با توجه به سلایق و درآمدها، و افزایش اشتغال و مشارکت مردم در تمام مراحل می‌تواند صنعت گردشگری شهرستان خور و بیابانک را  ارتقا ببخشد و توسعه دهد.

این کتاب توسط انتشارات مگستان در ۲۵۰ صفحه چاپ شده است.

۹۸۶۰/۶۰۲۶/

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
2 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.