یک متخصص طب هوافضا و زیرسطحی گفت: پرتوهای کیهانی یکی از عوامل مهم است که زندگی فضانوردان را تحت تاثیر قرار می دهد. از سوی دیگر فضاپیماها هم باید در برابر پرتوها و اشعه ها محافظت شده باشند.
به گزارش ایسنا-منطقه اصفهان، حسین قاضی زاده، شامگاه دیشب (چهارشنبه) در یکصد و نود و سومین نشست مرکز نجوم ادیب با موضوع «زندگی در ماه» به مناسبت پنجاهمین سالگرد اولین سفر انسان به ماه در کتابخانه مرکزی شهرداری از شرایط دشوار پرتاب به فضا و اتفاق هایی که بر بدن فضانوردان می افتد، گفت.
آغاز فضانوردی با پرتاب گاگارین
او با بیان اینکه شرایط و تمهیداتی برای حضور انسان در فضا اندیشیده شده، گفت: با پرتاب یوری گاگارین به فضا در سال 1961 آغاز تحول در فضانوردی کلید خورد. قبل از آن موضوع «هوانوردی» مطرح بود که کماکان ادامه دارد.
متخصص طب هوافضا و زیرسطحی با اشاره به تغییرات فیزیولوژیکی که در بدن فضانوردان ایجاد می شود، ادامه داد: تاکنون بیش از 500 فضانورد به فضا سفر کرده اند که آمار قابل توجهی است. این در حالی است که در کشورهای غربی موضوع «توریسم فضایی» مطرح شده که انوشه انصاری به عنوان اولین توریست فضایی به دنیا معرفی شد.
قاضی زاده اظهار کرد: بیشترین تغییرات شتابی در دو مرحله زمان پرتاب سفینه و زمان ورود به زمین ایجاد می شود. کمترین تغییرات شتابی با قرار گرفتن سفینه در شرایط بی نظمی همراه است.
او افزود: تغییرات اتمسفر می تواند در سفر به فضا مهم باشد. اتمسفر و جو زمین موجب فشار بر بدن ساکنان زمین را فراهم می کند و زمانی که وارد فضا می شویم نوع و میزان فشار تغییر خواهد کرد.
قاضی زاده با تاکید بر عنصر اکسیژن بر تداوم حیات زیستی تصریح کرد: پرتوهای کیهانی یکی از عوامل مهم است که زندگی فضانوردان را تحت تاثیر قرار می دهد. از سوی دیگر فضاپیماها هم باید در برابر پرتوها و اشعه ها محافظت شده باشند.
او با اشاره به ایستگاه بین المللی فضایی (ISS) و عملیات اکتشافی در آن تصریح کرد: فاصله ایستگاه بین المللی فضا با زمین به طور متوسط نزدیک به 410 کیلومتر است، البته هر سال محل ایستگاه تا حدودی تغییر پیدا می کند.
قاضی زاده اظهار کرد: پس از تحقیقات لازم، ایستگاه های فضایی طراحی شد و فضانوردان در مدت طولانی در ماموریت های 6 ماهه و دو ساله در این مکان ها مستقر می شوند.
متخصص طب هوافضا و زیرسطحی با تاکید بر اینکه اقامت های طولانی مدت می تواند تاثیرات مهمی بر فضانوردان بگذارد، تاکید کرد: فضانوردان برای عدم تحلیل ماهیچه هایشان باید روزی دو ساعت بر روی تردمیل بدوند. از سوی دیگر جدا شدن از خانواده، سرزمین و زمین و هر لحظه در معرض خطر قرار گرفتن آنها را دچار اضطراب های فراوان می کند.
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش ایسنا-منطقه اصفهان، حسین قاضی زاده، شامگاه دیشب (چهارشنبه) در یکصد و نود و سومین نشست مرکز نجوم ادیب با موضوع «زندگی در ماه» به مناسبت پنجاهمین سالگرد اولین سفر انسان به ماه در کتابخانه مرکزی شهرداری از شرایط دشوار پرتاب به فضا و اتفاق هایی که بر بدن فضانوردان می افتد، گفت.
آغاز فضانوردی با پرتاب گاگارین
او با بیان اینکه شرایط و تمهیداتی برای حضور انسان در فضا اندیشیده شده، گفت: با پرتاب یوری گاگارین به فضا در سال 1961 آغاز تحول در فضانوردی کلید خورد. قبل از آن موضوع «هوانوردی» مطرح بود که کماکان ادامه دارد.
متخصص طب هوافضا و زیرسطحی با اشاره به تغییرات فیزیولوژیکی که در بدن فضانوردان ایجاد می شود، ادامه داد: تاکنون بیش از 500 فضانورد به فضا سفر کرده اند که آمار قابل توجهی است. این در حالی است که در کشورهای غربی موضوع «توریسم فضایی» مطرح شده که انوشه انصاری به عنوان اولین توریست فضایی به دنیا معرفی شد.
قاضی زاده اظهار کرد: بیشترین تغییرات شتابی در دو مرحله زمان پرتاب سفینه و زمان ورود به زمین ایجاد می شود. کمترین تغییرات شتابی با قرار گرفتن سفینه در شرایط بی نظمی همراه است.
او افزود: تغییرات اتمسفر می تواند در سفر به فضا مهم باشد. اتمسفر و جو زمین موجب فشار بر بدن ساکنان زمین را فراهم می کند و زمانی که وارد فضا می شویم نوع و میزان فشار تغییر خواهد کرد.
قاضی زاده با تاکید بر عنصر اکسیژن بر تداوم حیات زیستی تصریح کرد: پرتوهای کیهانی یکی از عوامل مهم است که زندگی فضانوردان را تحت تاثیر قرار می دهد. از سوی دیگر فضاپیماها هم باید در برابر پرتوها و اشعه ها محافظت شده باشند.
او با اشاره به ایستگاه بین المللی فضایی (ISS) و عملیات اکتشافی در آن تصریح کرد: فاصله ایستگاه بین المللی فضا با زمین به طور متوسط نزدیک به 410 کیلومتر است، البته هر سال محل ایستگاه تا حدودی تغییر پیدا می کند.
قاضی زاده اظهار کرد: پس از تحقیقات لازم، ایستگاه های فضایی طراحی شد و فضانوردان در مدت طولانی در ماموریت های 6 ماهه و دو ساله در این مکان ها مستقر می شوند.
متخصص طب هوافضا و زیرسطحی با تاکید بر اینکه اقامت های طولانی مدت می تواند تاثیرات مهمی بر فضانوردان بگذارد، تاکید کرد: فضانوردان برای عدم تحلیل ماهیچه هایشان باید روزی دو ساعت بر روی تردمیل بدوند. از سوی دیگر جدا شدن از خانواده، سرزمین و زمین و هر لحظه در معرض خطر قرار گرفتن آنها را دچار اضطراب های فراوان می کند.
انتهای پیام
کپی شد
