به گزارش ایرنا، برخی از داروها با عناوین مختلف از جمله برای تسکین دردهای روحی، روانی، عضلانی باعث وابستگی جسمی یا روانی فرد به دارو می شود به طوری که با قطع دارو، علایم و عوارض آن ظاهر می شود.
تاثیرات این گونه داروها به اعتقاد روانشناسان کمتر از موادمخدر نیست به طوری که می تواند فرد را آنچنان وابسته کند که در صورت در دسترس نبودن آن به رفتارهای نامناسب دست بزند.
این داروها انواع زیادی دارند و مهم ترین آنها داروهای خواب آور، آرام بخش، داروهای شبه افیونی و محرک ها (ریتالین) هستند.
متاسفانه برخی افراد برای کنترل و درمان خواب یا اضطراب و بی قراری خود، به طور خودسرانه این داروها را مصرف می کنند و این رفتار نه تنها به بهبود اختلال های آنان منجر نمی شود، بلکه موجب وابستگی به این داروها و در نهایت اعتیاد می شود.
روانشناس بخش ویژه روانپزشکی یکی از بیمارستان های اصفهان گفت: کسانی که از داروهای اعتیادآور استفاده می کنند و به نوعی به مصرف آنها معتاد شدند در صورت در دسترس نبودن آن علایمی شبیه مصرف مواد مخدر بویژه ˈشیشهˈ و ˈآمفتامین هاˈ در برخی از آنها بروز می کند.
سهیلا نریمانی، این علایم را شامل توهم، هذیان، اختلال در تفکر، بدبینی، اختلال روابط و درگیری با اطرافیان، پایین آمدن عملکرد، پرخاشگری شدید و در نهایت توهم شنیداری و دیداری ذکر کرد.
وی اظهارداشت: شایع‌ترین داروهای خواب‌آور و آرامبخش که با مصرف آنها خطر وابستگی و اعتیاد وجود دارد، داروهایی از خانواده بنزودیازپین‌ها (دیازپام، لورازپام، کلردیازپوکساید- کلونازپام و آلپرازولام) و باربیتورات ها (فنوباربیتال و...) هستند.
این روانشناس تاکید کرد: متاسفانه تجویز مدام و مستمر برخی از این داروها، بیماران را برای قطع آن دچار مشکل از جمله حمله های اضطرانی و تشدید بیماری می کنند.
وی ادامه داد: گروهی دیگر از مصرف‌کنندگان داروهای خواب‌آور و آرام بخش، مصرف‌کنندگان متامفتامین (شیشه) هستند که برای کاهش عوارض مصرف شیشه مانند اضطراب، بی‌قراری و بی‌خوابی شدید، به استفاده از آلپرازولام روی می آورند.
نریمانی با تاکید بر اینکه مصرف و یا ادامه درمان با داروهای آرامبخش و ضد افسردگی باید زیر نظر پزشک صورت گیرد، گفت: بسیاری از روانپزشکان در صورتی که فرد مبتلا به معیارهای اعتیاد شامل نیاز به افزایش دوز، درگیری ذهنی با مصرف نباشد با ادامه مصرف دارو مخالفت نمی کنند.
وی نسبت به مصرف داروهای شبه مخدر که احتمال اعتیادآوری‌شان بالاست هشدار داد و گفت: از این گروه داروها می توان به ضد دردهای شبه مخدر از جمله مورفین و پتیدین اشاره کرد که در صورت مصرف طولانی مدت، اعتیاد آورند، اما برای افرادی که در آی سی یو و یا سی سی یو مخدرهای تزریقی می گیرند، در صورت بهبود و نداشتن درد مزمن، احتمال اعتیاد به دارو، در آنها بسیار کم است.
این روانشناس به گروه دیگری از شبه مخدرها از جمله 'ترامادول' اشاره کرد و گفت: این دارو علاوه بر خواص شبه افیونی، با تاثیر بر گیرنده‌های سروتونینی، خلق فرد را هم بالا می برد و می تواند او را به نسبت سریع وابسته کند که در صورت مصرف زیاد این دارو، تشنج نیز دیده می شود.
وی یادآور شد : این در حالی است که در موارد زیادی سوء مصرف کنندگان و وابستگان به موادمخدر برای ترک ترامادول جایگزین می‌کنند ولی بعد از مدتی ترک مصرف این قرص هم خود مشکلی دوچندان می شود.
نریمانی داروی گروه 'دیفنوکسیلات' را نیز بسیار اعتیاد آور دانست و گفت: کاربرد اصلی این دارو، کاهش حرکات روده بزرگ و جلوگیری از بروز اسهال های غیرعفونی است ولی مصرف‌کنندگان موادمخدر این دارو را با دوز بسیار بالا، برای ترک، مورد سوء مصرف قرار می دهند.
وی 'ریتالین' را مهمترین و پرمصرف ترین دارو عنوان کرد که خطر وابستگی به نسبت بالایی را دارد و گفت: مصرف این دارو در افراد معمولی می‌تواند اعتیادآور و همراه با علایمی شبیه عوارض مصرف متامفتامین (شیشه) باشد.
نریمانی تاکید کرد: این دارو از گروه محرک‌هاست و تنها کاربرد آن در پزشکی، مربوط به کودکان بیش‌فعال، کم‌توجه و مبتلایان به حمله خواب است..
این روانشناس تصریح کرد: متاسفانه سوء مصرف این دارو در بیشتر دانش‌آموزان و دانشجویان برای افزایش تمرکز در مطالعه و بیدارماندن دیده می شود و به عنوان یک داروی محرک، افسردگی، فراموشی و افت شدید تمرکز را به همراه دارد.
وی به خانواده ها هشدار داد که مراقب شب زنده داری های فرزندان خود باشند و در مورد خطر داروها به آنها هشدار دهند و از مصرف خودسرانه داروی فرزندان خود غافل نشوند.
در عین حال سازمان غذا و دارو هرساله نسبت به مصرف خودسرانه برخی داروهای اعتیاد آور تحت عنوان خواب‌آور و آرامبخش هشدار می دهد.
در این هشدارها مدام تاکید می شود که از مصرف خودسرانه و بدون تجویز پزشک خودداری شود زیرا عوارض آن در برخی موارد غرقابل جبران است.
6994/6026
انتهای پیام تاثیرات این گونه داروها به اعتقاد روانشناسان کمتر از موادمخدر نیست به طوری که می تواند فرد را آنچنان وابسته کند که در صورت در دسترس نبودن آن به رفتارهای نامناسب دست بزند.
این داروها انواع زیادی دارند و مهم ترین آنها داروهای خواب آور، آرام بخش، داروهای شبه افیونی و محرک ها (ریتالین) هستند.
متاسفانه برخی افراد برای کنترل و درمان خواب یا اضطراب و بی قراری خود، به طور خودسرانه این داروها را مصرف می کنند و این رفتار نه تنها به بهبود اختلال های آنان منجر نمی شود، بلکه موجب وابستگی به این داروها و در نهایت اعتیاد می شود.
روانشناس بخش ویژه روانپزشکی یکی از بیمارستان های اصفهان گفت: کسانی که از داروهای اعتیادآور استفاده می کنند و به نوعی به مصرف آنها معتاد شدند در صورت در دسترس نبودن آن علایمی شبیه مصرف مواد مخدر بویژه ˈشیشهˈ و ˈآمفتامین هاˈ در برخی از آنها بروز می کند.
سهیلا نریمانی، این علایم را شامل توهم، هذیان، اختلال در تفکر، بدبینی، اختلال روابط و درگیری با اطرافیان، پایین آمدن عملکرد، پرخاشگری شدید و در نهایت توهم شنیداری و دیداری ذکر کرد.
وی اظهارداشت: شایع‌ترین داروهای خواب‌آور و آرامبخش که با مصرف آنها خطر وابستگی و اعتیاد وجود دارد، داروهایی از خانواده بنزودیازپین‌ها (دیازپام، لورازپام، کلردیازپوکساید- کلونازپام و آلپرازولام) و باربیتورات ها (فنوباربیتال و...) هستند.
این روانشناس تاکید کرد: متاسفانه تجویز مدام و مستمر برخی از این داروها، بیماران را برای قطع آن دچار مشکل از جمله حمله های اضطرانی و تشدید بیماری می کنند.
وی ادامه داد: گروهی دیگر از مصرف‌کنندگان داروهای خواب‌آور و آرام بخش، مصرف‌کنندگان متامفتامین (شیشه) هستند که برای کاهش عوارض مصرف شیشه مانند اضطراب، بی‌قراری و بی‌خوابی شدید، به استفاده از آلپرازولام روی می آورند.
نریمانی با تاکید بر اینکه مصرف و یا ادامه درمان با داروهای آرامبخش و ضد افسردگی باید زیر نظر پزشک صورت گیرد، گفت: بسیاری از روانپزشکان در صورتی که فرد مبتلا به معیارهای اعتیاد شامل نیاز به افزایش دوز، درگیری ذهنی با مصرف نباشد با ادامه مصرف دارو مخالفت نمی کنند.
وی نسبت به مصرف داروهای شبه مخدر که احتمال اعتیادآوری‌شان بالاست هشدار داد و گفت: از این گروه داروها می توان به ضد دردهای شبه مخدر از جمله مورفین و پتیدین اشاره کرد که در صورت مصرف طولانی مدت، اعتیاد آورند، اما برای افرادی که در آی سی یو و یا سی سی یو مخدرهای تزریقی می گیرند، در صورت بهبود و نداشتن درد مزمن، احتمال اعتیاد به دارو، در آنها بسیار کم است.
این روانشناس به گروه دیگری از شبه مخدرها از جمله 'ترامادول' اشاره کرد و گفت: این دارو علاوه بر خواص شبه افیونی، با تاثیر بر گیرنده‌های سروتونینی، خلق فرد را هم بالا می برد و می تواند او را به نسبت سریع وابسته کند که در صورت مصرف زیاد این دارو، تشنج نیز دیده می شود.
وی یادآور شد : این در حالی است که در موارد زیادی سوء مصرف کنندگان و وابستگان به موادمخدر برای ترک ترامادول جایگزین می‌کنند ولی بعد از مدتی ترک مصرف این قرص هم خود مشکلی دوچندان می شود.
نریمانی داروی گروه 'دیفنوکسیلات' را نیز بسیار اعتیاد آور دانست و گفت: کاربرد اصلی این دارو، کاهش حرکات روده بزرگ و جلوگیری از بروز اسهال های غیرعفونی است ولی مصرف‌کنندگان موادمخدر این دارو را با دوز بسیار بالا، برای ترک، مورد سوء مصرف قرار می دهند.
وی 'ریتالین' را مهمترین و پرمصرف ترین دارو عنوان کرد که خطر وابستگی به نسبت بالایی را دارد و گفت: مصرف این دارو در افراد معمولی می‌تواند اعتیادآور و همراه با علایمی شبیه عوارض مصرف متامفتامین (شیشه) باشد.
نریمانی تاکید کرد: این دارو از گروه محرک‌هاست و تنها کاربرد آن در پزشکی، مربوط به کودکان بیش‌فعال، کم‌توجه و مبتلایان به حمله خواب است..
این روانشناس تصریح کرد: متاسفانه سوء مصرف این دارو در بیشتر دانش‌آموزان و دانشجویان برای افزایش تمرکز در مطالعه و بیدارماندن دیده می شود و به عنوان یک داروی محرک، افسردگی، فراموشی و افت شدید تمرکز را به همراه دارد.
وی به خانواده ها هشدار داد که مراقب شب زنده داری های فرزندان خود باشند و در مورد خطر داروها به آنها هشدار دهند و از مصرف خودسرانه داروی فرزندان خود غافل نشوند.
در عین حال سازمان غذا و دارو هرساله نسبت به مصرف خودسرانه برخی داروهای اعتیاد آور تحت عنوان خواب‌آور و آرامبخش هشدار می دهد.
در این هشدارها مدام تاکید می شود که از مصرف خودسرانه و بدون تجویز پزشک خودداری شود زیرا عوارض آن در برخی موارد غرقابل جبران است.
6994/6026
کپی شد
