به گزارش ایرنا، این روز در تقویم رسمی با 'روز ملی هنرهای نمایشی' از سال 93 مطرح شد و سرانجام در سال 1395 و در جلسه 783 شورای عالی انقلاب فرهنگی به ثبت رسیده است.
هر ساله این روز توسط هنرمندان تئاتر گرامی داشته و مراسمی در کشور با حضور هنرمندان عرصه و مسئولان امر برگزار می شود.
برخی از این آیین ها با سخنان شعاری و وعده و وعید های هرساله برگزار می شود و هنرمندان مشکلات این عرصه را بیان می کنند که بعد از تمام شدن این روز باز همه به فراموشی سپرده می شود.
با این وجود در استان اصفهان تئاتر با وجود برخورداری از ظرفیت ها و استعدادهای فراوان در بخش های سخت افزاری با کمبودهایی مواجه است که با کمک و همت مسئولان و هنرمندان این عرصه قابل حل است.
اصفهان از جمله استان هایی است که در عرصه نمایش هنرمندان زیادی را در خود پرورش داده و به کشور معرفی کرده است.
بیش از این اصفهانی ها در عرصه تئاتر کشور سرآمد بودند و همان طور که همه می دانند مکتب تئاتر کمدی کشور از این استان و در سالهای پیش از انقلاب از دیار نصف جهان توسط مرحوم ارحام صدر شکل گرفته است.
اگر در زمان حاضر بخواهیم در مورد تئاتر استان اصفهان سخن بگوییم، علاوه بر ظرفیت ها ی انسانی مشکلاتی سخت افزاری دارد که سالیان سال است هنرمندان این عرصه با آن رو به رو هستند.
به گفته برخی از هنرمندان پیشکسوت برخی از این معضلات و مشکلات از جمله مشکل پلاتو(محل تمرین بازیگران)، جدی نگرفتن تئاتر استانها، عدم توجه به هنرمندان پیشکسوت، حمایت از استعدادهای جوان با روی کارآمدن دولت تدبیر و امید تا حدودی مرتفع شده ولی باز هنرمندان تئاتر چشم امید به دولت مردان دارند.
در حالی که زمینه برای رشد استعدادهای جوان در تئاتر استان به خوبی فراهم است و علاقمندان به این عرصه می توانند به راحتی در کنار پیشکسوتان این عرصه هنرنمایی کنند ولی برخی از این هنرمندان این عرصه از جدی نگرفتن آنها در این عرصه گلایه می کنند و در برخی موارد از عدم تایید متن نمایش و ممیزی هایی برای اجرای نمایش خود می نالند که در جای خود قابل تامل است.
داشتن کیفیت مناسب نمایش، بودجه کافی، سالن استاندارد، نمایشنامه مناسب ، وجود زیرساختهای مناسب و تکنیک و فن بالای نمایش، حضور پیشکسوتان در کنار جوانان از جمله عواملی است که می تواند در عرصه نمایش مفید واقع شود و از طرفی نبود هر یک مشکلاتی در این عرصه به وجود می آورد.
نمایش هایی که در استان اصفهان به روی صحنه می رود ، به طور معمول از نظر کیفی نزدیک به هم هستند و نمی توان گفت که نمایش ها از نظر بازیگری، کارگردانی، متن مناسب و به روز بودن با هم اختلاف زیادی دارند، بندرت در فاصله های زمانی زیاد شاید نمایشی در اصفهان اجرا شود که یک سروگردن بالاتر از دیگر کارها باشد.
در این بخش آموزش و بهره بردن از تجربه کارگردانان و نمایش نامه نویسان مطرح می تواند کارگشاه باشد که بخش دولتی و یا خصوصی می تواند در این زمینه با برگزاری کلاس ها و یا کارگاه های آموزشی به این امر کمک کند.
مهمترین رکن برای اجرای یک نمایش بودجه نمایش است که هنرمندان این عرصه از آن بیشتر از سایر بخش ها گلایه دارند و حتی در برخی موارد آن را صفر اعلام می کنند.
برخی از هنرمندان می گویند حمایت مادی از نمایش ها نمی شود و در بخش هزینه کردها با مشکل مواجه ایم و نقش دولت را در این عرصه مهم توصیف می کنند و برخی دیگر تئاتر خصوصی یعنی حمایت یک نهاد و یا بنگاه اقتصادی راه حل این مشکل می دانند.
عدم برگشت سرمایه توسط سرمایه گذاران، حل مشکل مخاطب تئاتر و تبلیغات نیز بی ربط به این بخش نمی باشد که با بودجه قابل مرتفع شدن است، طرح شناسنامه دار شدن گروه های تئاتر استان و اختصاص بودجه در این ارتباط مهم است و می تواند تاثیرگذار باشد.
نمایش برای تمرین و اجرا نیاز به سالن دارد، در شهر اصفهان تالار هنر، مجتمع فرهنگی و هنری استاد فرشچیان ، تالار سوره از جمله مهمترین مکان اجراهای نمایش هستند و در شهرستان ها به طور معمول فرهنگسراهها و مکان های از پیش تعیین شده توسط مراکز مرتبط نمایش ها اجرا می شوند که این هم جای تامل دارد.
تئاتر برای اجرا نیاز به یک سالن استاندارد از نظر صحنه نمایش، نور، میزان دید تماشاچی دارد که در این بخش هنرمندان اصفهان آن را در خور پایتخت فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی نمی دانند.
در سالهای گذشته مدیران مختلف بخش های هنری وعده های زیادی در باره افزایش سالن های تئاتر دادند ولی هیچ کدام عملی نشده و در حد شعار باقیمانده مانده است.
ساخت و توسعه تئاتر شهر در پیشرفت نمایش در استان ها تاثیر بسزایی دارد و این اقدام باعث جذب تماشاچی می شود.
هر حمایتی که پشتوانه ای برای فعالیت گروه های نمایشی باشد اهمیت دارد و وجود ساختمان تئاتر شهر بطور قطع می تواند اوضاع تئاتر استان را بهتر کند، ساختمان، موضوعی سخت افزاری است و استفاده مطلوب از آن نیاز به ایجاد امکانات نرم افزاری و توجه به همه سلایق دارد.
تئاتر در برخی از شهرستان تنگ نظری هایی در زمینه قومیت ها و آداب و رسوم وجود دارد که موجب می شود از این مقوله حمایت نشود، باید از این موضوع به عنوان یک ظرفیت استفاده کرد و از ان به خوبی بهره برد و با تمام این ظرفیت ها و کمبودها چراغ تئاتر را در نصف جهان روشن نگه داشت.
نکته مهم این است که در تنظیم قوانین، تئاتر بعنوان یک ضرورت مطرح شود و چون در این راستا ضمانت اجرایی در کار نیست، برنامه مدت دار هم برای تئاتر وجود ندارد و مدیران وعدهای محقق نشده مدیر قبلی را بیان می کند در این زمینه باید اقدام هایی صورت گیرد و به عنوان یک اصل مهم به آن توجه شود.
هر حمایتی که پشتوانه ای برای فعالیت گروه های نمایشی باشد اهمیت دارد و می تواند به پیشرفت تئاتر استان کمک کند.
تئاتر نباید در استان اصفهان به چند اجرا، جشنواره استانی و کمدی و فصل و ماه خلاصه شود بلکه نیاز به نگاه جدی مسئولان و خود هنرمندان این عرصه دارد و رشد تئاتر اصفهان در گرو حمایت مادی و معنوی مسئولان این عرصه و پشتکار هنرمندان دارد که نه تنها چراغ نمایش در دیار نصف جهان بلکه در همه ایران روشن باشد.
به گزارش ایرنا، تاریخچه تئاتر در جهان بر می گردد به ،تئاتر یونان باستان (۴۰۰ الی ۵۰۰ قبل از میلاد)
تئاتر یک کلمه یونانی است به معنای تماشا کردن و دیدن. هنر تئاتر ریشه در یونان باستان، سده چهارم و پنجم قبل از میلاد مسیح دارد.
یونانیان اعتقاد به یک خدای واحد نداشتند و انسان را مرکز توجه خود قرار می دادند تا جایی که ' پروتاگوراس' ( پادشاه یونانی) علنا اعلام کرد: ' انسان میزان همه چیزهاست.'
تئاتر در ایران که برخی محققان به قبل از اسلام و برخی دیگر آن را دوره اسلامی و شروع تعزیه خوانی می دانند، نمایش و نمایش نامه نویسی به مفهوم اروپایی آن در ایران سابقه دیرینه ای ندارد، از قرن ها پیش هنر نمایش در اشکال سنتی آن رایج بود، شبیه خوانی یا تعزیه، خیمه شب بازی،نقالی و تخت حوضی شیوه های نمایشی بود که در میان مردم مقبولیت داشت و بعدها به شیوه های مدرن و امروزی و بر اساس سلیقه تماشاچیان تغییر یافت که قالب های مختلفی دارد.
خبرنگار:امیرحسین اکبری
8114/6026/
انتهای پیام هر ساله این روز توسط هنرمندان تئاتر گرامی داشته و مراسمی در کشور با حضور هنرمندان عرصه و مسئولان امر برگزار می شود.
برخی از این آیین ها با سخنان شعاری و وعده و وعید های هرساله برگزار می شود و هنرمندان مشکلات این عرصه را بیان می کنند که بعد از تمام شدن این روز باز همه به فراموشی سپرده می شود.
با این وجود در استان اصفهان تئاتر با وجود برخورداری از ظرفیت ها و استعدادهای فراوان در بخش های سخت افزاری با کمبودهایی مواجه است که با کمک و همت مسئولان و هنرمندان این عرصه قابل حل است.
اصفهان از جمله استان هایی است که در عرصه نمایش هنرمندان زیادی را در خود پرورش داده و به کشور معرفی کرده است.
بیش از این اصفهانی ها در عرصه تئاتر کشور سرآمد بودند و همان طور که همه می دانند مکتب تئاتر کمدی کشور از این استان و در سالهای پیش از انقلاب از دیار نصف جهان توسط مرحوم ارحام صدر شکل گرفته است.
اگر در زمان حاضر بخواهیم در مورد تئاتر استان اصفهان سخن بگوییم، علاوه بر ظرفیت ها ی انسانی مشکلاتی سخت افزاری دارد که سالیان سال است هنرمندان این عرصه با آن رو به رو هستند.
به گفته برخی از هنرمندان پیشکسوت برخی از این معضلات و مشکلات از جمله مشکل پلاتو(محل تمرین بازیگران)، جدی نگرفتن تئاتر استانها، عدم توجه به هنرمندان پیشکسوت، حمایت از استعدادهای جوان با روی کارآمدن دولت تدبیر و امید تا حدودی مرتفع شده ولی باز هنرمندان تئاتر چشم امید به دولت مردان دارند.
در حالی که زمینه برای رشد استعدادهای جوان در تئاتر استان به خوبی فراهم است و علاقمندان به این عرصه می توانند به راحتی در کنار پیشکسوتان این عرصه هنرنمایی کنند ولی برخی از این هنرمندان این عرصه از جدی نگرفتن آنها در این عرصه گلایه می کنند و در برخی موارد از عدم تایید متن نمایش و ممیزی هایی برای اجرای نمایش خود می نالند که در جای خود قابل تامل است.
داشتن کیفیت مناسب نمایش، بودجه کافی، سالن استاندارد، نمایشنامه مناسب ، وجود زیرساختهای مناسب و تکنیک و فن بالای نمایش، حضور پیشکسوتان در کنار جوانان از جمله عواملی است که می تواند در عرصه نمایش مفید واقع شود و از طرفی نبود هر یک مشکلاتی در این عرصه به وجود می آورد.
نمایش هایی که در استان اصفهان به روی صحنه می رود ، به طور معمول از نظر کیفی نزدیک به هم هستند و نمی توان گفت که نمایش ها از نظر بازیگری، کارگردانی، متن مناسب و به روز بودن با هم اختلاف زیادی دارند، بندرت در فاصله های زمانی زیاد شاید نمایشی در اصفهان اجرا شود که یک سروگردن بالاتر از دیگر کارها باشد.
در این بخش آموزش و بهره بردن از تجربه کارگردانان و نمایش نامه نویسان مطرح می تواند کارگشاه باشد که بخش دولتی و یا خصوصی می تواند در این زمینه با برگزاری کلاس ها و یا کارگاه های آموزشی به این امر کمک کند.
مهمترین رکن برای اجرای یک نمایش بودجه نمایش است که هنرمندان این عرصه از آن بیشتر از سایر بخش ها گلایه دارند و حتی در برخی موارد آن را صفر اعلام می کنند.
برخی از هنرمندان می گویند حمایت مادی از نمایش ها نمی شود و در بخش هزینه کردها با مشکل مواجه ایم و نقش دولت را در این عرصه مهم توصیف می کنند و برخی دیگر تئاتر خصوصی یعنی حمایت یک نهاد و یا بنگاه اقتصادی راه حل این مشکل می دانند.
عدم برگشت سرمایه توسط سرمایه گذاران، حل مشکل مخاطب تئاتر و تبلیغات نیز بی ربط به این بخش نمی باشد که با بودجه قابل مرتفع شدن است، طرح شناسنامه دار شدن گروه های تئاتر استان و اختصاص بودجه در این ارتباط مهم است و می تواند تاثیرگذار باشد.
نمایش برای تمرین و اجرا نیاز به سالن دارد، در شهر اصفهان تالار هنر، مجتمع فرهنگی و هنری استاد فرشچیان ، تالار سوره از جمله مهمترین مکان اجراهای نمایش هستند و در شهرستان ها به طور معمول فرهنگسراهها و مکان های از پیش تعیین شده توسط مراکز مرتبط نمایش ها اجرا می شوند که این هم جای تامل دارد.
تئاتر برای اجرا نیاز به یک سالن استاندارد از نظر صحنه نمایش، نور، میزان دید تماشاچی دارد که در این بخش هنرمندان اصفهان آن را در خور پایتخت فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی نمی دانند.
در سالهای گذشته مدیران مختلف بخش های هنری وعده های زیادی در باره افزایش سالن های تئاتر دادند ولی هیچ کدام عملی نشده و در حد شعار باقیمانده مانده است.
ساخت و توسعه تئاتر شهر در پیشرفت نمایش در استان ها تاثیر بسزایی دارد و این اقدام باعث جذب تماشاچی می شود.
هر حمایتی که پشتوانه ای برای فعالیت گروه های نمایشی باشد اهمیت دارد و وجود ساختمان تئاتر شهر بطور قطع می تواند اوضاع تئاتر استان را بهتر کند، ساختمان، موضوعی سخت افزاری است و استفاده مطلوب از آن نیاز به ایجاد امکانات نرم افزاری و توجه به همه سلایق دارد.
تئاتر در برخی از شهرستان تنگ نظری هایی در زمینه قومیت ها و آداب و رسوم وجود دارد که موجب می شود از این مقوله حمایت نشود، باید از این موضوع به عنوان یک ظرفیت استفاده کرد و از ان به خوبی بهره برد و با تمام این ظرفیت ها و کمبودها چراغ تئاتر را در نصف جهان روشن نگه داشت.
نکته مهم این است که در تنظیم قوانین، تئاتر بعنوان یک ضرورت مطرح شود و چون در این راستا ضمانت اجرایی در کار نیست، برنامه مدت دار هم برای تئاتر وجود ندارد و مدیران وعدهای محقق نشده مدیر قبلی را بیان می کند در این زمینه باید اقدام هایی صورت گیرد و به عنوان یک اصل مهم به آن توجه شود.
هر حمایتی که پشتوانه ای برای فعالیت گروه های نمایشی باشد اهمیت دارد و می تواند به پیشرفت تئاتر استان کمک کند.
تئاتر نباید در استان اصفهان به چند اجرا، جشنواره استانی و کمدی و فصل و ماه خلاصه شود بلکه نیاز به نگاه جدی مسئولان و خود هنرمندان این عرصه دارد و رشد تئاتر اصفهان در گرو حمایت مادی و معنوی مسئولان این عرصه و پشتکار هنرمندان دارد که نه تنها چراغ نمایش در دیار نصف جهان بلکه در همه ایران روشن باشد.
به گزارش ایرنا، تاریخچه تئاتر در جهان بر می گردد به ،تئاتر یونان باستان (۴۰۰ الی ۵۰۰ قبل از میلاد)
تئاتر یک کلمه یونانی است به معنای تماشا کردن و دیدن. هنر تئاتر ریشه در یونان باستان، سده چهارم و پنجم قبل از میلاد مسیح دارد.
یونانیان اعتقاد به یک خدای واحد نداشتند و انسان را مرکز توجه خود قرار می دادند تا جایی که ' پروتاگوراس' ( پادشاه یونانی) علنا اعلام کرد: ' انسان میزان همه چیزهاست.'
تئاتر در ایران که برخی محققان به قبل از اسلام و برخی دیگر آن را دوره اسلامی و شروع تعزیه خوانی می دانند، نمایش و نمایش نامه نویسی به مفهوم اروپایی آن در ایران سابقه دیرینه ای ندارد، از قرن ها پیش هنر نمایش در اشکال سنتی آن رایج بود، شبیه خوانی یا تعزیه، خیمه شب بازی،نقالی و تخت حوضی شیوه های نمایشی بود که در میان مردم مقبولیت داشت و بعدها به شیوه های مدرن و امروزی و بر اساس سلیقه تماشاچیان تغییر یافت که قالب های مختلفی دارد.
خبرنگار:امیرحسین اکبری
8114/6026/
کپی شد
