از اولین ساعات روز جمعه دوازده بهمن ماه شهر اصفهان به یک مسیر ختم می شد؛ رفتن به دیدار رودی که یک سال و شش ماه از نبودنش می گذشت.
به گزارش ایلنا از اصفهان، روز جمعه 12 بهمن ماه یکی از شلوغ‌ترین جمعه‌هایی بود که مردم اصفهان و شهرستان های اطراف آن را تجربه کردند. تمام بزرگراه‌ها و اتوبان ها و خیابان های منتهی به رودخانه زاینده رود که از هشتم بهمن ماه برای 20 روز فرصت حیات پیدا کرده بود، مملو از خودرو و جمعیت بود.
ترافیک طولانی اما خوشایند بود و کمتر کسی برای حضور در چنین وضعیتی گلایه و شکایت می‌کرد. از صبح اول وقت راه‌های منتهی به منطقه گردشگری ناژوان به دلیل ترافیک شدید بسته شده بود. انگار تمام شهر به مسیر زاینده رود ختم می‌شد. تمام رینگ های ترافیکی با ازدحام شدید ماشین ها مواجه بودند و در کنار بستر زنده‌رود جای سوزن انداختن نبود.
زاینده رود در آغوش مردم
خبری از سرما و آلودگی هوا نبود و درست مثل ترانه "زنده رود خاطره" با صدای محمد اصفهانی، آسمان صاف و هوا دلکش بود. پل های تاریخی شهر میعادگاه عاشقان زاینده رود شده بودند. فوج فوج آدم روی پل ها به ویژه سی و سه پل و خواجو در حال تردد بودند. بساط آش و غذا و زیلوهای پهن شده در جای جای فضاهای سبز اطراف رودخانه حکایت دلتنگی 18 ماهه شهروندان را گواهی می داد. جمعیت زاینده‌رود را به آغوش می‌کشید و گوشی تلفن‌های همراه مشغول ثبت خاطرات بودند. روی پل خواجو فضا شاعرانه‌تر و دلبرانه تر هم بود. صدای دف و آواز روی سکوهای زیر پل خواجو به این هیجان اضافه کرده و صدای آب را در خود گم کرده بود.
خورشید دوازدهم بهمن ماه درحالی به سمت مغرب زمین می رفت که کسی خیال رفتن نداشت و از حجم ترافیک نیز کاسته نشده بود. صدای خنده و شادی از جای جای اطراف رودخانه به گوش می رسید. زاینده رود نقش مامنی التیام بخش برای تمام آلام و دردهای مردم را بازی می کرد و همه آنها که به تماشایش نشسته بودند، رواق منظر چشم شان را آشیانه رودی کرده بودند که بیش از یک دهه با سوء مدیریت ها به رودخانه فصلی تبدیل شده است.
فرصت کوتاهه بیست روزه
ناهید تاج‌الدین نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی با اشاره به بازگشایی زاینده‌رود پس از 18ماه گفت: این اتفاق را به فال نیک می‌گیریم، اما باز ماندن آن تنها به مدت 20 روز مشکلی را حل نخواهد کرد.
وی با بیان اینکه مردم اصفهان،زنده‌رود را همیشه جاری می خواهند، افزود: در مجلس شورای اسلامی قوانینی در همین رابطه به تصویب رسیده اما متاسفانه اجرایی نمی شود.
وی خاطرنشان کرد: امیدواریم بتوانیم مشکلات اصفهان از جمله جاری شدن دائم زاینده‌رود را مرتفع کنیم، چراکه بسته بودن زاینده رود میزان افسردگی را در شهر افزایش داده است.
بازشدن آب برای کشاورزان
پس از فصلی شدن رودخانه زاینده‌رود شاهد بازگشایی آن در ماههایی هستیم که با حضور گردشگر در شهر اصفهان مواجه نیست و این پرسش مطرح می‌شود که چرا آب را فروردین ماه باز نمی‌کنند تا گردشگران نیز از جریان زاینده رود لذت ببرند؟ پاسخ معاون حفاظت و بهره‌برداری شرکت آب منطقه ای استان برای این پرسش این است که آب زاینده رود در زمستان برای استفاده کشاورزان رها می شود.
حسن ساسانی افزود: با تایید شورای هماهنگی حوضه آبریز زاینده رود مبنی بر رها سازی آب برای کشت غلات در کارگروه سازگاری با کم آبی استان و با توجه به جلسه ششم بهمن ماه صنف کشاورزان، جهاد کشاورزی و شرکت آب منطقه‌ای اصفهان و تأیید استاندار اصفهان از روز هشتم بهمن ماه خروجی حجم آب از دریچه های سد زاینده رود به 70 متر مکعب بر ثانیه افزایش یافته است و میزان آب رها شده از سد زاینده رود در این مدت 20 روزه تابع شرایط آب و هوایی و یک مقدار ثابت نخواهد بود .
وی میزان آب ذخیره شده در پشت سد زاینده رود را حدود 191 میلیون متر مکعب اعلام کرد و ادامه داد : در سال جاری حجمی معادل 30 میلیون متر مکعب از حجم سد زاینده رود برای آبیاری باغات غرب اصفهان در مرداد ماه نیز رهاسازی شده بود.
کنترل و نظارت بر برداشت آب
معاون حفاظت و بهره برداری شرکت آب منطقه ای استان خاطر نشان کرد : لازم است کشاورزان در زمین ها و هم کانال های درجه یک و دو سه و جوی های سنتی خود نظارت داشته باشند تا از آب بهتر استفاده کنند .
ساسانی با تأکید بر نظارت اکیپ‌های کنترل برداشت های غیر مجاز،افزود: علاوه بر نظارت شبانه‌روزی نصب کنتورهای حجمی هوشمند برای سنجش میزان برداشت آب های زیر زمینی نیز با جدیت در شرکت آب منطقه ای اصفهان پیگیری می شود .
آیا نظارتی بر برداشت آب از زاینده رود صورت می‌گیرد؟ این سوال تا کنون پاسخ واضح و روشنی نداشته و اگر مسئولی نیز برای آن پاسخ مثبت ارائه کند، باز این سوال مطرح است که در چنین شرایطی چرا بازهم شاهد خشکی و تماشای سله‌های عمیق تن بی جان زاینده رود در دراز مدت هستیم؟
چاره کار حضور مفید و مستمر وزارت نیرو بر سر توزیع آب است تا شاهد چنین شرایط دردناک و بغرنجی نباشید و دیگر در اخبار نخوانیم و نشونیم، که کشاورزان برای امرار معاش کلیه فروشی می کنند و جسم و روحشان را به حراج گذاشته اند.
