حجت الاسلام والمسلمین محمود صلواتی روز دوشنبه درگفت وگو با خبرنگار ایرنا خاطرنشان کرد: دوران امام صادق (ع) مصادف با حکومت عباسی بود و در این دوره فضای بهتری برای نشر افکار شیعه و فعالیت های علمی و فرهنگی فراهم شده بود و حضرت نیز با راه اندازی کرسی های علمی و تربیت شاگردان مجرب، نقش خود را به خوبی ایفا کردند.
وی ادامه داد: آن حضرت رئیس مذهب شیعه هستند و این انتساب به این دلیل بود که ایشان پایه های علمی شیعه را گسترش داده و با تربیت شاگردان، موفق به ترویج و نشر افکار اسلامی و شیعی در جامعه آن روز شدند.
صلواتی بیان داشت: شرایط سیاسی و اجتماعی دوران امام صادق (ع) به دلیل اینکه تحول قدرت از بنی امیه به بنی عباس صورت گرفته و فشارهای سیاسی نیز تا حدودی بر شیعه کمتر شده بود، نسبت به امامان پیشین بهتر بود و امام با استفاده از این فرصت سعی کردند اسلام ناب محمدی (ص) و تشیع علوی را گسترش و پایه های آن را محکم کنند.
وی با اشاره به تلاش های امام ششم شیعیان جهان برای تقویت ابعاد علمی و پشتوانه فرهنگی شیعه گفت: متاسفانه در زمان امام علی (ع) تا امام محمد باقر (ع) به دلیل شرایط خاص جامعه و استبداد حاکم، فرصت کمتری برای نشر معارف دینی مطرح بود، هر چند در دل ائمه طاهرین (ع) علم فراوان وجود داشت ولی حاملانی که بتوانند کلام آنها را به درستی برای جامعه تبیین و به مردم برسانند، بسیار کم بودند.
عضو مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم بیان داشت: شرایط دوران امام حسن(ع) و امام حسین (ع) بسیار پیچیده بود، در زمان امام سجاد (ع) نیز به خاطر دین گریزی گسترده در جامعه و استبداد بنی امیه، مردم استقبال خوبی از شنیدن مسائل دینی نداشتند، به همین دلیل حضرت به دعا روی آوردند و از این طریق ارتباط مردم را با خداوند حفظ می کرد.
صلواتی اظهار داشت: در زمان امام صادق (ع) و همزمان با روی کار آمدن بنی عباس، زمینه ای فراهم شد که هم مردم به دین اقبال پیدا کنند و هم فشار حکومت روی ائمه اطهار (ع) کمتر شده و حضرت نیز با استفاده از این فرصت به تاسیس حوزه و مکتب، تربیت شاگرد و کرسی تدریس اقدام کرده و احادیث بر جای مانده از آن حضرت، بیانگر این موضوع است.
وی ادامه داد: شاگردان امام صادق (ع) نیز از انسان های فرهیخته و دارای درک علمی بالا بودند که قابلیت طرح سئوال و درک پاسخ های دقیق امام را داشتند، تربیت این همه شاگرد نشانگر وجود یک حوزه علمیه قوی در آن دوران نیز بود.
صلواتی گفت: در حوزه علمیه امام صادق (ع) تنها علوم دینی بحث نمی شد، بلکه ایشان در شیمی، نجوم و ریاضی نیز وارد شده و روایات زیادی در این زمینه نقل شده است و گستردگی علوم و نوع سوالات مطرح شده، نشانه عطشی است که در جامعه آن روز وجود دارد.
وی تصریح کرد: امام صادق (ع) به خوبی رسالت دینی و فرهنگی خود را انجام داده و فرهنگ دینی شیعه را پایه ریزی کردند.
صلواتی با اشاره به حضور همه افکار در جلسات درس امام صادق (ع) گفت: افرادی مانند ابوحنیفه، مالک و سایر سران فرقه های اهل سنت شاگردان آن حضرت بودند و به علم ایشان نیز اذعان دارند.
امام جعفر صادق(ع) در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه و در خانه امام محمد باقر(ع) پیشوای پنجم شیعیان دیده به جهان گشود. کنیه آن حضرت «ابو عبدالله» و لقبش «صادق» است.
حضرت صادق در دوران عمر شریف خویش از مکتب نورانی و آسمانی جدش امام سجاد(ع) پیشوای چهارم شیعیان و پدرش امام محمدباقر(ع) کسب فیض کرد، ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارش در سن 31 سالگی به امامت رسید و با پایه ریزی مکتب جعفری موجب بازسازی و زنده نگه داشتن شریعت محمدی(ص) شد.
همه جریان ها و حرکت های علمی مسلمانان در دوره امامت امام صادق(ع) رونق گرفت و مجالس درس و مناظره های علمی دایر و از رونق خاصی برخوردار شد، در همین راستا امام شاگردان بسیاری را برای عرضه افکار خالص اسلام و طرد اندیشه های باطل و منحرف تربیت کرد.
دوران امامت 34 ساله ایشان مصادف با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان بود که سرانجام این امام بزرگوار در 65 سالگی بر اثر توطئه های منصور عباسی در سال 148 هجری به شهادت رسید.
7401/ 6133/
انتهای پیام وی ادامه داد: آن حضرت رئیس مذهب شیعه هستند و این انتساب به این دلیل بود که ایشان پایه های علمی شیعه را گسترش داده و با تربیت شاگردان، موفق به ترویج و نشر افکار اسلامی و شیعی در جامعه آن روز شدند.
صلواتی بیان داشت: شرایط سیاسی و اجتماعی دوران امام صادق (ع) به دلیل اینکه تحول قدرت از بنی امیه به بنی عباس صورت گرفته و فشارهای سیاسی نیز تا حدودی بر شیعه کمتر شده بود، نسبت به امامان پیشین بهتر بود و امام با استفاده از این فرصت سعی کردند اسلام ناب محمدی (ص) و تشیع علوی را گسترش و پایه های آن را محکم کنند.
وی با اشاره به تلاش های امام ششم شیعیان جهان برای تقویت ابعاد علمی و پشتوانه فرهنگی شیعه گفت: متاسفانه در زمان امام علی (ع) تا امام محمد باقر (ع) به دلیل شرایط خاص جامعه و استبداد حاکم، فرصت کمتری برای نشر معارف دینی مطرح بود، هر چند در دل ائمه طاهرین (ع) علم فراوان وجود داشت ولی حاملانی که بتوانند کلام آنها را به درستی برای جامعه تبیین و به مردم برسانند، بسیار کم بودند.
عضو مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم بیان داشت: شرایط دوران امام حسن(ع) و امام حسین (ع) بسیار پیچیده بود، در زمان امام سجاد (ع) نیز به خاطر دین گریزی گسترده در جامعه و استبداد بنی امیه، مردم استقبال خوبی از شنیدن مسائل دینی نداشتند، به همین دلیل حضرت به دعا روی آوردند و از این طریق ارتباط مردم را با خداوند حفظ می کرد.
صلواتی اظهار داشت: در زمان امام صادق (ع) و همزمان با روی کار آمدن بنی عباس، زمینه ای فراهم شد که هم مردم به دین اقبال پیدا کنند و هم فشار حکومت روی ائمه اطهار (ع) کمتر شده و حضرت نیز با استفاده از این فرصت به تاسیس حوزه و مکتب، تربیت شاگرد و کرسی تدریس اقدام کرده و احادیث بر جای مانده از آن حضرت، بیانگر این موضوع است.
وی ادامه داد: شاگردان امام صادق (ع) نیز از انسان های فرهیخته و دارای درک علمی بالا بودند که قابلیت طرح سئوال و درک پاسخ های دقیق امام را داشتند، تربیت این همه شاگرد نشانگر وجود یک حوزه علمیه قوی در آن دوران نیز بود.
صلواتی گفت: در حوزه علمیه امام صادق (ع) تنها علوم دینی بحث نمی شد، بلکه ایشان در شیمی، نجوم و ریاضی نیز وارد شده و روایات زیادی در این زمینه نقل شده است و گستردگی علوم و نوع سوالات مطرح شده، نشانه عطشی است که در جامعه آن روز وجود دارد.
وی تصریح کرد: امام صادق (ع) به خوبی رسالت دینی و فرهنگی خود را انجام داده و فرهنگ دینی شیعه را پایه ریزی کردند.
صلواتی با اشاره به حضور همه افکار در جلسات درس امام صادق (ع) گفت: افرادی مانند ابوحنیفه، مالک و سایر سران فرقه های اهل سنت شاگردان آن حضرت بودند و به علم ایشان نیز اذعان دارند.
امام جعفر صادق(ع) در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه و در خانه امام محمد باقر(ع) پیشوای پنجم شیعیان دیده به جهان گشود. کنیه آن حضرت «ابو عبدالله» و لقبش «صادق» است.
حضرت صادق در دوران عمر شریف خویش از مکتب نورانی و آسمانی جدش امام سجاد(ع) پیشوای چهارم شیعیان و پدرش امام محمدباقر(ع) کسب فیض کرد، ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارش در سن 31 سالگی به امامت رسید و با پایه ریزی مکتب جعفری موجب بازسازی و زنده نگه داشتن شریعت محمدی(ص) شد.
همه جریان ها و حرکت های علمی مسلمانان در دوره امامت امام صادق(ع) رونق گرفت و مجالس درس و مناظره های علمی دایر و از رونق خاصی برخوردار شد، در همین راستا امام شاگردان بسیاری را برای عرضه افکار خالص اسلام و طرد اندیشه های باطل و منحرف تربیت کرد.
دوران امامت 34 ساله ایشان مصادف با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان بود که سرانجام این امام بزرگوار در 65 سالگی بر اثر توطئه های منصور عباسی در سال 148 هجری به شهادت رسید.
7401/ 6133/
کپی شد
