آفتاب لگن هفتاد دست

دراین مطلب می خوانیم: همگی اذعان داریم که تکدی گری به هرشکل آن مذموم بوده و زیبنده کشوری اسلامی با تمدنی کهن چون ایران نیست، صرف نظر از یک روی سکه که چهره زشت تکدی گری هر روز در جای جای کشورمان خودنمایی می کند اما روی دیگر سکه چهره زشت تر را به ما می نمایاند و آن کم کاری یا به خوداشتغالی نهادهای حمایتی است.نهادهای حمایتی اعم از دولتی و غیر دولتی که هر روز تحت عناوین مختلفی چون قارچ از گوشه و کنار سرزمین ما سر برآورند، و عمدتا هیچ نظارتی هم بر عملکرد آنان صورت نمی گیردبعید می دانم در کشوری دیگر هم شاهد این همه نهاد حمایتی باشیم و درعین حال تعداد زیادی هم فقیر واقعی یا متکدی داشته باشیم اگر این نهادهای حمایتی که بعضا تبدیل به غول های اقتصادی شده اند درست عمل کنند، قطعا از سویی فقرای واقعی شناسایی شده و تحت حمایت قرار می گیرند و از سوی دیگر افرادی که نیازمند نبوده و دست به تکدی گری می زنند از کار زشتشان بازداشته و به شکل فعلی چهره کشور را زشت نمی کنند.
واقعا این همه دستگاه به ظاهر حمایتی تحت عنوان کمیته و بنیاد و موسسه کارشان چیست؟ چه تعداد نیازمند را تحت پوشش قرار داده و تامین می کنند، چه فرد یا شخصی بر عملکرد آنان نظارت می کند؟ حساب های بعضا چندین میلیاردی آنان توسط کدام مرجع نظارتی بازرسی و تایید می شود؟ آیا غیر ازاین است که بعضی از این موسسات از نمد سوء استفاده از عواطف و احساسات مردم ، برای خود کلاه و تن پوشش فراوان تدارک می بینند و بیشتر به خود ، اشتغال دارند تا رفع نیاز نیازمندان؟
به نظر می رسد وقت آن رسیده که نمایندگان محترم مردم در مجلس شورای اسلامی با تصویب قانونی جامع ، درصدد تجمیع نهادهای حمایتی و تشکیل یک نهاد واحد و قوی و قابل نظارت برآیند، نهادی که بتواند همه نیازمندان واقعی را تحت پوشش آبرومندانه قرار دهد تا پس از آن شاهد چهره تکدی گری نباشیم. ان شائ الله
منبع: هفته نامه ندای وطن قم
7403/ 6133/