خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- راضیه رضایی*: آخرین باری که اسم خفاش را شنیده بودم مربوط به دو دهه پیش و لقب مردی بود که قتل‌های زنجیره‌ای انجام می‌داد و آن زمان تازه فهمیدیم آن دو مرواریدی که در شب می‌درخشد چشمان دلربای یار نیست او همان پرنده‌ای است که ما سعادت دیدارش را نداشته‌ایم.
از یادم نمی‌رود، آن زمان شب‌ها با چشمان باز می‌خوابیدم از ترس آنکه خفاش شب به سراغم بیاید و در خواب ناز، نفس از ما بستاند و صبحانه را میهمان ملک الموت باشیم.
اما شگفتا در این دنیای پهناور، چشم بادامی‌ها شجاعتی چون اژدهای قرمز دارند و خفاش نوش جان کرده تا روشنایی چشمشان باشد. البته گویا منوی غذای آنجا را از روی لیست باغ پرندگان و باغ وحش نوشته‌اند؛ اما آن‌چنان هم دور از ذهن نیست زیرا یک ضرب المثل درباره غذا خوردن چینی‌ها می‌گوید: «چینی‌ها هر چیزی را که چهار پا داشته باشد غیر از میز و هر چیزی که پرواز کند به جز هواپیما می‌خورند».
و اما نقض قانون طبیعت‌اند شیر زنان شرق؛ آنان سوسک ببینند جیغ نمی‌زنند! بلکه سریعاً آن را به چنگ و دندان گرفته برای ناهار سبزی پلو با سوسک پخته و همسرشان را ذوق زده می‌کنند و امان از وقتی که خاندان شوهر مهمان باشند آن زمان سریعاً جوجه تیغی شکم‌پر با فلفل قرمز بار می‌گذارند و اگر قوم و خویش نورچشمی خود بیایند کباب موش و مار با پیش غذای سوپ خفاش سرو می‌کنند.
لیک، پیش از سال نو ورق برگشت و طاقت پرندگان، چرندگان و خزندگان در این کشور به سرآمد و انقراض نسل کابوسی برای آنان شد خواب از چشمان خفاش‌ها گرفت و چه بسیار آنان شب تا صبح غصه خورده، چاییده و کووید ۱۹ شان فعال شد و مردمان ووهان بی خبر از همه جا خفاش تناول کرده و ناگهان این ویروس کوچک شبانه دست انتقام بر گلوی مردمان این شهر گذاشت.
در حالی که در دور دست‌ها این چنین بود در شهر قم مردمان همچنان چای را با سوهان میل می‌کردند و آبگوشت را با قنبیت و همه سرگرم خانه تکانی عید که ناگهان مهمانی تب دار سرزده آمد، یک عطسه در میدان شهر کرد و ماندگار شد.
البته ما مردمان خوش لهجه قمی به دلیل بین‌المللی بودن شهرمان اندکی با زبان این ویروس زبان نفهم آشنا بوده و از همان ابتدا دست دوستی با او دادیم و در پشت پرده دست‌هایمان را با الکل ضدعفونی کردیم.
ای کرونا در لباس آنفولانزا؛ تو تجربه خوبی بودی تا دفعه بعد حواسمان باشد همه درهای فرودگاه، بندرگاه، ترمینال بین‌المللی قم و منوریل را سه قفله کنیم تا راهی برای ورود چنین دوستانی باز نباشد زیرا اگر بیایند، خاک قم دامنگیر است کنگر خورده و لنگر می‌اندازند تا به مردمان شرق نشان دهند رژیم گیاهی هم بد نیست لازم نیست دست به دامان باغ وحش و باغ پرندگان شد.
اینجا قم است و نفس‌های شهر به سرفه افتاده است، اما خوشا به غیرت پزشکان، پرستاران، اورژانس و خدمه بیمارستان شهرمان. سربازان با روحیه بالا سنگر را به دست گرفته و غیرت را در رگ‌هایشان احتکار کرده‌اند.
کرونا باید بداند که شهر من سرزمین پهلوانان و قهرمانان بوده و همه مردم شهر مسئول و غیر مسئول جانانه به میدان نبرد آمده‌اند و اگر این مهمان ناخوانده نفس‌هایمان را به شمارش بیندازد ما به رسم مردانگی بازوبند پهلوانی را به روی صورت نفر بعدی خواهیم بست تا ریه‌های او نیز پر از هوای مردانگی شود.
و خدا قوت به خبرنگاران و عکاسان شهر، آنان که با آمار و ارقام بازی‌های کودکانه نکردند تا مبادا اشکی از گوشه چشم مادری دل‌نگران جاری شود زیرا همه باور داریم کرونا را شکست می‌دهیم.
اکنون تعداد روزهایی که این مهمان ناخوانده در شهرمان جولان می‌دهد از تعداد انگشتان دست گذر کرده و دلمان برای حال و هوای شهر تنگ شده است، اما خانه نشین شدن فرصتی است تا قدر در کنار هم بودن را بدانیم، قدر در آغوش کشیدن مادربزرگ و پدربزرگ، قدر بوسیدن دستان پدر و مادر و قدر دورهمی هایی که دیگر در آن فضای مجازی جایی نخواهد داشت.
خوب است که این روزها با کرونا و شهرم شوخی می‌شود ما به دل نخواهیم گرفت، امیدوارم لب مردم سرزمینم همیشه خندان باشد اما در کنار خنده‌هایتان مراقب باشید کرونا از دیوار چین گذشت برای کرونا استان و شهر مهم نیست این مهمان ناخوانده را جدی بگیرید.
البته روزگار می‌گذرد و کرونا چند صباحی مهمان ماست، اما روسیاهی می‌ماند برای آنان که انگشت کرونایی به سمت مردمان قم دراز کرده و آنان را در جاده و زیر باران رها کرده و نگاه وحشت آمیز را از زیر عینک‌هایشان نثارمان کردند. ما مردمان پلاک ایران ۱۶ همچنان مهربانی را پرچ خواهیم کرد به قلب شما مسافرانی که بعد از کرونا باز شهر کریمه اهل بیت (ع) آرامگاه دل‌هایتان می‌شود.
* فعال فرهنگی و رسانه ای
