پروژه احداث تقاطع غیر همسطح خیابان امام خمینی (ره) و ۳۰ متری شهید کیوانفر به نظر می‌رسد یکی از همین طرح هایی است که ابتدا به محل ناسازگاری نظرات کارشناسان با یکدیگر و آنها با بخش مدیریتی و ستادی و سپس رفته رفته به یک چالش در سطح استان تبدیل شده است اما آنچه ترجیع بند مباحث مربوط به این گونه طرح‌ها بوده و هست، تاکید بر رعایت نظرات کارشناسی و کم و کیف آن است.
تولیت آستان حضرت فاطمه معصومه(س) چندی پیش بر همین نکته تاکید کرده بود یعنی ضرورت کارشناسی بودن طرح هایی که در قم قرار است اجرا شود، امری که اگر نه همیشه اما در بسیاری موارد اجرایش سهل و ممتنع بوده و با اما و اگرها همراه شده است!
آیت الله سعیدی گفته بود که مدیران جدید دستگاه‌های اجرایی استان قم نسبت به پختگی و کارشناسی کافی تصمیمات دقت داشته باشند.
این خبر من را به سی سال پیش پرتاب کرد، دوران رفت و آمد میان قم و تهران و مشاهده روزانه طرح معروف و از ابتدا ناکام "حرم تا حرم" و کاشتن سریالی نهالهای بیگناه که در آن خاک و آب و هوای کویری از پیش محکوم به مرگ بودند و چند روز یا حداکثر چند هفته بیشتر دوام نداشتند و میسوختند تا نهال دیگری از سوی مسوولان و کارشناسانی که "مجبور" (همان المامور معذور) بودند! جایشان نشانده شود. روزهایی که حتی ماموران و سربازان وظیفه هم طاقت ماندن در گرمای سوزان تابستان بیابان های قم را نداشتند و گاه زیر ضربات تیغ گرمای تابستان قم کم می آوردند و پا به فرار میگذاشتند! روزهای نهال کاری‌های بی حاصل، روزهای آبیاری های بی‌دلیل، روزهای پافشاری‌های بی‌منطق ...
به باور نگارنده، جزییات و ابعاد طرح حرم تا حرم / مونوریل میتواند یک درس دو واحدی برای همه دانشجویان و مدیران در جمهوری اسلامی باشد تا بهتر متوجه باشند یک تصمیم تا چه حد میتواند غلط و هزینه‌دار باشد و برای یک عمر مسوولیت اخلاقی ایجاد کند.
این روزها که پس از چند سال بار دیگر به زادگاه، قم، بازگشته ام، بیش از هر چیز غول بتنی علم شده در رودخانه آزارم میدهد؛ طرحی که از روز نخست بسیاری از دست اندرکاران آن را غیرکارشناسی دانستند، طرحی که یک تصمیم سیاسی و مصلحت سنجی مدیران وقت درباره آن، همه صداهای کارشناسی را به حاشیه برد. طرحی که روزی در جلسات "کارشناسی" از یکدیگر سبقت می‌گرفتند که نظر مرکز را تامین کنند و امروز هیچ مسوول سابق و لاحق قمی، بار اقتصادی، عمرانی و اخلاقی آن را به گردن نمی‌گیرد .. از آن زمان چند سال گذشته است و امروز دیگر فقط از خیابان امام است که می توانی حرم را ببینی، تنها خیابان حرم نمای قم. غیر از این هر جای دیگر قم باشی منوریل را زیارت! می کنی، اینقدر دیوار و ستون غول پیکر سیمانی ساخته شده که همه چشمها و کادرها را پرکرده است.
بدون تردید مونوریل قم بزرگترین نماد فقدان یا تضاد نظرات کارشناسی از یکسو و کارشناسان و مدیران و چهره های ستادی و استانی در قم از سوی دیگر است، نماد برجسته دیگری از اتلاف هزینه های کلان و فرصت های بزرگ، نماد رقابتهای مخرب جناحی و سیاسی، نماد مسابقه برای تامین نظر این و آن بدون توجه به منافع میان مدت و درازمدت مردم قم.
خواندن اخبار نشست اخیر شورای حمل و نقل و ترافیک قم و کمی پیش تر از آن، نشست مشترک کمیسیون ماده پنج و این شورا، تاریخ تحولات شهری قم طی ۳۰ سال اخیر را جلوی چشم نوار میکند. تاریخی که دیگر از فرط وضوح، محدود به بومی و حتی مجاور نیست و خیلی از زائران نیز در جریان آن قرار دارند.
مسوولان شهرداری و شورای شهر می گویند تقاطع غیرهمسطح امام خمینی کیوانفر از جمله مطالبات مردمی و طرحی کاملا کارشناسی است و مشکلات ترافیکی را حل می کند، مسوولان استانداری بر عکس بر این باورند که از مطالبات مردمی نیست و برخی دیگر از کارشناسان و مسوولان بر این اعتقادند که این تقاطع سبب کورشدن دید حرم در تنها خیابان حرم نمای قم خواهد شد. استاندار قم اما برغم مخالف بودن، نهایتا رای به نفع شورای شهر میدهد تا بلکه گره این طرح گشوده شود ولی رای نهایی شورای ترافیک در جلسه اخیر چیز دیگری است و تیر خلاص تا اطلاع ثانوی به این طرح زده می شود.
اکنون نزدیک یکسال از آغاز بحث تقاطع امام – کیوانفر می گذرد و جلسات "کارشناسی" و تصمیم گیری درباره این طرح، هر بار تندتر و جنجالی تر می شود و به جاهای باریک کشیده می شود...
اما همه اینها روزی فراموش خواهد شد، مسوولان تغییر خواهند کرد، روزی خواهد آمد که وجدان شهر درباره طرح و تصمیم گیران امروز آن قضاوت خواهد کرد، همان طور که درباره مدیران دیروز قضاوت شد و می شود؛ مثل طرح حرم تا حرم، مثل مونوریل و شاید هم مثل شیرین کردن آب قم و دهها طرح خوب و موفق دیگر ... نمی دانیم!!
فعلا طرح تقاطع کیوانفر در معرض اما و اگرهای فراوان است و بار دیگر برای ما قمی ها که چشم ترسیدهای از این بحثها و طرحهای اختلافی و جنجالی داریم، مایه نگرانی شده است که در میانه این اختلافات کارشناسی و ستادی و به ادعای برخی - سیاسی -، نکند بار دیگری وصله ای ناجور تحت نام توسعه و عملکرد مدیریتی، بر تن رنجور این شهر تاریخی مذهبی پینه شود.
با این همه، در کنار این بیم و نگرانی، این امید و خوشبینی هم هست که همدلی حاکم بر مسوولان بخش های مختلف و تجربه ای که همگان از سالهای اخیر اندوخته ایم، طرحی کامل و واقعا کارشناسی اجرا شود بگونه ای که هم گامی در ادامه توسعه کلان شهر قم باشد و هم با ماهیت و ابعاد تاریخی و مذهبی قم و معماری اصیل ایرانی اسلامی اش همخوان و سازگار باشد و البته حرم نما بودن خیابان امام هم فراموش نشود! امیدواریم!!
