به گزارش ایرنا، امروز مردم قم در کنار زائران و مجاوران حرم کریمه اهل بیت(ع) با حضور در حرم حضرت معصومه(س) بر سر و سینه زده و اشک ماتم ریختند.
عزاداران در قالب دسته های سینه زنی و زنجیرزنی در سوگ شهادت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و یاران با وفایش بویژه حضرت قمر بنی هاشم(ع) سقای دشت کربلا و سالار لشکر امام حسین(ع) به عزاداری می پردازند.
دسته ها و هیات های مختلف عزاداری از خیابان های منتهی به حرم بانوی آب و آینه عبور کرده و خود را به حرم ملکوتی این بانو رسانده اند تا با عرض تسلیت به پیشگاه این بانوی بزرگوار و همچنین حضرت مهدی موعود(عج) در این غم جانکاه سهیم باشند.
حضور دسته هایی از استان های مختلف و غیرایرانی های مقیم در قم با مرثیه سرایی و مداحی مداحان اهل بیت(ع) به روش های سنتی از دیگر جلوه های این مراسم معنوی است.
قم امروز شاهد عاشقانه ترین و باشکوه ترین آیین های معنوی عزاداری است که در آن شیفتگان مکتب اهل بیت(ع) آمده اند تا درسوگ مظهر عشق و ولایتمداری، جوانمردی و وفاداری، علمدار دشت کربلا حضرت ابوالفضل العباس(ع) اینگونه عشق و ارادت خویش را به خاندان پاک عصمت و طهارت(ع) به نمایش بگذارند.
بیرق ها و علم های عزاداری از صحن های مختلف حرم حضرت معصومه(س) برافراشته شده و صدای طبل ها، سنج ها و شیپورها از ماذنه های این حرم نورانی طنین انداز شده است، مردم مومن با حضور در این حرم کبوتر دلشان را روانه گنبد طلایی حضرت ابوالفضل العباس قمر بنی هاشم(ع) و بین الحرمین کرده اند.
مردم عزادار با چشمانی اشکبار و قلبی غم بار در کنار مضجع شریف فاطمه معصومه(س) زیارتنامه و زیارت عاشورا قرائت می کنند و این گونه از پیام های کربلا که ولایت پذیری، ایثار، امر به معروف و نهی از منکر است درس زندگانی می آموزند.
امروز حرم حضرت معصومه(س) مملو از جمعیت عظیم عزادارانی است که از اقصی نقاط کشور و جهان اسلام آمده اند تا در کنار خانواده های خویش با آموختن درس آزادی و ولایت مداری برای برادر باوفای امام حسین(ع) سوگواری کنند.
همچنین جوانانی با برتن کردن لباس هایی مخصوص و بر دوش کشیدن کوزه های آب به یاد سقای کربلا حضرت ابوالفضل العباس(ع)، عزاداران حسینی(ع) را سیراب می کنند.
امروز مسجد مقدس جمکران، بقاع متبرک امامزداگان، حسینه ها، تکیه ها، دفتر رهبر معظم انقلاب در قم و دفاتر و بیوت مراجع تقلید با اجرای برنامه های عزاداری میزبان سوگواران حسینی است که سخنرانان گوشه هایی از زندگانی گوهربار و دلاورمردی های حضرت عباس(ع) را بیان می کنند.
در روز چهارم شعبان سال 26 هجری قمری حضرت عباس فرزند امام علی(ع) و ام البنین در مدینه چشم به جهان گشود. عباس بن علی با کنیه «ابوالفضل» و «ابوفاضل» و لقب های قمربنی هاشم، سقا، صاحب لواء الحسین، علمدار، ابوالقِربه، عبد صالح و باب الحوایج در بین مردم شناخته شد.
عباس (ع) در مکتب امام علی(ع) مولای اول شیعیان و برادرانی چون امام حسن(ع) و امام حسین (ع) از سلسله ولایت و امامت رشد و تربیت یافت.
حضرت ابوالفضل(ع) 35 ساله بود که در صحرای کربلا حضور داشت و درس هایی از آزادی، دلاوری، ولایت مداری، ایثار، وفاداری، ادب، تقوا و ایمان را که آموخته بود به نمایش گذاشت.
در تاریخ نقل شده است وقتی سقای کربلا از امام حسین(ع) برای آوردن آب به کوکان تشنه و خیمه های بی آب اجازه گرفت و وارد فرات شد تا چشمش به آب افتاد سوگند خورد که آبی ننوشد تا لحظه ای که کودکان را سیراب کند.
ابوالفضل(ع) مشک آب را پر کرد و در بازگشت به خیمه ها با سپاه دشمن که فرات را در محاصره داشتند درگیر شد و در این زمان بود که در راه حفظ آب دست هایش را از دست داد تا آخرین لحظه برای آوردن آب به خیمه ها تلاش کرد ولی نااهلان با ظلم و ستم او را از پای درآوردند، این گونه بود که علمدار کربلا از اسب بر پایین افتاد که حضرت حسین(ع) بر بالین برادرش نشست و فرمود: کمرم شکست ...
تاریخ به بزرگی از رشادت های حضرت ابوالفضل(ع) به عنوان اسوه ولایت مداری، دلاوری و فداکاری یاد می کند، کسی که هر چه در توان داشت گذاشت تا بتواند جرعه ای آب برای لب های خشکیده و تشنه کربلاییان بیاورد.
تاسوعای حسینی(ع) به نام نامی سقای کربلا معروف شده است و مردم در این روز با برگزاری آیین های مختلف، به یاد مظلومیت و رشادت های قمر بنی هاشم عزاداری می کنند.
8138/ 1175
انتهای پیام عزاداران در قالب دسته های سینه زنی و زنجیرزنی در سوگ شهادت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و یاران با وفایش بویژه حضرت قمر بنی هاشم(ع) سقای دشت کربلا و سالار لشکر امام حسین(ع) به عزاداری می پردازند.
دسته ها و هیات های مختلف عزاداری از خیابان های منتهی به حرم بانوی آب و آینه عبور کرده و خود را به حرم ملکوتی این بانو رسانده اند تا با عرض تسلیت به پیشگاه این بانوی بزرگوار و همچنین حضرت مهدی موعود(عج) در این غم جانکاه سهیم باشند.
حضور دسته هایی از استان های مختلف و غیرایرانی های مقیم در قم با مرثیه سرایی و مداحی مداحان اهل بیت(ع) به روش های سنتی از دیگر جلوه های این مراسم معنوی است.
قم امروز شاهد عاشقانه ترین و باشکوه ترین آیین های معنوی عزاداری است که در آن شیفتگان مکتب اهل بیت(ع) آمده اند تا درسوگ مظهر عشق و ولایتمداری، جوانمردی و وفاداری، علمدار دشت کربلا حضرت ابوالفضل العباس(ع) اینگونه عشق و ارادت خویش را به خاندان پاک عصمت و طهارت(ع) به نمایش بگذارند.
بیرق ها و علم های عزاداری از صحن های مختلف حرم حضرت معصومه(س) برافراشته شده و صدای طبل ها، سنج ها و شیپورها از ماذنه های این حرم نورانی طنین انداز شده است، مردم مومن با حضور در این حرم کبوتر دلشان را روانه گنبد طلایی حضرت ابوالفضل العباس قمر بنی هاشم(ع) و بین الحرمین کرده اند.
مردم عزادار با چشمانی اشکبار و قلبی غم بار در کنار مضجع شریف فاطمه معصومه(س) زیارتنامه و زیارت عاشورا قرائت می کنند و این گونه از پیام های کربلا که ولایت پذیری، ایثار، امر به معروف و نهی از منکر است درس زندگانی می آموزند.
امروز حرم حضرت معصومه(س) مملو از جمعیت عظیم عزادارانی است که از اقصی نقاط کشور و جهان اسلام آمده اند تا در کنار خانواده های خویش با آموختن درس آزادی و ولایت مداری برای برادر باوفای امام حسین(ع) سوگواری کنند.
همچنین جوانانی با برتن کردن لباس هایی مخصوص و بر دوش کشیدن کوزه های آب به یاد سقای کربلا حضرت ابوالفضل العباس(ع)، عزاداران حسینی(ع) را سیراب می کنند.
امروز مسجد مقدس جمکران، بقاع متبرک امامزداگان، حسینه ها، تکیه ها، دفتر رهبر معظم انقلاب در قم و دفاتر و بیوت مراجع تقلید با اجرای برنامه های عزاداری میزبان سوگواران حسینی است که سخنرانان گوشه هایی از زندگانی گوهربار و دلاورمردی های حضرت عباس(ع) را بیان می کنند.
در روز چهارم شعبان سال 26 هجری قمری حضرت عباس فرزند امام علی(ع) و ام البنین در مدینه چشم به جهان گشود. عباس بن علی با کنیه «ابوالفضل» و «ابوفاضل» و لقب های قمربنی هاشم، سقا، صاحب لواء الحسین، علمدار، ابوالقِربه، عبد صالح و باب الحوایج در بین مردم شناخته شد.
عباس (ع) در مکتب امام علی(ع) مولای اول شیعیان و برادرانی چون امام حسن(ع) و امام حسین (ع) از سلسله ولایت و امامت رشد و تربیت یافت.
حضرت ابوالفضل(ع) 35 ساله بود که در صحرای کربلا حضور داشت و درس هایی از آزادی، دلاوری، ولایت مداری، ایثار، وفاداری، ادب، تقوا و ایمان را که آموخته بود به نمایش گذاشت.
در تاریخ نقل شده است وقتی سقای کربلا از امام حسین(ع) برای آوردن آب به کوکان تشنه و خیمه های بی آب اجازه گرفت و وارد فرات شد تا چشمش به آب افتاد سوگند خورد که آبی ننوشد تا لحظه ای که کودکان را سیراب کند.
ابوالفضل(ع) مشک آب را پر کرد و در بازگشت به خیمه ها با سپاه دشمن که فرات را در محاصره داشتند درگیر شد و در این زمان بود که در راه حفظ آب دست هایش را از دست داد تا آخرین لحظه برای آوردن آب به خیمه ها تلاش کرد ولی نااهلان با ظلم و ستم او را از پای درآوردند، این گونه بود که علمدار کربلا از اسب بر پایین افتاد که حضرت حسین(ع) بر بالین برادرش نشست و فرمود: کمرم شکست ...
تاریخ به بزرگی از رشادت های حضرت ابوالفضل(ع) به عنوان اسوه ولایت مداری، دلاوری و فداکاری یاد می کند، کسی که هر چه در توان داشت گذاشت تا بتواند جرعه ای آب برای لب های خشکیده و تشنه کربلاییان بیاورد.
تاسوعای حسینی(ع) به نام نامی سقای کربلا معروف شده است و مردم در این روز با برگزاری آیین های مختلف، به یاد مظلومیت و رشادت های قمر بنی هاشم عزاداری می کنند.
8138/ 1175
کپی شد
