'می گویند از میان هفت جوجه بلبل یکی بلبل می شود و شش تای دیگر “تیرشنگ” یا شبیه بلبل.
این گفته چقدر راست و به واقعیت نزدیک باشد حرفی نیست ولی می توان گفت که به هر ورزشکار پا به سن گذاشته ای پیشکسوت می گویند اما به معنای آنچه در فرهنگ ورزش مورد نظر است و احترام برانگیز می شود پیشکسوت خود دنیا و عالم دیگری دارد.
هستند افرادی که در گذشته ورزشکار بوده و موقعیتی را به دست آورده اند ولی اگر نامشان فراموش شود بهتر است. از بسیاری اگر هرگز زیاد یاد نشود کاری منطقی و مورد پسند انجام می پذیرد.
هر ورزشکار سابقی را نمی توان پیشکسوت در خور احترام و در اندازه الگو شدن دانست. ورزشکار سابقی پیشکسوت است که لایق راهنمایی بوده و وجودش نشانه خیر و برکت و خوبی و رفتارش سرمشق نیکی و جوانمردی باشد.
پیشکسوت چه بخواهد و چه نخواهد در تیررس نگاه مردم و جامعه است. همه رفتار او، کردار او و نوع صحبت و حتی حرکات بدنش را تحت نظر می گیرند چرا که می خواهند چون او باشند و از او الگو بگیرند، چنین فردی دیگر مال خودش نمی تواند باشد ، او تعلق به همه جامعه دارد و بنابراین باید از خودش مواظبت نماید تا آسیبی به باورهای عمومی وارد نشود.
هر کسی که ورزش کرد ورزشکار نیست. چرا که در فرهنگ ما ، برای ورزشکار حرمت بزرگ در نظر گرفته می شود . در فرهنگ ما واژه ورزشکار بر کسی دلالت می کند که ورزش کرده و یا می کند و از ورزش شرف گرفته و شریف شده است.
این بحث جدای از مواردی چون رکورد شکنی، مدال گیری، کرسی نشینی و مانند اینهاست. در فرهنگ ما ورزشکار از روی درجات ورزشی رده بندی نمی شود بلکه حق آن است که از روی کمالات انسانی درجه بندی شود.
در فرهنگ ما از یک ورزشکار انتظاری جز راستی ، درستی، شرافتمندی، عزت نفس، بزرگواری ، صداقت و یک رنگی وجود ندارد.
می توان گفت که هر کسی که ورزش می کند ورزشکار نیست بلکه ورزشکار کسی است که آئین ورزشکاری را در مقدمه جوانمردی و راه پهلوانی با باور جان گرفته باشد. گفتار و کردار و پندارش در این آئین متجلی و متبلور شود و گرنه داشتن یال و کوپال دلیل ورزشکاری نیست، زور دارد ولی توانمند نیست.
توانا و دانا وداننده اوست
خرد را و جان را نگارنده اوست
مرحوم اسدالهی یکی از نویسندگان نامی ورزشی در یکی از نوشته هایش آورده است: “زور چون به راه آید و در آئین ورزشکاری و جوانمردی حرکت کند به سوی توانمندی یا توانایی میل می کند که از صفات حمیده است. پس هر گردی گرد است ولی گردو نیست. آدم اگر زورمند شود، ولی توانا نباشد اسیر است. به هر حال از میان هزار ورزش کننده یک ورزشکار سابق اگر بیرون آید هنر است. از میان هزار ورزشکار سابق اگر یک پیشکسوت بیرون آید نعمت است. سعادتمند آن جامعه ای که ورزشکارانش در راه ورزشکاری باشند و ورزشکارانش در راه پیشکسوتی و پیشکسوتانش در خدمت مردم'.
3006/6016
انتهای پیام این گفته چقدر راست و به واقعیت نزدیک باشد حرفی نیست ولی می توان گفت که به هر ورزشکار پا به سن گذاشته ای پیشکسوت می گویند اما به معنای آنچه در فرهنگ ورزش مورد نظر است و احترام برانگیز می شود پیشکسوت خود دنیا و عالم دیگری دارد.
هستند افرادی که در گذشته ورزشکار بوده و موقعیتی را به دست آورده اند ولی اگر نامشان فراموش شود بهتر است. از بسیاری اگر هرگز زیاد یاد نشود کاری منطقی و مورد پسند انجام می پذیرد.
هر ورزشکار سابقی را نمی توان پیشکسوت در خور احترام و در اندازه الگو شدن دانست. ورزشکار سابقی پیشکسوت است که لایق راهنمایی بوده و وجودش نشانه خیر و برکت و خوبی و رفتارش سرمشق نیکی و جوانمردی باشد.
پیشکسوت چه بخواهد و چه نخواهد در تیررس نگاه مردم و جامعه است. همه رفتار او، کردار او و نوع صحبت و حتی حرکات بدنش را تحت نظر می گیرند چرا که می خواهند چون او باشند و از او الگو بگیرند، چنین فردی دیگر مال خودش نمی تواند باشد ، او تعلق به همه جامعه دارد و بنابراین باید از خودش مواظبت نماید تا آسیبی به باورهای عمومی وارد نشود.
هر کسی که ورزش کرد ورزشکار نیست. چرا که در فرهنگ ما ، برای ورزشکار حرمت بزرگ در نظر گرفته می شود . در فرهنگ ما واژه ورزشکار بر کسی دلالت می کند که ورزش کرده و یا می کند و از ورزش شرف گرفته و شریف شده است.
این بحث جدای از مواردی چون رکورد شکنی، مدال گیری، کرسی نشینی و مانند اینهاست. در فرهنگ ما ورزشکار از روی درجات ورزشی رده بندی نمی شود بلکه حق آن است که از روی کمالات انسانی درجه بندی شود.
در فرهنگ ما از یک ورزشکار انتظاری جز راستی ، درستی، شرافتمندی، عزت نفس، بزرگواری ، صداقت و یک رنگی وجود ندارد.
می توان گفت که هر کسی که ورزش می کند ورزشکار نیست بلکه ورزشکار کسی است که آئین ورزشکاری را در مقدمه جوانمردی و راه پهلوانی با باور جان گرفته باشد. گفتار و کردار و پندارش در این آئین متجلی و متبلور شود و گرنه داشتن یال و کوپال دلیل ورزشکاری نیست، زور دارد ولی توانمند نیست.
توانا و دانا وداننده اوست
خرد را و جان را نگارنده اوست
مرحوم اسدالهی یکی از نویسندگان نامی ورزشی در یکی از نوشته هایش آورده است: “زور چون به راه آید و در آئین ورزشکاری و جوانمردی حرکت کند به سوی توانمندی یا توانایی میل می کند که از صفات حمیده است. پس هر گردی گرد است ولی گردو نیست. آدم اگر زورمند شود، ولی توانا نباشد اسیر است. به هر حال از میان هزار ورزش کننده یک ورزشکار سابق اگر بیرون آید هنر است. از میان هزار ورزشکار سابق اگر یک پیشکسوت بیرون آید نعمت است. سعادتمند آن جامعه ای که ورزشکارانش در راه ورزشکاری باشند و ورزشکارانش در راه پیشکسوتی و پیشکسوتانش در خدمت مردم'.
3006/6016
کپی شد
