شیخ محمود شبستری ، سخنی دلنشین دارد:
ز احمد تا احد یک "میم" فرق است
جهانی اندر این یک "میم" غرق است
در واژه "عبادت" و واژه "عادت" یک با فرق است و همه ی "بهاء" عبادت به این با است. اگر از عبادت، حرف "باء" حذف شود آن عبادت می شود عادت و بهاء خود را از دست می دهد.
در فرهنگ غنی اهل بیت(ع) روی این نکته بسیار ظریف دقت شده که؛
"نکند که عبادتِ شما عادتِ شما شود"!
از این جاست که در اصول کافی این حدیث آمده :
وقتی آمد محضر امام صادق(ع) و از نماز شخصی با آب و تاب شروع به تعریف کرد .... امام (ع) از او درباره "راستگویی و حفظ امانت" پرسش نمود و آن شخص متعجب ماند.... بعد امام (ع) فرمودند:
چه بسا نماز برای او "عادت" شده و باید دین داری اورا در جای دیگری جستجو نمود.
طبق بیان قطعیِ حکماء هر عمل دشواری، وقتی عادت شود، دیگر نفسِ آدمی آن را به سهولت انجام می دهد.
پس پی گیری فردی نسبت به عبادات ، اگر از روی روزمره گی شده باشد دیگر کمال نیست گرچه از نظر فقهی صحیح می باشد.
خلاصه ؛ عبادتِ وقتی بدون "باء" باشد یعنی "عادت" بوده و بهائی ندارد .
خوب روشن است که با "عادت" ، نه میشود "بهشت" خرید و نه میشود از رهن "جهنم" بدر آمد.
بکوشیم که "اهل عبادت باشیم نه اهل عادت" .
باری؛ سوالی ذهن را درگیر می کند: چگونه دریابیم که در پرونده عمر و چرخش روزگار ، "عبادت" داریم یا "عادت" ؟؟
استاد مطهری عزیز ، گوید : باید ببینیم آیا همه دستورات خدا را مثل نماز خواندنی که عادتمان شده ، انجام می‌دهیم؟ اگر این‌طور است، معلوم میشود که کار ما به خاطر امر خداست. اما اگر ربا را می‌خوریم و در عین حال، نماز را هم با نافله‌هایش می‌خوانیم، یا اگر خیانت به امانت مردم می‌کنیم ولی زیارت عاشورایمان هم ترک نمی‌شود، می‌فهمیم که اینها عبادت نیست، عادت است .
نکته بسیار مهم تر ؛ از عبادت بدون "باء" که "عادت" است بد و بدتر ؛ عبادتِ بدون "عین" و "تاء" است ، یعنی شخصی؛ با ابزارِ عبادت ، متوجه "باد" باشد!!
و متاسفانه کم هم نداریم! مقصودم این است که برخی حضرات منتظر وزش باد هستند که به کدام سمت و جهت در حرکت است، تا عبادت بدان سمت بجا آرند! اینجاست که جامعه را؛ به نفاقِ روی نفاق، میکشانند!
متاسفانه در جامعه ی "نفاق" زده آدمیان عبادتی مانند ؛ نماز و مسجد ، حجاب و توجه به ارزشها ، حب اهل بیت(ع) و ولایت ، محفل دعاواعتکاف ، غم محرومان خوردن و شعار معیشت دادن و چیزهای دیگری از این سنخ را ، بهاء قرار می دهند .
اما نه بهاء بهشت، بلکه بهاء دنیای خود ، تا با آن یا به ثروت رسیده و توبره خود را پر کرده بطوریکه هفتاد نسل بعد از خودشان هم ، خور و خوراکشان دائر باشد !و یا با آن به "قدرت و سِمَت" رسیده و کیفِ دنیا را کنند! بحق که؛ اینان از همه ی کارشناسان هواشناسی متخصص ترند!
در این زمینه نوشته ای دارم که تقدیم خواهم کرد ... انشاالله
