پایگاه خبری جماران، نخست وزیر ژاپن: دین اسلام دین صلح، تساهل و تسامح است. اینجانب همیشه از معنویت اسلام تحت عنوان (خیر الامور اوسطها) یعنی میانه روی بهترین راه است تحت تاثیر قرار می‌گیرم.(فارس)
ژاپن سومین قدرت اقتصادی جهان است با حدود ۱۳۰ میلیون نفر جمعیت. جالب است بدانید ژاپنی ها رنگ فرهنگی بیشتری دارند تا رنگ مذهبی، چون بدون خدای مشخص، کتاب و پیامبر معیّنی هستند، پس در واقع "فرهنگ مقدس" دارند که بر سه اصل است: «صداقت و وجدان کاری»، «نظم و پاکیزگی» و «احترام به طبیعت».
اینها تقدیم داشتم تا عرضه بدارم:
نخست وزیر کشور مهمی مانند ژاپن می آید و از اسلام می گوید و وقتی می خواهد دریافت خود از اسلام را بیان کند، از اسلامی که شناخته می گوید، یعنی؛ اسلامِ صلح، دوستی، گذشت و چشم پوشی. و مهمتر اینکه زبان این شخصیت برزگ سیاسی که از پای بندی به "مذهب" جداست، چهره اسلام را به "اعتدال" معرفی می کند.
و این مشخصات نیست مگر در نام پر آوازه به نام؛ "اسلام رحمانی".
این اسلام کاملا با اسلام طالبانی، اسلام القاعده، اسلام داعش، اسلام وهابی، اسلام حکومت های استبدادی و فردی و سلیقه ای و خلاصه؛ هر اسلامی که به دروغ نام خود را اسلام نهاده باشد، متمایز است.
بله؛ اساس "اسلام رحمانی" این دو جمله معروف خود پیامبر(ص) است که شیعه و سنی از رسول عالی مقام نقل کرده اند که فرموند: ۱) 《بر شریعتی مبعوث گشتم که آسان و با گذشت وبزرگوار است یعنی؛ سهله سمحه؛ - بعثت علی الشریعة السهلة السمحة》.
۲)《 خیر الامور اوسطها》.
در بیان اول پیامبر(ص): نفی هرگونه سخت گیری بی مورد و سلیقه ای در برمی گیرد. و نیز اثبات هر گونه محبت و بزرگواری و مدارا و گذشت، می کند. و در بیان دوم ایشان؛ نفی هرگونه افراط و تفریط مطرح است، و از سویی اثبات خط مستقیم عدل و اعتدال است.
نکته مهم؛ لطفا حساب دشمن دژخیم و جانی جنایتکار که غیر قابل اصلاح باشد را، با مطالب عرضه شده ، خلط نفرمایید.
اجازه دهید در پایان جملاتی در باب "اسلام رحمانی" از بزرگترین تئوری پرداز "اسلام سیاسی" تقدیم دارم :
«یکی از فرق های بین حکومت اسلام با سایر حکومتها، این است که در حکومت اسلام جوّ، "جوّ محبت" است؛ بین شخص اول مملکت مثل رسول خدا که شخص اول بود و در زمان خلافت امیرالمؤمنین شخص اول امیرالمؤمنین بود با ادنی فرد... به... نظر مردم... فرق اساسی مربوط به دنیا نبود. این طور نبود که رسول خدا حالا که در رأس واقع شده و رئیس امت است، مثل سایر حکومتها ریاست بکند. در مسجد می آمدند می نشستند؛ اصحابشان و اتباعشان هم توی مسجد بود؛ کسی، از خارج که می آمد نمی دانست کدام از آنها پیغمبر است. می پرسید کدامتان پیغمبر هستید؟ در نشستن این طور نبود که یکی در بالای تخت بنشیند و ما بقی مقابلش بایستند و سلام نظامی بکنند! جوّ محبت بود. آنها در یک محیط دوستی و رفاقت و محبت زندگی می کردند.» (صحیفه امام خمینی ؛ ج ۷ص۲۳۳)
