آیا مشکلات اقتصادی مردم را باید فقط از چشم فقط دستگاه اجرائی دید؟ آیا می تواند فساد و فقر و مشکلات در جائی دیگر که فکرش را نمی کنیم ، ریشه داشته باشد ؟
امام علی (ع) ، در نامه ۵۳ نهج البلاغه که به مالک اشتر است ؛ در تحلیل زیبایی ، ریشه فقر و فساد سرتاسری یک جامعه را مشخص نموده و آدرس انواع فسادهای سیاسی و اقتصادی و اخلاقی را به مسئولین ناباب داده است .
شاگرد مکتبش ؛ امام خمینی هم ، باورش را که از نهج البلاغه گرفته ، در مورد یکی ازنهادهای بالادستی یعنی؛ حوزه علمیه این گونه ظاهر نمود :《اگر – خدای نخواسته – در حوزه علیمه فسادی به وجود آید -ولو در دراز مدت – درسرتاسرایران آن فسادپیدا می‌شود.》
جمله مورد نظر این مقاله از حضرت علی این جمله است :
« … وانما یوتی خراب الارض من اعواز وانمایعوز اهلها لاشراف انفس الولاه علی الجمع و سوء ظنهم بالبقاء و قله انتفاعهم بالعبر».
توضیح وتبیین اش در سه بخش است: اول ؛ فساد اقتصادی
اولین عامل فقر وفساد و پلشتی در جامعه از دیدگاه امیرالمومنین ؛ فساد اقتصادی در رجال حاکمیت است.می فرماید :
《 لاشراف انفس الولاه علی الجمع… – روح و روان حاکمان و دولتمردان بر کسب و ذخیره و استفاده از امکانات مالی ، قرار گیرد!》
در اینکه فساد اقتصادی در میان بالائی ها ریشه درخت حکومت را به تمام معنا نابود می کند ، در شرق و غرب عالَم ،کسی تردید ندارد.فساد اقتصادی ؛ فقط این نیست که از امکانات عمومی ، فردی برای زندگی خود بهره گیرد.بلکه فساد اقتصادی این است که با عنوان اینکه من از مقامات بالاتر اختیار دارم ، از بیت المال به مواردی که صلاح شخصی می داند ، پرداخت کند.
و یا با توجیه اینکه همه آنچه گرفته ام بعنوان وام بوده و استرداد می شود ، دست در پول کشور کند.
امام علی (ع) ؛ دادن گردنبدی برای استفاده یک روز دخترش ، یعنی فقط روز عید قربان ، فساد اقتصادی تعریف می کند و تهدید به قطع ید می کند! امام علی با این غضب مقدسش و حرکت درخشانش ؛ خط بطلان بر خویشاوندسالاری برای همیشه کشید.
خوب ؛ اگر چنین است بفرمایید : املاک نجومی و حقوق نجومی و وام نجومی و کمک نجومی به ، به اصطلاح خیریه ی همسو و… نامش چیست ؟!
فساد در ؛ کوه خواری ، دریا خواری ، بیابان خواری ، جنگل خواری ، معدن خواری ، هوا وفضا خواری ، و… که مربوط به عموم شهروندان کشور است ، چگونه فسادی است ؟اگر این حق عمومی ، به عده ای خاص سپرده شود، چه نام دارد ؟پس واژه اختلاس برای کجاست؟! اجازه دهید دیگر از رشوه و اخاذی چیزی مطرح نکنیم !
دوم ؛ فساد سیاسی و تبعات آن
فساد سیاسی خلاصه نمی شود در ؛ دیکتاتوریت و چکمه بر گلوی آزادی خواهان و نقّادان ، نهادن .
بلکه از دیدگاه امام علی (ع) ؛ برنامه ریزی در راستایِ ماندن در قدرت ، فساد سیاسی یک مسئول ، در حاکمیت است .
امام می فرماید ؛ 《سوء ظنهم بالبقاء… – ترس برآنان چیره میشودکه نکنددرآینده درقدرت نمانند!》(این واهمه به برنامه ریزی برای ماندن وادارشان می کند).
امروزه در سیستم های سیاسی دنیا ؛ برای بقاء یک شخص یا یک تفکر و یا یک جناح ، از قوای مختلف کمک می گیرند ؛
مقننه ، قوانین حذفی رقیب را می گذراند ! و در قضائیه ، اگر حکم انفصال از خدمت ندهد ، براساس گزارشات نهادهای امنیتی ، برای فرد و یا افراد پرونده سازی می شود !
واقعا چرا ؟؟چون می خواهند درقدرت بمانند ! نتیجه این پروژه از دیدگاه امام علی (ع) ؛ تباهی جامعه و فساد اقتصادی می شود.
سوم ؛ فساد اخلاقی
فساد اخلاقی که از ناپاکی در دامن شروع می شود تا انواع بی تعهدی ها ، دروغ ها ، بد دهنی ها ، اهانت ها ، حق و باطل کردن ها خصوصا در سیاست های جناحی و باندی و نیز استفاده ابزاری از مفاهیم دینی و دوگانگی های رفتاری و نفاق و پرونده سازی ها و تخریب ها چهرها و …جملگی ؛ فساد و آلودگی اخلاقی است .
امیرالمومنین در ادامه چنین فرمودند : 《..قله انتفاعهم بالعبر.. – فساد آنجاست که حاکمان و مسئولان چنان غرق دنیای خود شوند که دیگر اخلاق برای شان، بی معنا شود..》
وقتی دنیا خواهی وقدرت طلبی در سطوح بالای یک کشوردیده شود ،آنگاه نبایدانتظار داشت که دختروپسر جوان ، درخیابان وپارک به شئون اخلاقی احترام گذارد.
فساد اخلاقی ،حتی به رقیق ترین شکل آن که بی ادبی درتریبون های رسمی باشد ،به مثابه آب آلوده ای است که در لوله کشی یک شهر جریان پیدا کند و همگان از آن استفاده کنند ،آیا کسی در شهر ، سالم باقی می ماند؟
به قول قرآن؛ درجاست که فساد همه دریا وصحرا را خواهدگرفت؛ ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ(روم۴۱).
اگر واقعا دنبال ریشه ی فسادهایی مانند آلوده دامنی، برهنگی، عرق و ورق، کم فروشی و…هستیم، آدرس درست را امام علی(ع) داد.
