یحیی بونو در جلسه پنجمش توصیه ای از امام به عروسش را ذکر می کند و این که امام کتاب های «شرح منازل السائرینِ خواجه عبدالله انصاری» و دیگری «مصباح الشریعه» منسوب به امام صادق علیه السلام است که به احتمال قوی تر، به نقل یکی از عرفای بزرگ می باشد. هر دو کتابی که حضرت امام خمینی به سرکار خانم طباطبایی معرفی نموده اند، شبیه زبان روایت نبوده، لکن در معنا این چنین است و حتی بیشتر همچون مطالبی است که در ادعیه یافت می شود.
عرفان پژوه فرانسوی گفت: سیر و سلوک حقیقی، شرعی و عقلی، مشروط به توجه به موضوع ذل عبودیت و عز ربوبیت از ابتدای سیر و سلوک است.
به گزارش خبرنگار جماران به نقل از پرتال امام خمینی، یحیی بونو، عرفان پژوه فرانسوی و عضو هیات مدیره انجمن علمی عرفان اسلامی، در پنجمین جلسه از سلسله درس گفتارهای کتاب آداب الصلوة امام خمینی، به بررسی احوال و مقامات عرفانی از دید عرفا و نیز امام خمینی پرداخت.
بونو با بیان این که هدف از سیر و سلوک ایجاد چیزی که از ابتدا نبوده است، نیست، بلکه توجه و درک یک حقیقت و وضعیت حقیقی است که همیشه بوده است گفت: به بیان دیگر، سیر و سلوک، حرکت از یک نقطه ی حقیقی و رسیدن به یک نقطه ی حقیقیِ دیگر نیست، بلکه رسیدن از یک نقطه ی خیالی، به یک نقطه ی حقیقی است.
وی افزود: مبدأ در واقع جایی است که در آن قرار گرفته ایم، که همانا خیال اندر خیال می باشد، و مقصد، رسیدن به مرتبه ای است که اشیاء را کما هی، یعنی آن چنان که هست، رؤیت کنیم و نه آن چنان که ما خیال می کنیم.
بونو با بیان تفاوت میان انانیت و عنانیت گفت: عنانیت، اصطلاح خاص و ویژه ی مخلوقات می باشد و نه مبدعات. منظور از مخلوقات، موجوداتی هستند که دارای صورت و ماده و در واقع جسم می باشند. لکن إنیت هم شامل مخلوقات و نیز شامل مبدعات، یعنی عقول و ملائکه و غیره می باشد.
بونو ادامه داد: إنیت، تقریباً مترادف هویت است؛ هویتی که دارای درک علمی و خواست ارادی می باشد. چنان که جبرئیل و یا عقول مختلف، معقولات را درک می کنند و مراد خود را با اراده ی خود طلب می کنند.
بونو با بیان این که امام خمینی(س) عنانیت را معادل خودبینی و انیت را نیز معادل خودخواهی می انگارد، خاطر نشان کرد: اگرچه در عنانیت نیز خودخواهی موجود می باشد، لکن عنانیت در مقابل انیت، در موضوع مذکور (خودخواهی و خودپرستی) باز می ماند و از بین می رود، در حالی که انیت در مقابل پروردگار حتی در مراتب بالای سیر و سلوک، وی را همراهی کرده و رهایی از آن دشوار می نماید.
وی ادامه داد:یکی از موانع و معایبی که در اکثر طرق سیر و سلوک در دنیا، اعم از جهان اسلام و غیر اسلام موجود می باشد، این موضوع است که از ابتدای راه به مسأله ی خودبینی و خودپرستی توجه نمی کنند و در طول سیر و سلوک، اصلاً با این امر مواجه نیز نمی گردند.
بونو در باره شطحیات عارفانی چون بایزید بسطامی و منصور حلاج ابراز داشت: این سخنان نشان از به جا ماندن انیت و عنانیت نفس این افراد است که تنها متلون به رنگ های درخشان و طلایی گشته است.
وی اضافه کرد: پیام الهی تنها یک پیام گفتاری نیست. همچنان که قرآن تنها یک نوشته نبوده، بلکه یک پیام وجودی و یک تحقق معنوی می باشد. وجودِ خودِ شخص پیامبر با سیر و سلوک شخص ایشان، پیام حقیقی و درواقع پیامِ تحقق و تبلور یافته می باشد. چنان که در روایات نیز در مورد ایشان آمده است: "کالقرآن یمشی". بدان معنا که ایشان خود قرآنی می باشند که راه می روند.
بونو با اشاره به کتاب هایی که حضرت امام به خانم دکتر طباطبایی، توصیه کرده بودند ابراز داشت:چنان که امام خمینی(ره) نیز در نامه ی خود به سرکار خانم طباطبایی در جواب درخواست ایشان راجع به معرفی کتب عرفانی و فلسفی، تنها دو کتاب را معرفی می نمایند که یکی شرح منازل السائرینِ خواجه عبدالله انصاری و دیگری مصباح الشریعه منسوب به امام صادق علیه السلام است که به احتمال قوی تر، به نقل یکی از عرفای بزرگ می باشد. هر دو کتابی که حضرت امام خمینی به سرکار خانم طباطبایی معرفی نموده اند، شبیه زبان روایت نبوده، لکن در معنا این چنین است و حتی بیشتر همچون مطالبی است که در ادعیه یافت می شود.
بونو گفت: سیر و سلوک و راه های رسیدن به مطلوب، نه فقط ممکن است که خیلی زیاد باشند، بلکه قطعاً چنین است و چاره ای جز این نیست. برای رسیدن به مرکز وجود، از هر نقطه ای از دایره ی وجود، راه و طریقی وجود دارد. روایت معروفی است که به دو صورت نقل شده است که "الطرق الی الله بعدد نفوس الخلایق" و یا در جای دیگر به جای نفوس الخلایق، انفاس الخلایق آمده است، که در دومی بیشتر می شود؛ بدین معنا که نه فقط برای هر مخلوقی، بلکه برای هر وضعیت از هر مخلوق راهی موجود است.
برای مطالعه متن کامل این درسگفتار محققانه این جا را کلیک کنید.
