توافق خوب و بد برساخته از تعریف ملت است. آیا ملت ما در قطعنامه ٥٩٨ که حضرت امام آن را جام زهر نامید، احساس شکست کرد؟ حتما پاسخ منفی است. چون امام (ره) آن کار را انجام داد. چون ملت ایران خواست قبول کند آن قطعنامه یک مرحله ای برای گذر از آن شرایط بود .توافق هسته ای هم حتما توافق انجام خواهد شد چون خواست ملت ایران است
از ایشان شنیدم که گفتند «یک نکته خوب را رییس‌جمهور محترم گفتند که مذاکرات یعنی دو طرف به نقطه مشترک برسند» در تفسیر این فرمایش باید گفت یعنی از نظر ما مذاکرات یعنی به نقطه مشترک رسیدن.این صحبت ایشان نه فقط دولت روحانی را بلکه سیاست خارجی نظام را وارد مرحله جدید می‌کند. ما در عین اینکه به نظم موجود جهانی اعتراض داریم و سلطه ابرقدرت‌ها را در نظام بین‌المللی نمی‌پذیریم اما در عین حال قبول داریم که امکان رسیدن به نقطه مشترک با طرف مقابل وجود دارد. ما مذاکرات را واقعی و ممکن می‌دانیم.
به اعتقاد من صحبت‌های امروز- یکشنبه- ایشان انداختن چرخ سیاست خارجی نظام در ریل جدیدی است که قطار دولت در آن می‌تواند حرکت کند. حتی ایشان گفتند «این یعنی که طرف نخواهد هرچه توقع دارد در توافق بیاید» در ادامه هم به توقف برخی فعالیت‌های هسته‌ای اشاره کردند و آن را اقدام منطقی ایران دانستند. این ضمن پذیرفتن عملکرد دولت روحانی که رهبری نمره قبولی به آن داده برای دولت بسیار مهم است و روحانی دستمزد مقاومت خود در برابر تندروها را از رهبری گرفت و دیگر نیرویی در کشور نیست که بتواند در برابر اقداماتی که مورد تایید رهبری نظام است بایستد.
با این سخنان ، روحانی در نقطه اوج یک حمایت ملی قرار گرفت تا توافق را امضا کند. امکان پذیر بودن توافق از طرف رهبری اعلام شده است. در داخل، افراطیون که مدعی بودند مذاکره کردن یا تفاهم، ما را از آرمان‌ها و ارزش‌های انقلاب دور کرده به حالت تعلیق در می‌آیند. ضمن اینکه نشان داده می‌شود دولت روحانی موفق عمل کرده است. صحبت‌های ایشان بسیار هوشمندانه بود و دولت و ملت ایران را در موقعیت ممتازی قرار داده است.
جمله دیگری هم هست که به نظر من بسیار مهم است ایشان اشاره کردند اگر تحریم‌ها برداشته نشود ما راه‌های مختلفی داریم که تحریم‌ها را بی‌اثر کنیم. پس دولت یک وظیفه ملی دارد که همان‌طور که بتواند پرونده را به حالت عادی در بیاورد برداشتن تحریم‌ها را هم به عنوان وظیفه خود بداند. به هر حال هم بحث تحریم‌ها و هم امکانپذیر بودن توافق و هم اینکه توقف فعالیت‌ها منطقی بوده، دولت را در معرض یک پیروزی ملی قرار می‌دهد و شایسته است مردم ایران در فرصت مناسب با انجام جشن به حمایت از اقدامات دولت بپردازند و نشان دهند قدردان زحمت دولت هستند. بعد از توافق دولت باید به دنبال آشتی ملی برود و اجازه ندهد پیروزی، تفسیر به رای شود. برنامه داخلی باید بردن کشور به سمتی باشد که همه تفکرات داخل چارچوب نظام به تفاهم ملی دست پیدا کنند و کدورت‌ها را کنار بگذارند.
من جزو کسانی هستم که همیشه قایل به رابطه وثیق بین مسائل داخلی و سیاست خارجی بوده‌ام و سیاست خارجی را امتداد سیاست داخلی می‌دانم. اگر گره‌های اقتصادی در ایران نقش هم افزایی در مذاکرات و کمک به برداشتن تحریم‌ها و جذب سرمایه را ایفا نکند هرچند که آن سیاست خارجی براساس آرمان‌گرایی تنظیم و تدوین شده باشد نتیجه‌اش در عمل بی‌اثر خواهد بود. بسیاری از کشورها در دنیا خواسته‌اند یک سیاست خارجی آرمانگرا طراحی کنند اما بدون توجه به ظرفیت‌ها محدویت‌ها و فرصت‌های داخلی نمی‌توان سیاست خارجی صحیحی را تدوین کرد و به پیش برد. بنابراین اصل اساسی سیاست خارجی که تعادل بین واقع‌گرایی و آرمان‌گرایی است مبتنی بر این است که چقدر کشور ظرفیت دارد از آن سیاست خارجی دفاع کند. ما روی هوا نمی‌خواهیم سیاست خارجی را اعمال کنیم. ما در جهانی زندگی می‌کنیم که پارامترها و عناصر موثرش روشن است.
در عین حال بخش مهمی از درست یا نادرست بودن یک مدل اجرای سیاست خارجی افکار عمومی کشورها و وضعیت اقتصادی آنهاست. البته سیاست خارجی موفق که بتواند موقعیت یک کشور را در سطوح ملی منطقه و بین‌المللی تقویت کند و از ظرفیت سازمان‌های بین‌المللی استفاده کند طبیعتا می‌تواند به حل گره‌های داخلی هم کمک بزرگی کند که در حوزه‌های مختلف این کمک دیده می‌شود.
عده‌ای سعی می‌کنند بگویند مذاکرات تاثیری در شرایط عمومی کشور ندارد اما روحانی خودش محصول این بن بست در سیاست‌های داخلی و انسداد در حوزه اقتصاد است. او خودش محصول نیاز اجتماعی و اقتصادی به گشایش در صحنه بین‌المللی است و بنابراین باید بتواند بین این تقاضای داخلی و آنچه در صحنه بین‌المللی به دست می‌آورد توازن را به مردم نشان دهد. مردم در سال ٩٢ روحانی را به این دلیل انتخاب کردند که کشور را از بن بستی که در دولت احمدی‌نژاد به وجود آمد بیرون آورد که مهم‌ترین عامل آن بن‌بست همین مسائل بین‌المللی بود.
توافق خوب و بد برساخته از تعریف ملت است. آیا ملت ما در قطعنامه ٥٩٨ که حضرت امام آن را جام زهر نامید، احساس شکست کرد؟ حتما پاسخ منفی است. ملت ایران خواست قبول کند قطعنامه یک مرحله واقع‌بینانه برای گذر از آن شرایط بود چون امام خمینی آن کار را انجام داد احتیاج به رفراندوم نداشت و مردم آن را کاملا پذیرفتند. البته این قطعنامه فرصت‌هایی را از ایران گرفت اما در کل یک پیروزی بود. حتما توافق انجام خواهد شد چون ملت ایران زندگی دور از جامعه جهانی را نمی‌پذیرد و این را در انتخابات سال ٩٢ نشان داد و دولت هم به دنبال این توافق است. به اعتقاد من روحانی با بحث همه‌پرسی می‌خواست بگوید از مردم خواهد خواست بگویند این توافق خوب است یا بد. مردم ایران احساس می‌کنند شرایط اقتصادی خوبی ندارند و مشکلات فراوانی دارند و استفاده ما از بازار جهانی محدود شده است.
مردم انتظار دارند وقتی سیاست خارجی موفقیت به دست می‌آورد بلافاصله در داخل دیده شود. خواست ملی، پتانسیل را ایجاد می‌کند. دولت آقای روحانی اگر قادر باشد رابطه ایران را با جامعه جهانی بر سر پرونده هسته‌ای به یک شرایط ثبات برساند و روند آشتی‌جویی با حفظ منافع ملی با امریکا را ادامه دهد این رابطه بر سایر مسائل سایه می‌اندازد. برای دشمنان امریکا هم مهم است که ایران چقدر می‌تواند با این کشور وارد تعامل شود.
منبع: hashemirafsanjani.ir
