به گزارش جماران، به نقل از واحد مرکزی خبر ، این نویسنده در مطلبی با این عنوان در نشریه ایندی پندنت نوشت، مصونیت واژه ای است که با شرایط موجود به ذهن خطور می کند.
نهصد فلسطینی طی چند روز کشته شدند . این تلفات بیش از دو برابر تلفات کلی هواپیمای ام اچ هفده بر فراز اوکراین است.
اگر فقط به افراد «بی گناه» اشاره کنیم، یعنی مبارزان حماس را از این افراد جدا کنیم، باز هم شمار زیادی از زنان، کودکان و افراد سالخورده باقی می مانند که در غزه قتل عام شده اند و تعداد آنها بیش از تعداد قربانیان سقوط هواپیمای مالزیایی است .
آنچه عجیب است ، واکنش ما به این دو حادثه است .
در غزه ما خواستار آتش بس هستیم اما اجازه نمی دهیم فلسطینیان همچنان به دفن کردن کشته هایشان در ویرانه های غزه ادامه دهند و نمی توانیم حتی یک مسیر برای ارائه کمک های بشردوستانه به مجروحان باز کنیم .
برای هواپیمای ام اچ هفده، ما خواستار تدابیر فوری و مناسب برای دفن کشته ها و مراقبت از خانواده های افراد متوفی هستیم.
اینها باعث شده است طی سال ها این موضوع به ذهن من خطور کند که فلسطینی ها برای ما چندان اهمیت ندارند،این طور نیست؟
ما نه به مقصر بودن اسرائیل اهمیت می دهیم که قصور آن با توجه به کشته شدن شمار بسیار بیشتری غیرنظامی، فراتر از عاملان سقوط هواپیمای مالزیایی است، نه به میزان توانمندی حماس.
لحظه ای بیندیشیم، اگر این ارقام اگر برعکس بود، یعنی نهصد اسرائیلی و فقط سی و پنج فلسطینی کشته شده بود، واکنش ما چگونه بود؟
ما قطعا این اقدام را یک قتل عام، خشونت علیه بشریت و جرمی می نامیدیم که عاملان آن باید به پاسخگویی وادار شوند.
البته حماس نیز باید پاسخگو باشد. اما چرا تنها تبهکارانی که ما امروز به دنبال آنها هستیم، مردانی هستند که یک یا شاید دو موشک به سمت هواپیمای مسافری بر فراز اوکراین شلیک کردند؟ اگر تلفات اسرائیلی ها به نهصد نفر رسیده بود، آمریکایی ها همه نوع حمایت نظامی خود را به اسرائیلی که به خطر افتاده بود ، ارائه می کرد .
ما از حماس می خواستیم هیولاهایی را که به سمت اسرائیل موشک شلیک می کنند ، تحویل بدهد اما ما اینکار را نمی کنیم زیرا آنهایی که کشته شده اند، عمدتا فلسطینی هستند .
سوالات بیشتر: چه میزان فلسطینی کشته شوند، ما آتش بس خواهیم داشت؟ نهصد نفر یا نه هزار نفر؟ آیا ما رقم مشخصی در اینباره داریم که پس از آن به اسرائیل بگوییم ، کافیست ؟
از قتل عام روستانشینان عرب به دست ارتش اسرائیل در هزار و نهصد و چهل و هشت که مورخان اسرائیلی از آن یادکرده اند تا کشتار صبرا و شتیلا و کشتارهای گسترده ای که به جنگ دو هزار و هشت تا دو هزار و نه می رسد، بررسی هایی همواره صورت گرفته است اما در تازه ترین نمونه از این بررسی ها قاضی گلداستون به رغم اینکه نهایت تلاش خود را به کار گرفت، زمانی که نوبت به دوستان اسرائیلی ما رسید، او به شدت تحت فشار قرار گرفت .
بارها گفته می شود اسرائیل ارتشی با بالاترین استانداردها دارد در نتیجه هرگز به غیرنظامیان آسیب نمی زند اما من دستکم کشتار هفده هزار و پانصد نفر را در تهاجم هزار و نهصد و هشتاد و دو اسرائیل به لبنان به یاد دارم که بیشتر آنها غیرنظامی بودند .
آیا ما همه این نمونه ها را فراموش کرده ایم ؟ واقعیت این است که بسیاری در دنیا خواهان پایان یافتن مصونیت اسرائیل هستند.
