یک جمجمه و استخوان فک که در غاری در لائوس کشف شدند این فرضیه را که انسان های اولیه از لحاظ فیزیکی تنوع داشته اند تقویت کرد.
به گزارش جی پلاس، به نقل از sciencedaily، این جمجمه که در سال ۲۰۰۹ در یک غار در لائوس کشف شد به عنوان قدیمی ترین فسیل انسانی شناخته می شود که از جنوب شرقی آسیا به دست آمده است.
این جمجمه تاریخ مهاجرت انسان مدرن را ۲۰ هزار سال عقب کشید به این ترتیب که انسان های اولیه که از آفریقا به سواحل و جزایر جنوب شرقی آسیا مهاجرت کردند، پیش از آنچه تاکنون تصور می شد، در درون این منطقه نیز به جابجایی پرداختند.
اما استخوان فک که در سال ۲۰۱۰ در نزدیکی جمجمه مذکور کشف شد با آن تقریبا هم دوره است اما علاوه بر خصوصیات انسان های مدرن، خصوصیات انسان های اولیه را نیز در خود دارد.
لارا شاکلفورد، پروفسور انسان شناسی دانشگاه ایلیونز در این باره گفت: این استخوان فک در کنار حجم بسیار کوچک، هم خصوصیات انسان های مدرن را در خود دارد: وجود چانه بیرون زده، و هم خصوصیاتی که در میان انسان های اولیه همچون نئاندرتال ها دیده شده است: برای مثال استخوان های ضخیمی که دندان های مولر را حفظ می کنند.
پروفسور شاکلفورد عنوان کرد که چنین ملقمه ای از خصوصیات انسان های مدرن و اولیه عجیب نیست زیرا پیش از این در آفریقا، چین و شرق اروپا نیز از این دست موارد مشاهده شده بود.
برخی محققان اعتقاد دارند که این موضوع نشان دهنده این است که پس از مهاجرت انسان های مدرن به مناطق جدید و آمیخته شدن آنها با انسان های اولیه ای که در آنجا ساکن بودند، چنین حالتی پدید آمده است.
شاکلفورد تاکید کرد که محل کشف این دو استخوان که تپه ای به نام "تام پا لینگ" است از این جهت اهمیت ویژه ای دارد که آناتومی های متنوعی را در خود جای داده است.
