اوایل سپتامبر سال ۱۹۹۸ وقتی پرواز شماره ۱۱۱ سوییس‌ایر در اقیانوس اطلس دچار سانحه شد، علاوه بر خسارت‌های جانی جبران‌ناپذیر، خبر رسید که بخش قابل توجهی از بار این هواپیما که شامل سنگ‌های الماس، زیورآلات و یک تابلوی نقاشی از «پابلو پیکاسو» بود، در این جریان گم شده است.
جی پلاس، «دیلی بیست» در گزارشی درباره داستان مدفون شدن تابلو «نقاش» پیکاسو زیر آب‌های اقیانوس نوشت: دوم سپتامبر ۱۹۹۸ عصر آرامی برای ساکنان سواحل «نووا اسکوشیا» بود. سازمان هواشناسی احتمال بارش باران و ابر غلیظ را برای این منطقه پیش‌بینی کرده بودند اما ساعت ۱۰:۳۱ بود که صدای مهیبی آسمان را پر کرد.
یکی از بومیان در مصاحبه با «نیویورک تایمز» گفت: ما صدای مهیبی شنیدیم. اول فکر کردیم رعد است، اما بعد دوباره یک غرش ضعیف‌تر به گوش‌مان رسید. صدای رعدمانندی بود، ولی باران و برقی دیده نشد.
پرواز شماره ۱۱۱ «سوییس‌ایر» دچار سانحه شده بود و هواپیما در اقیانوس اطلس افتاد. کمتر از یک ساعت پس از پریدن از فرودگاه «JFK» نیویورک به مقصد ژنو سوییس، خلبان متوجه دودی در اتاقک خود شد. آن‌ها پیام اضطراری فرستادند و درخواست فرود اضطراری دادند، اما مسافران و خدمه پرواز که انتظار اتفاق بدتری را داشتند، ماسک‌های اکسیژن و جلیقه‌های نجات را باز کردند.
کمتر از ۴۰ مایل از فرودگاه «هالیفاکس» فاصله داشتند که خلبان تصمیم گرفت به سمت اقیانوس دور بزند و سوختش را کم کند. مخزن پر، فرود را خطرناک‌تر می‌کرد و همان‌جا بود که هواپیما پایین آمد و صدای اول شنیده شد.
بلافاصله پس از سانحه، محلی‌ها سوار قایق‌ها شدند و به محل حادثه رفتند. گروه‌های امداد و نجات هم به سرعت از کانادا و آمریکا خود را به این مکان رساندند و تا چند هفته، بقایای هواپیما و سرنشینان آن را از کف اقیانوس بالا آوردند.
۲۲۹ نفر در آن هواپیما بودند که هیچ‌یک زنده نماندند. این یکی از بدترین سوانح هوایی بود که علت آن نیز استفاده از سیمی معیوب و ایجاد حریق در کابین پرواز اعلام شد. این سانحه وقتی وحشتناک‌تر شد که هواپیما فقط ۱۰ دقیقه از فرودگاه فاصله گرفته بود. نیروهای امداد و نجات پس از رسیدن به محل حادثه متوجه شدند، علاوه بر ۲۱۵ مسافر و ۱۴ خدمه و کادر پرواز، محموله‌ای گران‌بها هم در این سانحه از دست رفته است.
خط هوایی «سوییس‌ایر» اغلب توسط بانکدارها، جواهرسازها و تجار برای انتقال اجناس از آمریکا و سوییس و برعکس مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این هواپیما علاوه بر ۹۷۰ پوند چک، ۱۱۰ پوند طلا و پول نقد، ۱۴ پوند ساعت و زیورآلات و چهار پوند الماس حمل می‌شد؛ اما گران‌قیمت‌ترین کالا در بار این هواپیما، یک نقاشی از «پابلو پیکاسو» بود.
حدس و گمان‌های بسیاری درباره دفن شدن این تابلو زیرآب‌ها و در کنار باقی‌مانده لاشه هواپیمای پرواز ۱۱۱ سوییس‌ایر وجود دارد، اما سخنگوی این خط هوایی در مصاحبه‌ای که پس از این سانحه با «نیویورک تایمز» انجام داد، گفت: معمولا این نوع نقاشی‌ها در جعبه‌ای چوبی قرار داده می‌شوند که واقعا ضدضربه نیست. ما نمی‌توانیم مطمئن باشیم، اما تصور می‌کنیم این ضربه شدید احتمالا آن را از بین برده است.
نقاشی «پیکاسو» که در بار این هواپیما حمل می‌شد، «نقاش» نام داشت و در سال ۱۹۶۳ کشیده شده بود. این اثر هنری در بخش بارهای کلی و نه گران‌قیمت قرار داشت. گفته می‌شود «پیکاسو» در سال ۱۹۶۳ شش نسخه از این تابلو را کشید، اما چون این اثر هیچ‌گاه از زیر آب‌های اقیانوس بیرون نیامد، نمی‌توان به‌طور حتم گفت که این، کدام نسخه بود.
با این حال، برخی بر این باورند که این همان تابلویی است که سال ۱۹۹۶ در حراجی «ساتبی» لندن به قیمت ۸۶۷ هزار دلار به فروش رفت. ارزش این نقاشی در زمان سانحه هوایی سال ۱۹۹۸ حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار دلار تخمین زده شد. اگر این همان تابلو باشد، منظره‌ای از یک نقاش ریش‌دار را در حال خلق اثر جدیدش نشان می‌دهد. این اثر در اصل در تم آبی، سیاه و سفید کشیده شده بود.
جدا از سرانجام نامشخص این نقاشی، هویت مالک و گیرنده این محموله ارزشمند هم هرگز معلوم نشد. با این وجود، برخی معتقدند این نقاشی برای مجموعه‌داری اروپایی فرستاده می‌شد.
پس از غواصی‌های چند هفته‌ای، بیش از ۹۸ درصد لاشه هواپیما و قربانیان حادثه همراه ۱۶ تن از بار آن کشف شد، اما همچنان اجناس ارزشمندی مثل الماس‌ها که قیمت‌شان به بیش از ۵۰۰ میلیون دلار می‌رسید، گمشده باقی ماند. تنها اثری که از «نقاش» پیکاسو پیدا شد نیز تکه‌ای ۲۰ سانتی‌متری از بوم این نقاشی بود که روی لاشه هواپیما شناور بود.
«پابلو پیکاسو» که او را به‌عنوان بنیان‌گذار سبک کوبیسم هم می‌شناسند، با گذشت ۴۰ سال از مرگش هنوز از محبوب‌ترین و تأثیرگذارترین هنرمندان جهان است. شهرت او علاوه بر کارهایش، به سرقت پی‌درپی آثار هنری‌اش مربوط است. او نقاش، طراح صحنه، پیکرتراش و سرامیک‌کار اسپانیایی و یکی از برترین و تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم بود که به‌دلیل جست‌وجوگری، نوآوری، پرکاری و اثرگذاری بر هنرمندان معاصران به‌عنوان مهم‌ترین هنرمند قرن می‌خوانند.
دیدگاه تان را بنویسید