لاله صبوری بازیگر و فیلمنامه نویس می‌گوید کمبود فیلمنامه‌های خوب به این دلیل است که نگاه تخصصی در این زمینه وجود ندارد و هرکسی می‌خواهد این کار را انجام می‌دهد.
جی پلاس، لاله صبوری بازیگر و فیلمنامه‌نویسی است که در سال ۱۳۷۷ با بازی در نقش مریم در "جنگ ۷۷" به خوبی درخشید و بعد از آن به گفته خودش به اوج شهرت رسید، اما این روزها این بازیگر در عرصه تصویر بسیار کم‌کار شده است. او درباره فعالیت‌های اخیر خود به خبرنگار هنرآنلاین گفت: در حوزه تصویر کار خاصی انجام نمی‌دهم و بیشتر وقتم درگیر تدریس و برگزاری کارگاه‌های فیلمنامه‌نویسی هستم. وی درباره عدم حضور در تلویزیون و بازیگری عنوان کرد: بخشی از این کم‌کاری به سخت‌گیری‌هایی است که برای انتخاب نقش دارم، چرا که کارهایی که پیشنهاد شده جایی برای بازی نداشته و یا کار درخوری نبوده است، بخش دیگر برمی‌گردد به اینکه تولیدات هم کم شده و به همین دلیل هم کار خوبی که پیشنهاد داده شود کم بوده است. بازیگر مجموعه "جنگ ۷۷" درباره کمبود فیلمنامه‌های خوب در تولیدات تلویزیون اظهار کرد: کمبود فیلمنامه‌های خوب به این دلیل است که نگاه تخصصی در این زمینه وجود ندارد و هرکسی می‌خواهد این کار را انجام می‌دهد. اگر تولیدات در این حوزه سرسری و در آخرین لحظه نباشد، قطعاً کارها بهتر می‌شود. قبلاً متن نوشته می‌شد، روی آن مدت‌ها کار می‌شد و متن‌ها
هم قرص و محکم بود. این قبل هم مربوط به دوره ماموت‌ها نیست، مربوط به همین هفت یا هشت سال پیش است که ما مشغول کار بودیم. ولی الان این‌گونه نیست، هیچ کاری نداریم که متن آن از پیش آماده شده و کامل باشد، شاید این اتفاق تنها در پروژه‌های بزرگ رخ بدهد، ولی در سریال‌ها و کارهای روتین این‌گونه نیست و نگاهی هم به آن نمی‌شود. صبوری که سالیان سال در عرصه کودک فعالیت کرده است، درباره این حوزه نیز بیان کرد: با توجه به تغییر و تحولاتی که در تلویزیون به شدت و به سرعت اتفاق افتاد و همچنین تغییر مدیریت در یک سال اخیر، همه چیز معلق مانده است. تلویزیون یک ساختاری دارد و این تغییرات نیازمند برنامه‌ریزی است و به پیش‌تولید نیاز دارد و به سرعت نمی‌توان برای آن تصمیم گرفت، حال‌وروز تلویزیون این روزها مانند قطاری است که از ریل خارج شده است. وقتی ما هنوز نمی‌دانیم مدیران جدید چه برنامه‌ریزی دارند و برنامه‌ای تولید می‌شود یا نه، نباید انتظار زیادی داشت. بازهم این خاله‌ها و عموهایی که در حال حاضر در تلویزیون هستند سنگر را حفظ کرده‌اند وگرنه همین‌ها هم نبود. وی ادامه داد: امیدوارم این تغییرات در تلویزیون با یک ثبات همراه باشد، اگر به
ثبات نزدیک شود می‌توان در حوزه برنامه‌سازی یک فعالیتی داشت، اما در حوزه بازی همچنان چشمم آب نمی‌خورد برای ما اتفاق خاصی رخ دهد و نمی‌دانم که آیا دعوت به کار می‌شوم یا نه. در این دو سال تنها منبع درآمد من از راه فیلمنامه‌نویسی بوده است و آخرین پروژه‌ای که به عنوان بازیگر کار کردم دو سال پیش در مجموعه "سیگنال موجود است" بود که با گذشت دو سال از تولید آن هنوز دستمزد ما تسویه نشده است و کسی هم نیست که پاسخ‌گو باشد. در یک اپیزود هم از سریال "چرخ فلک" بازی کردم که هنوز پخش نشده است. مدتی فکر می‌کردم این کم‌کاری مسئله من است، اما دوستانم را که دیدم و جستجو کردم متوجه شدم آن‌ها هم همین مشکلات را دارند و به نوعی احساس کردم این حرفه دیگر احتیاجی به ما ندارد. متأسفانه این تغییر و تحولات باعث شده تا اوضاع بسیار نابسامان باشد و هرچند که قرارداد می‌بندیم برای کار جدید اما این تغییر و تحولات به ما ضربه می‌زند و کارها معلق باقی می‌مانند. بازیگر مجموعه" رستوران خانوادگی" در ادامه افزود: خدا را شکر می‌کنم که رشته دانشگاهی‌ام ادبیات نمایشی بود و اگر فقط بازیگری را بلد بودم، نمی‌دانستم چه می‌شد و چگونه از پس زندگی برمی‌آمدم.
حداقل فیلمنامه‌نویسی به گونه‌ای است که شما می‌توانید در خانه هم مشغول فعالیت باشید، هرچند که من به کار گروهی معتقدم، ولی در بازیگری بسیاری از همکارانم آزرده هستند و علاوه بر این گرانی‌ها که برای همه وجود دارد، شرایط روحی بدی ایجاد می‌کند و این بیکار بودن روی روحیه ما اثر می‌گذارد. خوشحالم که حداقل برای خودم کارآفرینی کردم. صبوری در ادامه درباره فیلمنامه‌های جدیدی که نوشته است، گفت: چند کار آماده دارم و با تهیه‌کننده هم صحبت کردم، اما دیگر قولی نمی‌دهم چرا که هیچ‌چیز معلوم نیست و احتمال نشدن یک کار بیشتر از احتمال شدن آن است و باید دید چه اتفاقی می‌افتد. یک سریال اجتماعی است که نوشته‌ام و با تهیه‌کننده به توافق رسیده‌ام و یک فیلم سینمایی هم دارم که در مرحله بستن قرارداد آن هستم. این بازیگر همچنین درباره عدم حضور در سینما نیز بیان کرد: من خیلی به قواعد حوزه سینما آشنا نیستم، چرا که خیلی کار نکردم و دوست هم نداشتم، از سوی دیگر پیش نیامد و اگر هم آمد اوایل حضور من در عرصه تصویر بود و آن زمان فکر می‌کردم که نقشی که به من پیشنهاد می‌شود باید بسیار خاص باشد و آن نقش هم هیچ‌وقت پیشنهاد نشد. از یک زمانی به بعد دیگر
احساس کردم خیلی فرقی نمی‌کند که در تلویزیون باشم یا سینما مهم کار خوب انجام دادن و کار کردن است و خیلی نسبت به این حوزه متعصب نیستم.
منبع: هنرآنلاین
دیدگاه تان را بنویسید