پرویز شهبازی کارگردان ایرانی که دیروز شاهد نمایش فیلم جدیدش «مالاریا» در جشنواره فیلم ونیز بود درباره این فیلم با سایت اسکرین دیلی به گفتگو نشست.
جی پلاس، پرویز شهبازی برای نخستین بار درام معاصر «مالاریا» را در عرصه جهانی در جشنواره ونیز اکران کرد. چیدمان ابتکاری این داستان از ورای تصاویری که در گوشی تلفن همراه پیدا می‌شود جلو می‌رود و شهبازی به این وسیله تصاویری از تهران معاصر و واقعیت جوانان ایرانی در معرض خطر را در فیلم ارایه می‌کند.
ساعد سهیلی بازیگر سینما و تلویزیون با دوستش هانا با بازی ساغر قناعت که پدر خشن خود را تحمل می‌کند، بازیگران اصلی این فیلم هستند. آذرخش فراهانی برادر گلشیفته فراهانی نیز در این فیلم در نقش آوی، رهبر شلوغ و آشوبگر یک گروه راک به نام «مالاریا» بازی می‌کند که با این زوج در تهران آشنا می‌شود.
«مالاریا» سومین فیلم شهبازی بعد از فیلم «نفس عمیق» در سال ۲۰۰۳ است که درباره دو جوان بود و در بخش دو هفته کارگردانان جشنواره کن به نمایش درآمد. فیلم بعدی او سال ۲۰۱۲ درباره دو زن جوان بود.
دیروز (جمعه) فیلم «مالاریا» اولین اکران جهانی خود را در بخش افق‌های جشنواره فیلم ونیز تجربه کرد و شهبازی پیش از نمایش فیلم با سایت اسکرین دیلی به گفتگو نشست.
*چه چیزی الهام بخش شما برای ساختن فیلمی درباره عشق جوانان به رفتن بود؟ آیا فیلم بر مبنای اتفاق‌های واقعی ساخته شده است؟
-من ۱۳ سال است که درباره جوانان ایرانی فیلم می‌سازم. این فیلم هم از نظر فرمی دنباله‌ای بر فیلم قبلی من «نفس عمیق» و «دربند» است که هر دو درباره جوانان ایرانی هستند. من با جوانان زندگی می‌کنم و بر رفتارهایشان تمرکز می‌کنم. الهام بخش من جامعه اطراف خودم بوده و برخی از جزییاتی که می‌بینید از شخصیت‌های واقعی در زندگی واقعی آمده‌اند.
*آیا «مالاریا» واقعا وجود دارد؟
-من این گروه موسیقی را خلق کردم. چنین بندی وجود ندارد اما بندهای زیادی هستند که جوانان و موسیقیدان‌های آموزش دیده و تحصیل‌کرده آنها را ایجاد کرده‌اند. متاسفانه آنها به سختی به بقای خود ادامه می‌دهند که به دلیل مشکلات اقتصادی جامعه و نیز محدودیت‌هایی است که آنها در ایران با آن مواجه هستند.
*چطور بازیگران فیلم را انتخاب کردید؟
-همه بازیگران در بخش گروه موسیقی آماتور هستند به جز فردی که در نقش «موری» بازی کرده است. من از شمار وسیعی از افراد تست بازیگری گرفتم. آذرخش فراهانی برادر گلشیفته فراهانی است و من به نقشی که او باید بازی کند کمی فکر کردم.
* در فیلم «تاکسی» جعفر پناهی دیدیم که اتفاقات در یک تاکسی شکل می‌گیرند. ماشین کهنه این گروه موسیقی هم کلید اصلی داستان است آیا برای این است که اینطوری راحت‌تر می شود در تهران فیلمبرداری کرد؟
- خیر. این واقعا به داستان مربوط بود و این که این گروه یک اتومبیل دارند. من فیلمبرداری از داخل ماشین را در فیلم‌های قبلی‌ام هم داشتم. ایده استفاده از ماشین به عنوان یک لوکیشن اصلی واقعا به فیلمساز بزرگ ایرانی عباس کیارستمی تعلق دارد که می‌توان آن را در فیلم «طعم گیلاس» یا «ده» او دید.
*چقدر فیملبرداری در خیابان‌های تهران راحت بود؟
-ساخت این فیلم آسان نبود. من سه ماه با یک گروه بزرگ حرفه‌ای فیلمبرداری کردم. فیلمبردار ما از چهار دوربین مختلف استفاده کرد و این به معنی این نیست که همه تصاویر در همان لحظه از چهار زاویه گرفته شده باشد. برای مثال، ما دوربین را برای استفاده از شات‌های گوشی همراه عوض کردیم.
*یکی از سکانس‌ها درباره جشن‌های خیابانی پس از توافق هسته‌ای بین ایران و قدرت‌های جهانی در جولای ۲۰۱۵ است. آیا شانسی این اتفاق افتاد؟
-در پیش تولید ما پیش‌بینی کرده بودیم که ممکن است این اتفاق بیفتد و مردم ممکن است برای شادی راهی خیابان‌ها شوند برای همین فضایی در داستان خلق کردیم که به نوعی به این ماجرا مرتبط باشد. سیاستمداران طبیعتا مذاکرات را بدون توجه به وقت فیلمبرداری ما برنامه ریزی کرده بودند! ما خوش شانس بودیم که این دقیقا پیش از فیلمبرداری اتفاق افتاد.
*«مالاریا» شبیه یک نامه عاشقانه به تهران و ساکنانش است. به نوعی یادآور راهی است که فدریکو فلینی در رم رفته بود. آیا این تصمیم آگاهانه بود؟
-خوشحالم که چنین چیزی را می شنوم. وقتی حس یک فیلمساز توسط کسی دیگر درک شود، آدم احساس خوشحالی می‌کند. بله، بله این فیلم تصویری محبت آمیز از تهران است که هر روز عوض می‌شود اما هنوز شخصیت و زیبایی خودش راحفظ کرده است. کامیار محسنین منتقد ایرانی هم به فلینی اشاره کرده است.
*آیا فیلم در یران توزیع می‌شود؟
- کمی مسایل سانسوری داشته‌ایم اما امیدوارم بتواند اکران شود.
منبع: مهر
