کارگردان سینمای داستان پرداز ایران، از بین رفتن سینما را ناشی از مدیریت بد مدیران قبلی می داند و برنامه "هفت" را با نگاه کاملا انتقادی اجرا می کند به امید اینکه اتفاق خوبی در این عرصه فرهنگ و هنر بیافتد. به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر جی پلاس، "بهروز افخمی" کارگردان سینمای ایران، که به قول خودش در مقاطع زمانی اخیر سینمای ایران را نابود شده می دانست، مشغول پرداختن به مشکلات و معضلات از طریق برنامه سینمایی "هفت" است. افخمی در همین رابطه به سوالاتی پیرامون از سرگیری دوباره پخش برنامه "هفت" پاسخ داد: ** خودتان را بیشتر یک ژورنالیست، هنرمند یا یک منتقد می دانید؟ من خودم را فیلمساز می دانم، منتها نمی دانم سینما هنر است یا که نیست. بعضی اوقات هنر است اما اینکه همیشه هنر به حساب بیاید، شک دارم. فن داستان پردازی که من سعی می کنم به آن بپردازم، برای خودش دارای یک استقلال است و یک فعالیت بشری است. به احتمال زیاد از ده هزار سال پیش تا الان، قبل از اینکه ادبیات به صورت مکتوب انجام شود، داستان پردازی وجود داشته است. داستان پردازی، کار مورد علاقه من است، برنامه هفت را اداره می کنم برای اینکه سینمای واقعی و داستان پرداز ایران را از بین برده اند و یک سعی "دن کیشوت" وار می کنیم که بتوانیم دوباره زنده اش کنیم. ** مشکل سینمای ایران را چه می دانید که به ساخت این برنامه پرداخته اید؟ سینمایی که من از آن می گویم، به این معنی است که سینما با سالن سینما و با حضور جمعیت برای دیدن فیلم روی پرده بزرگ معنا پیدا می کند که این موضوع دیگر در ایران وجود ندارد. در مدت برگزاری جشنواره فیلم فجر ممکن است مردم به تماشای فیلم ها بروند اما در طول سال، ضریب اشغال صندلی سینماها از چهار درصد هم کمتر است! یعنی سیصد سالنی که یک پنجم نیاز حداقلی ما است را نه تنها نمی توانیم پر کنیم بلکه تقریبا پر از خالی است! سینما یعنی جمعیتی که فیلم را روی پرده بزرگ می بیند. اگر از یک حدی مخاطب کمتر باشد، دیگر سینما نیست و آن فیلم را می شود در تلویزیون هم دید چرا که با حضور جمعیت معنا پیدا نمی کند. سینما یعنی حضور جمعیت. حتی در برنامه هفت می خواهم مردم بدانند که به تماشای کدام فیلم خارجی بنشینند و از این ایده استقبال هم شده و درخواست داشته اند فیلمی را که می خواهیم درموردش صحبت کنیم از هفته قبل معرفی کنیم تا آن را دیده باشند، قبل از اینکه راجع به آن صحبت کرده باشیم. مردم ما مخاطب فیلم های خارجی هستند و جوان های ما آخرین فیلم های خارجی را با بهترین کیفیت دریافت می کنند و می بینند البته بدون اینکه پولی پرداخت کرده باشند. ** این سری از برنامه هفت چه تفاوتی با دو سری قبلی آن دارد؟ فرقش در انتقادی بودنش است. به اعتقاد من موضع انتقادی نسبت به سینما در برنامه آقای گبرلو اصلا وجود نداشت و در برنامه آقای جیرانی هم مواضع تندی، نبود. این سری از برنامه، موضع انتقادی نسبت به سینمای ایران دارد و بسیار هم در این موضع جدی است. ما فکر می کنیم سینمای فعلی و سینمای نابود شده به وسیله مدیریت های بد از بین رفته است. ** سوژه های هفت را بر چه اساس و مبنایی پیدا می کنید؟ این دوستان را می شناسم. چون از سنین نوجوانی و از پانزده، شانزده سالگی در بین دست اندرکاران سینما می چرخیدم و الان هم که تقریبا شصت سال دارم حدود چهل و پنج سال با این دوستان سر و کار داشته ام؛ هم آنهایی که قبل از انقلاب کار کرده اند و هم آنهایی که بعد از انقلاب فعالیت داشته اند. برای گفت وگوی اول برنامه بنابر احتیاجی که برای زنده شدن دوباره سینمای ایران احساس می کنم، سعی می کنم کسانی را که یا خاطرات به درد بخور یا حرف های درستی درباره سیاست ها و چهار چوب های کلی سینما دارند، پیدا کنم. بعضی اوقات سراغ یک سری شخصیت های فرهنگی می رویم که ممکن است به نظر برسد که سینمایی نیستند؛ در صورتی که اینچنین نیست و افرادی سینمایی هستند. مثل برنامه بیژن نوباوه یعنی نماینده مجلسی که معلوم می شود خبرنگار و فیلمبردار بوده است. گفت وگوی اول برنامه که برای آن اهمیت قائل هستم معمولا با کسانی اتفاق می افتد که می توانند درباره کلیت سینما اظهار نظر کنند و بعضی از آنها کسانی هستند که سینمای ایران را به وجود آورده اند. به گزارش جی پلاس؛ بهروز افخمی این گفت وگو را در اواخر سال ۹۴ و پیش از آغاز اکران های نوروز ۹۵ انجام داد.
دیدگاه تان را بنویسید