سیدکاظم اکرمی اظهار داشت: اگر ما بخواهیم مشکلات فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی سیاسی و حتی مقداری اقتصادی جامعه را حل کنم باید معلمان ما قدر ببینند و به صدر نیشینند. اگر معلمان موقعیت بالاتری د رجامعه پیدا کنند و با عشق و علاقه بیشتری به تدریس و تربیت نسل جوان بپردازند، آن گاه انقلاب به هدف بینان‌گذار آن یعنی حضرت امام(س) و همه مبارزان قبل از انقلاب و شهدای پیش و پس از انقلاب نزدیک خواهد شد.
دکتر سیدکاظم اکرمی، وزیر آموزش و پرورش کابینه دوم مهندس میرحسین موسوی، در رابطه با رویکردها و سیاست های حاکم بر نهاد آموزش و پرورش کشور اظهار داشت: از ابتدای انقلاب، تلاش‌هایی در جهت بازسازی آموزش و پرورش با توجه به مبانی اسلامی، اندیشه‌های استاد مطهری، دکتر باهنر و دکتر بهشتی انجام گرفته است؛ اما توجه عمیق و اساسی به معیارها و ملاک‌های تربیتی این عزیزان و تربیت معلم و نگارش کتاب درسی بر آن اساس چندان مورد عنایت نبوده است. در یک پژوهش که حدود پنج شش سال پیش به منظور ملاحظه کتاب‌های درسی، مطالب تربیتی و اخلاقی و اندیشه‌های امام راحل صورت گرفت، معلوم شد کتاب‌های درسی بیشتر به اندیشه‌های سیاسی امام، آن هم با نگاهی خاص، مبتنی بوده است.
این استاد دانشگاه در ادامه با اشاره با وضعیت اقتصادی و معیشتی معلمان آموزش و پرورش افزود: مهمترین کار برای ارتقای وضع معیشتی و اقتصادی معلمان، اولویت دادن در برنامه‌ریی و بودجه بندی دولت است. اگر ما بخواهیم مشکلات فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی سیاسی و حتی مقداری اقتصادی جامعه را حل کنم باید معلمان ما قدر ببینند و به صدر نیشینند. اگر معلمان موقعیت بالاتری د رجامعه پیدا کنند و با عشق و علاقه بیشتری به تدریس و تربیت نسل جوان بپردازند، آن گاه انقلاب به هدف بینان‌گذار آن یعنی حضرت امام(س) و همه مبارزان قبل از انقلاب و شهدای پیش و پس از انقلاب نزدیک خواهد شد. در غیر این صورت وضع جامعه و نسل جوان از آن چه که عل هست بدتر هم خواهد شد.
اکرمی در ادامه ضمن انتقاد به در پیشگیری سیاست های مبتنی بر آزمون و خطا در وزارت آموزش و پرورش اظهار داشت: تغییرات و تحولات درنظام آموزش و پرورش ناشی از عدم نظارت شورای عالی انقلاب فرهنگی، دولت و مجلس است.
بنده معتقدم باید در مورد نصب دو معاون وزارت آموزش و پرورش برای مدت 10 سال که در مقدمه برنامه دوم آمده است جداً پیگیر باشند. یعنی دو معاون دانشمند و آگاه به علوم تربیتی و مجرب را انتخاب نموده و قانونی مصوب نمایند که وزرا حق تغییر آن‌ها را نداشته باشند. تا بدین طریق و در ظرف این مدت زمان، نظام آموزشی و پرورشی ما ثبات و استحکام لازم را بدست بیاورد.
وزیر اسبق آموزش و پرورش در پایان و در پاسخ به این سئوال که تا چه میزان به خصوصی سازی امر تعلیم و تربیت در کشور معتقدید، ارزیابی خویش را چنین بیان داشت: در مورد مردم نهاد شدن آموزش و پرورش در نظام آموزشی کشور باید بگویم که در حال حاضر ما هم مدارس دولتی را داریم و هم مدارس غیرانتفاعی. با این حال خصوصی سازی آموزش و پرورش در عین حال که از آثار مثبتی چون رقابتی شدن امر آموزش و ارائه خدمات آموزشی و تربیتی بیشتری می‌شود ممکن است باعث محروم شدن اکثریت محصلین از معلمین آماده و تلاشگر گردیده و احساس بغض و رنج و فاصله طبقاتی را در میان جمعی از اقشار مردم به وجود بیاورد و امر تعلیم و تربیت را در ارتباط مستقیمی با میزان درآمد و تمول مالی خانواده‌ها قرار دهد که این موضوع با روح و متن قانون اساسی که بر آموزش و پرورش رایگان تا پایان سطح متوسطه دارد، مغایر است.
