نمی دونیم از کجا اومدی. اما از هرجا که اومدی پاک و معصوم اومدی. از هرجا که اومدی و جنست از هرچیزی که هست من این رو خوب می دونم که اینجا برات امن نیست. هر جایی برای تو آسمونت نمیشه. فرشته ی آسمون آبی خدا یادت باشه که هر چشمی فرشته رو نمی بینه و حالا که تو لباس ما آدما اومدی اصالتت یادت نره. یادت نره فرشته ای هنوز و هر چشمی نباید تو رو ببینه. ماه تو آسمونی و نور تو از دور قشنگه. یادت باشه فرشته تو این دنیا تا زمانی که تنت بوی گل بده پروانه دور تو جمع میشه. یادت باشه فرشته که هرجای این دنیا باشی خدا اونجاست پس پشت دست های خدا پنهان شو و حجابی بی انداز بین واقعیتت و این جهان تماشا ...
یه وقتا پشت ابرا پنهون میشی
میری که آسمونُ روشن کنی
میخوام که نزدیک تو باشم تو
پیرهن خورشیدُ تن من کنی
تو سرنوشت خودتُ
به دست هرکس نمیدی
حسه فرشته بودنُ
به آسمون پس نمیدی
آهای فرشته با توام
دنیا بهشت آدماس
اما فقط یه فاصله
میون آدم و خداس
آهای فرشته کوچه ها
پر از گلای پرپره
گل اگه باشی عطر تو
تو غنچه موندنی تره
ماهی که آسمونی شد
چشم و چراغ مردمه
وقتی که رو زمین بیاد
تو آب چشمه ها گمه
آهای فرشته زندگی
صیدِ همین خاطره هاس
آفتابُ و سایه سهم تو
تو سایه روشن خداس
یه وقتا پشت ابرا پنهون میشی
میری که آسمونُ روشن کنی
میخوام که نزدیک تو باشم تو
پیرهن خورشیدُ تن من کنی
شعر از عبدالجبار کاکایی
