بررسی‌ها نشان می‌دهد، بیشتر کسانی که در فضای مجازی علیه واکسن‌ها تولید محتوا و به‌صورت ساختاریافته فعالیت می‌کنند، اهداف از پیش تعیین شده‌ای دارند. بررسی بسیاری از محتواهای تولیدشده از سوی آنها در نهایت به سمت تبلیغ داروهایی است که مطالعات تأیید شده ندارند و حتی گفته می‌شود برای سلامت مضر هستند!
به گزارش جماران؛ روزنامه همشهری نوشت: یک گروه چند میلیون نفری فعال در فضای مجازی، تعدادی پزشک و فعال طب سنتی،گروهی تریبون به‌دست و افرادی که فریب خورده‌اند؛ این خلاصه فعالیت شبکه‌ای علیه تزریق واکسن کرونا در ایران است.
افرادی کاسب با صرف هزینه‌های کلان، تبلیغات علیه تزریق واکسن کرونا را در دست گرفته‌اند تا به سودهای میلیاردی از فروش داروهای گیاهی‌شان برسند؛ داروهایی که مورد تایید سازمان غذا و دارو نیست و حتی گفته می‌شود مصرف آن مضر است.
این گروه از ابتدای شیوع کرونا تاکنون کاسبی قابل توجهی برای فروش محصولات‌شان به راه‌انداخته‌اند. فعالیت این گروه‌ها در فضای مجازی هم قابل توجه است، به طوریکه نتیجه یک پژوهش نشان داده که آنها یک شبکه اجتماعی داخلی با ۳ میلیون دنبال کننده در دست دارند و از آن طریق فیلم‌ها و خبرهای ضدواکسنی درباره عوارض و مضرات تزریق واکسن را منتشر می‌کنند.
همچنین یکی از تریبون‌های آنها، نشریه‌ای بود که در آن اقدام به انتشار اخبار ضدواکسن می‌کردند. با پیگیری‌های وزارت بهداشت و از طریق ستاد ملی مقابله با کرونا، با این نشریه برخورد قضایی شد. برخی هم به گروهی پول می‌دهند تا علیه واکسن تبلیغ و در تجمع‌ها شرکت کنند.
کاسبی میلیاردی پشت ماجرای واکسن‌ستیزی
بررسی‌ها نشان می‌دهد، بیشتر کسانی که در فضای مجازی علیه واکسن‌ها تولید محتوا و به‌صورت ساختاریافته فعالیت می‌کنند، اهداف از پیش تعیین شده‌ای دارند. بررسی بسیاری از محتواهای تولیدشده از سوی آنها در نهایت به سمت تبلیغ داروهایی است که مطالعات تأیید شده ندارند و حتی گفته می‌شود برای سلامت مضر هستند.
اینها را احمد مهری، اپیدمیولوژیست و کارشناس بهداشت عمومی که در زمینه فعالیت واکسن‌ستیزان فعالیت می‌کند، می‌گوید. او ادامه می‌دهد: «ما با افراد معدودی مواجهیم که مدرک مرتبط با رشته‌های پزشکی دارند اما باز هم علیه واکسن‌ها اظهارنظر می‌کنند. بیشتر مباحث مطرح شده از سوی آنها در پایین‌ترین سطح از توجیهات قرار دارد. همچنین براساس مطالعاتی که انجام داده‌ایم، مشخص شده که بیشتر سرگروه‌های جریان مخالفت با واکسن‌ها اغلب با تولیدکنندگان داروهایی ارتباط دارند که درباره محصولات آنها هیچ‌گونه مطالعات بالینی مورد تأییدی وجود ندارد. آنها با این روش، دنبال فضایی برای جذب مشتری و فروش محصولات‌شان هستند. آنها به مردم می‌گویند واکسن نزنید و سپس با تبلیغ داروهایشان، اعلام می‌کنند که از طریق همین داروها می‌توانند سیستم ایمنی بدنشان را تقویت کنند یا میزان استرس‌شان را کم کنند. گروهی از افراد هم فریب این اظهارنظرها را می‌خورند و هزینه‌های کلان برای خرید داروهایی می‌دهند که هیچ منفعتی برای سلامتی‌شان ندارد.»
مهری یکی از چالش‌های موجود برای پاسخگویی به دلایل ضدواکسن‌ها را فرصت کم در رسانه می‌داند و تأکید می‌کند: «در یکی از جلسات، مخالفان واکسن ۵۳گزاره به‌عنوان دلایل رد واکسن مطرح کردند. بیش از ۴۰مورد از موارد مطرح شده را می‌توان از طریق علم اپیدمیولوژی به‌طور قانع‌کننده پاسخ داد اما نیاز به زمان دارد و نمی‌توان تنها در ۲دقیقه این مباحث را جمع‌بندی کرد.»
او به برخی از این ادعا اشاره می‌کند: «آنها می‌گویند چرا واکسن‌ها با مجوز اضطراری تزریق می‌شوند؟ در پاسخ به این سؤال باید گفت که صدور مجوز اضطراری به معنی قابل تأیید نبودن یک دارو یا یک واکسن نیست، بلکه به‌دلیل مرگ‌ومیر قابل توجه ناشی از پاندمی‌ها ازجمله کرونا، اضطرار داریم که نخستین خطر بیماری یعنی مرگ را کاهش دهیم. این دیدگاه جدید نیست و از سال‌ها پیش هم وجود داشته است که در دوران پاندمی یکی از اقدامات مهم جلوگیری از مرگ بر اثر بیماری است. به همین دلیل شاید عوارضی نادر از واکسن یا دارو وجود داشته باشد اما جلوگیری از مرگ روزانه صدها نفر دارای ارزش بیشتری از عوارض بسیار جزئی است. اما ضدواکسن‌ها از همین حربه برای ایجاد هراس در مردم استفاده و در مناظره‌ها، تریبون‌ها، فضای مجازی به بهانه روشنگری و اقناع‌سازی علیه واکسن‌ها صحبت می‌کنند. از طرفی در مقابل آنها متخصصان فرصت کمتری برای پاسخگویی دارند.»
آخرین پژوهش در حوزه واکسیناسیون
تجربه جهانی در مقابل واکسن‌گریزان
افشین شاعری-حسین عباسی‌نسب
تجربه جهانی در مقابل واکسن‌گریزان
در مواجهه با ۹ میلیون واکسن‌نزده چه کنیم؟ دو پژوهشگر ایرنا با بررسی تجربیات مختلف کشورهای جهان پیشنهاد می‌دهند ایران تشویق‌های مالی غیرنقدی مانند اعطای بن و تخفیف و تنبیهات غیرمالی مانند مرخصی اجباری در پیش گیرد.
با گذشت دو سال از پاندمی کرونا، جهان هنوز درگیر این بیماری مرگ آور است. هنوز بیماری کووید-۱۹ داروی موثری ندارد و تنها راه علمی مهار و کنترل این همه‌گیری واکسیناسیون گسترده است. کاری که با وجود استقبال اکثریت مردم و موفقیت آن در کاهش موارد مرگ، مخالفان سرسختی هم دارد، مخالفانی که با گریز از واکسن امکان جهش و ادامه دار شدن پاندمی را فراهم می کنند.
دولت‌ها برای ترغیب واکسن گریزان به تزریق واکسن عمدتا دو سیاست در پیش گرفته‌اند. تنبیه یا تشویق، ممنوعیت مسافرت و تردد در محیط کار، محدودیت ورود به اماکن آموزشی و دولتی، مرخصی اجباری بدون حقوق، جریمه نقدی و حتی اخراج از جمله سیاست های تنبیهی است و پرداخت جایزه نقدی، بن خرید کالا، مواد غذایی، حمل و نقل رایگان و بلیت خدمات سرگرمی از جمله اقدامات تشویقی است.
تحقیقات نشریه «ساینس» نشان می‌دهد، میزان اثربخشی سیاست‌های تشویقی محدود و حدود ۴.۲درصد است و حتی می‌تواند بر تردید مخالفان و افراد مردد با این تعبیر که «حتما واکسن زدن مشکلی دارد که دولت حاضر است، پول بدهد»، بیفزاید. سیاست تنبیهی نیز در برخی کشورها به خصوص آنهایی که اقتصاد دولتی دارند، موثر بوده است.
تجربه جهانی نشان می‌دهد اتخاذ تصمیم و سیاست حکومت‌ها برای ترغیب مردم به واکسن زدن باید متناسب با فرهنگ، شرایط اجتماعی، اقتصادی، سطح سواد و آگاهی، وضعیت شغلی و سنی افراد صورت بگیرد.
در کشور ما ایران هنوز حدود ۹ میلیون نفر واکسن نزده‌اند و به دلایل مختلف از جمله اعتقاد نداشتن یا ترس از واکسن زدن می‌ریزند. به نظر می‌رسد یکی از سیاست‌های کارآمد و موثر در ایران با توجه به وضعیت جامعه و اقتصاد دولتی سیاست‌های تنبیهی است. اما اعمال سیاست‌های تشویقی به خصوص برای طبقات فقیر نیز در افزایش میزان واکسیناسیون موثر است.
متن کامل این پژوهش از اینجا قابل دریافت است.
