در وضعیت سیطره کرونا برجهان و سیزده بدری که دید و بازدیدها محدود و رفتن به دامان طبیعت و ورود به پارکها نیز ممنوع است و در جمعه (آنهم در ماه شعبان) که عمل نیک ارزش مضاعف دارد وبنابه اعتقادات دینی هر روزی که انسان کارنیکی انجام دهد،یوم الله است، چگونه می توانیم سیزده بدری متناسب با آموزه های دینی و فرهنگیمان داشته باشیم؟
پایگاه خبری جماران: زندگی در متن جامعه و با مردم مزه می دهد و معنا پیدا می کند. امسال هم به توصیه وزارت بهداشت و برای دومین سال پیاپی از مردم خواسته شد روز طبیعت به پارکها نروند و در خانه بمانند؛ سحرگاه سیزدهم فروردین ماه ۱۴۰۰، از خانه بیرون می زنم. خیابان خلوت است، مسجد و بوستان هم انگار اختصاصی است. گویی همه اینها متعلق به من است و اگر اینگونه بود چه ثمر و بهره ای برایم داشت. مگر با خود چه خواهیم برد؟! آنچه می ماند عمل نیک است و یاد خیر.
-در پارک که راه می روم، فکر می کنم به رمز و راز هستی.جهان آفرینش. هدف از خلقت انسان. علم وجهل. کرونا و عجز بشر در مقابله با آن. آمده ام راه بروم و طبیعت را آنهم قبل از طلوع آفتاب روز سیزده پاس بدارم و تمدد روحیه ای داشته باشم. همه موضوعات ریز و درشتی که هرکدام در جای خود حائز اهمیت است را وا مینهم و به موضوع نحوست سیزده فکر می کنم.
-بنا به اعتقاد برخی، بدیمن بودن سیزده از زرتشتیان به عالم مسیحیت و از آنجا به مسلمانان سرایت کرده است. این سوال برایم پیش می آید که چرا عده ای نحوست عمل رابه ایام نسبت می دهند؟! پاسخ روشن است؛چون چشمها بسته و حقایق دیده نمی شود.
پرواضح است که هرحادثه ای در جهان هستی علتی دارد و باید به آن پی برد و مشکل را رفع کرد. اگر برپایه عقل به دنیا و پدیده های جهان هستی بنگریم، دیگر نه چیزی را نحس می انگاریم و نه دنیای خویش را تیره وتار می کنیم.
-در وضعیت سیطره کرونا بر جهان و سیزده بدری که دید و بازدیدها محدود و رفتن به دامان طبیعت و ورود به پارکها نیز ممنوع است و در جمعه (آنهم در ماه شعبان) که عمل نیک ارزش مضاعف دارد و بنا به اعتقادات دینی هر روزی که انسان کارنیکی انجام دهد، یوم الله است، چگونه می توانیم سیزده بدری متناسب با آموزه های دینی وفرهنگیمان داشته باشیم؟
به نظرم توجه و عمل به این موعظه حضرت حافظ که متناسب با فصل بهار و موسم گل است و گویی برای چنین سیزده بدر کرونایی سروده شده، چاره ساز است:
چو غنچه گر چه فرو بستگیست کار جهان
تو همچو باد بهاری گره گشا می‌باش
نحوست در جامعه ای که فقر وفساد و ظلم و تبعیض و جهل سربر آورده، میدان جولان پیدا می کند و با اراده استوار حاکمان در علت یابی این پدیده ها و مبارزه علمی و عملی با آنهاست که رخت بر می بندد.
اما به صفت وظیفه فردی، اگر ما انسانها هر کدام به سهم خود توصیه حضرت حافظ در گره گشایی از مشکلات را وجهه همت خویش قرار دهیم و تنها یک مشکل از انسانی را حل نماییم، آنگاه در مقیاس خانواده، محله، شهر، کشور و جهان مشکلات چند نفر، دهها و صدها و هزاران و میلیونها و میلیاردها نفر حل شده و خرافه گرایی میدان جولان پیدا نخواهد کرد و نحوستِ خرافیِ سیزده، با عملی نیک و شایسته رفع خواهد شد.
سیزده بدر کرونایی اینگونه را نیز آزمایش کنیم.
محمدرضا تابش- سیزدهم فروردین ماه ۱۴۰۰
