یک سال و نیم تلاش بی وقفه سردار محمدحسن کوسه چی و همرزمانش در کسب اطلاعات از دشمن، منجر به خلق پیروزی بزرگ فتح المبین و رها شدن دزفول از زیر توپ های دوربرد دشمن گردید. او در این عملیات، فرمانده محور دشت عباس، از مهمترین محورهای بود که ماموریت تک جبهه ای داشت.
پایگاه خبری جماران: «محمدحسن کوسه چی» فرزند صفرعلی در یکم مهرماه 1333 در دزفول دیده به جهان گشود. پدرش کاسبی خوشنام بود که فرزندانش را در پای منبر و مسجد، درس دینداری و آزادگی آموخت. علاقه محمد حسن در جوانی به ورزش وزنه برداری او را تا کسب سکوهای قهرمانی کشوری در این ورزش بالا برد.
در بهمن 1357 وقتی حضرت امام سربازان وطن را به نافرمانی از ارتش شاه فراخواند، او که سرباز پادگان تیپ2 دزفول بود به توصیه انقلابیون سربازان را به اجرای این دستور تشویق نمود. علی رغم اینکه علاقه خاصی به امور فنی و راه اندازی کارگاه صنعتی داشت اما با پیروزی انقلاب اسلامی و تهدید مرزها از خطر دشمن بعثی، به کمک نیروهای سپاه به دفاع از مرزهای غربی کشور شتافت. با آغاز جنگ تحمیلی در دو جبهه مهم به خدمت پرداخت: آموزش نظامی و تاکتیک به نیروهای بسیجی و فرماندهی محور دشت عباس و صالح مشطط.
یک سال و نیم تلاش بی وقفه او و همرزمانش در کسب اطلاعات از دشمن، منجر به خلق پیروزی بزرگ فتح المبین و رها شدن دزفول از زیر توپ های دوربرد دشمن گردید. او در این عملیات، فرمانده محور دشت عباس، از مهمترین محورهای بود که ماموریت تک جبهه ای داشت.
در سال 1361 هم به عضویت رسمی سپاه درآمد و هم تشکیل خانواده داد که به عنایت خدا صاحب دو فرزند دختر و یک فرزند پسر گشت. سردار پارساکیان در طول جنگ با حضور در بیش از 14 عملیات گسترده و متمرکز ابتدا جانشین تیپ و سپس جانشین لشکر7حضرت ولی عصر(عج) بود و در مقطعی از جنگ نیز فرماندهی لشکر25 کربلا را به عهده گرفت. او همچنین در کارنامه عملیاتی خود، افتخار فرماندهی قرارگاههای منطقه ای نجف اشرف و صاحب الزمان نیروی زمینی سپاه و مشاور فرمانده کل سپاه را هم داشت.
با خاتمه جنگ به ادامه تحصیل در دانشگاه نظامی پرداخت و موفق به اخذ کارشناسی ارشد از دانشگاه دافوس شد و در ادامه نائل به درجه سرتیپی آمد. سردار پارساکیان علی رغم جراحت های جنگ و افتخار جانبازی هرگز از خدمت بازنماند و در آخرین روزهای عمرش نیز عهده دار سمت مدیر گروه ارزیابی نیروی زمینی قرارگاه مرکزی خاتم الانبیاء(ص) بود.
او اگرچه در جریان رزمایشی در دشت عباس گرفتار بیماری منحوس کرونا شد، اما انگار تقدیر بر این بود که عروجش را از همان مکانی آغاز کند که رزمندگی اش را همنفس با دوستان شهیدش آغاز کرده بود.
