پایگاه خبری جماران، سجاد انتظاری: حدود یک ماه است که جز در موارد ضروری از خانه بیرون نمی روم. اما شب گذشته خواستم یک بار دیگر سری به خیابان ها بزنم تا مشاهدات خودم را با مخاطبان در میان بگذارم. نکات جالبی در این پیاده روی کوتاه به چشمم خورد که یک به یک آنها را با شما مرور می کنم.
اولین نکته این است که خیابان ها و مغازه ها نسبت به روزهای ابتدایی سال 99، و حتی روزهای عادی طی سال، خلوت تر شده و پارک ها و بسیاری از پاساژها هم تعطیل شده اند و به نظر می رسد مردم هشدارهایی که در زمینه ماندن در خانه به آنها داده شده را تا حدی جدی گرفته اند. این یکی از نقاط مثبت قضیه است. انگار مردم به این نکته رسیده اند که خانه امن ترین جای جهان برای در امان ماندن از ویروس کرونا است.
اما این روی خوش قضیه است. روی دیگر این است که مسئولین باید تمهیداتی برای کسانی که کرونا ویروس آنها را خانه نشین کرده در نظر داشته باشند تا خدای ناکرده این خانه نشینی و کاهش درآمدهای افراد باعث بروز مشکلات برای آنها و جامعه نشود. باید توجه داشته باشیم که بعضا درآمد پایین و مشکل در تأمین معیشت خانواده باعث بروز مشکلات و معضلات اجتماعی نشود.
موضوع دیگر این است که ماسک و ژل شست و شو به فراوانی در داروخانه ها و حتی فروشگاه های لوازم آرایشی و سوپر مارکت ها با قیمت بسیار ارزان تر از روزهای اولیه شیوع کرونا وجود دارد و به نظر می رسد روزهایی که مردم مجبور بودند ماسک و ژل شست و شوی دست را با قیمت های چندین برابر قیمت واقعی خریداری کنند، و یا حتی بعضا با این قیمت ها هم آنها را پیدا نمی کردند، را سپری کرده ایم.
البته این موضوع دلایل فراوانی دارد که گذشت زمان و فروکش کردن تب خرید ماسک می تواند یکی از آنها باشد. دلیل دیگری که می تواند برای این موضوع وجود داشته باشد این است که عرضه فراوان این محصولات در بازار موجب اشباع بازار شده و به تبع آن قیمت این محصولات رو به کاهش گذاشته و به قیمت واقعی و منطقی خود نزدیک شده است؛ و لازم است از همه افرادی که در این موضوع نقش داشته اند از جمله سازمان تعزیرات که ماسک های احتکار شده را به بازار تزریق کرد و نیروهای داوطلبی که به صورت انبوه ماسک و مواد شوینده را رایگان در اختیار مردم گذاشتند تشکر کرد.
اما این همه ماجرا نیست. نکته باعث تأسف این است که وقتی بسیاری از پاساژها تعطیل هستند و تعداد مغازه های باز هم بسیار کمتر از حالت عادی است، در بعضی از خیابان ها دیدم که مردم، و به خصوص جوانان، دور دورهای شبانه خود را تعطیل نکرده اند. چه ضرورتی دارد که آنها به این بهانه از خانه بیرون بیایند؟! یعنی دور دورهای شبانه از حفظ جان آنها واجب تر است؟! اگر این خیابان بالا و پایین کردن های بی ثمر را برای دو هفته، و یا حتی بیشتر، کنار بگذارند و برای حفظ جان خود و هموطنانشان در خانه بنشینند چه اتفاقی می افتد؟! اگر آنها را تعطیل نکنند و در خانه ننشینند چه اتفاقی می افتد؟ کمترین پیامد آن این است که شکست زنجیره شیوع کرونا با چالش جدی روبرو می شود.
