«باشگاه مخاطبان» پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران آماده دریافت خبر، عکس، فیلم و سوژه های مخاطبان گرامی است. تمامی مخاطبان می توانند از طریق پست الکترونیکی News@jamaran.ir با جماران در ارتباط باشند. «جماران» آمادگی دارد تا نظرات مسئولان را در این مورد منعکس کند.
به گزارش سرویس باشگاه مخاطبان پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، یادداشت زیر را حسین طاهری فرد کارشناس ارشد جامعه شناسی، از فرهنگیان شهر تهران ارسال کرده است. جماران از ایجاد عرصه ای عمومی برای گفت و گو درباره سیاست های آموزشی کشور استقبال می کند و آمادگی کامل خود را برای نشر پاسخ های هر شخص و سازمانی که در این زمینه مورد نقد واقع می شود؛ اعلام می کند.
مراکز اسکان معلمان دائمی می شود
معاون توسعه و پشتیبانی وزارت آموزش‌وپرورش در رسانه ها،از دائمی شدن مراکز اسکان فرهنگیان در ایام نوروز و تابستان خبر داد. به گفته آقای اکبر حاجیلو: 357 مرکز، 3 هزار مدرسه، 26 هزار کلاس درس و همچنین مراکز رفاهی، اردوگاهی و پردیس‌های دانشگاه فرهنگیان تا 15 شهریور آماده خدمات‌رسانی هستند. با توجه به اعلام معاونت توسعه مدیریت و پشتیبانی، وزارت آموزش‌وپرورش هرساله به تقریباً 1.5 میلیون خانوار فرهنگی و غیر فرهنگی (6 میلیون نفر) خدمات ارائه می دهد.
بهبوذ شرایط اسکان از شعار تا عمل
امروزه توجه به نیازهای روحی و خستگی ناشی از فعالیت های روزمره، از دغدغه های اصلی تمامی سازمان ها محسوب می شود. تابستان فرصتی ویژه برای معلمان به حساب می آید تا علاوه بر تجدید قوا و استراحت، برای به روز کردن اطلاعات و توانایی خود تلاش کنند. هرساله با شروع فصل تابستان و فراغت خیل عظیم معلمان از تدریس، بحث سفرهای تابسانی و نحوه ی استفاده بهینه از امکانات رفاهی آموزش‌وپرورش داغ شده و مسئولان امر هر ساله از بهبود شرایط اسکان و خدمات دهی به فرهنگیان چه مصاحبه هایی که نمی کنند!
در گرد و خاک بخوابید!
جامعه بزرگ فرهنگیان از متولیان آموزش‌وپرورش انتظار دارد با کمی همت و احساس مسئولیت همانند سایر سازمانهای دولتی برای آسایش کارمندان خود تلاش نموده و مانع سرگردانی و اتلاف هزینه آنان شوند. اما غافل از آن که مدارس و اماکن اقامتی وابسته به آموزش‌وپرورش به دلیل عدم تعهد مسئولان امر به خدمت رسانی درست و شایسته با کمترین امکانات در خدمت فرهنگیان می باشد. متاسفانه در این مراکز هیچ گونه امکانات حداقلی که در خور عزیزان فرهنگی باشد وجود ندارد. مدارسی را که به عنوان اسکان در نظر گرفته اند بسیار نامطلوب و کثیف هستند که اگر تمام امکانات را با خود نیز برده باشید باز نمی توانید در آن گرد و خاک بخوابید.
وقتی مدارس هتل می شوند!
چند سالی است که استفاده از فضای مدارس در ایام نوروز و تابستان برای اسکان مسافران فرهنگی و غیر فرهنگی به یک شیوه مرسوم تبدیل شده است. هر چند حرف و حدیث‌های بسیاری پیرامون استفاده از فضای مدارس برای اسکان مسافران تا میزان درآمد حاصل از اجاره مدارس و نحوه هزینه کردن آن، از طرف منتقدان مطرح و پاسخی از طرف مسئولان امر به آن داده نمی شود. مقایسه امکانات مدارس و مراکز رفاهی آموزش‌وپرورش با سایر ارگان های دولتی و نه شبه دولتی ها، عمق فاجعه را به خوبی به تصویر می کشد. به همین دلیل، توقع از نهاد آموزش‌وپرورش برای خدمت رسانی به فرهنگیان در وهله اول و درآمدزایی این مراکز در عرصه خدمت رسانی به سایر اقشار جامعه در وهله دوم، بیهوده است.
فن آوری غائب می شود!
برخلاف ایام نوروز که تعداد بسیار اندکی از ثبت نام ها به صورت رزرو اینترنتی انجام می شود، در اسکان تابستانی ثبت نام ها به صورت حضوری و در هنگام مراجعه فرهنگیان انجام خواهد شد. در صورتی که در عصر ارتباطات برای تسهیل در امر اسکان همکاران فرهنگی در تعطیلات نوروزی و تابستانی می توان از سامانه رزرو اینترنتی، به شرط آماده بودن زیر ساخت ها و آشنا بودن مسئولان ذیرربط و پذیرشگران استفاده نمود. آیا نمی توان طبق برنامه تقویمی امکان استفاده همه همکاران را از امکانات مناسب رفاهی آموزش‌وپرورش فراهم کرد؟
اسکان از سوی ناچاری
معاون توسعه و پشتیبانی آموزش‌وپرورش از اسکان هر چه بهتر فرهنگیان در سفرهای داخلی و اقدامات قابل توجهی که انجام می‌شود گفته است؛ آقای معاون از کدام امکانات و تمهیدات می گوید که فرهنگیان ندیده اند و لمس نکرده اند؟ آیا یک بار و فقط یکبار برای سرکشی و نه اسکان در مدارسی که فرهنگیان از سر اجبار و ناچاری در آنها بیتوته می کنند رفته اید؟ آیا مدیران ستادی و ارشد آموزش‌وپرورش هم در این مدارس و با این شیوه اسکان داده می شوند؟
آماری که درست نیست
مسئولان آموزش‌وپرورش با شادمانی از تفاوت چشم گیر اسکان نوروزی فرهنگیان در سال ۹۵ و رضایت نسبی فرهنگیان از تجهیزات، خدمات، پذیرش و محل های اسکان می گویند؛ اما براساس کدام نظرسنجی ها چنان از خود بی خود شده اند؟
شعار و فرافکنی جایگزین برنامه ریزی شده است
آیا ناظرینی به صورت محسوس و نامحسوس در مراکز اسکان حضور داشته اند و فرآیند اسکان را رصد کرده اند که بر اساس آن بررسی ها احساس رضایت مندی نسبت به سال های گذشته بیشتر بوده است و حالا سعی در اختصاص مدارسی به طور دائمی به این امر دارند؟ آیا دوران آمارهای کذب به سر نیامده است؟ بهتر نیست به جای شعار و فرافکنی، دنبال برنامه ریزی زیرساختی برای رفاه فرهنگیان بود؟
