«محسن» اهل روستای «سوگلی‌تپه» از توابع بخش مرکزی میاندوآب و دانش‌آموز سال دوم رشته مکانیک است؛ وی از کودکی به علت علاقه فراوان به صنعت برقی، به تدریج در این رشته خبره شده و هم‌اکنون به یک استادکار در سیم‌کشی ساختمان، تعمیرکار گوشی‌های تلفن همراه و مکانیک موتورسیکلت تبدیل شده است.
وی در کنار این کارها، به ساخت حرفه‌ای ماکت انواع خودروهای سبک و سنگین مبادرت کرده و با کمترین امکانات و حتی بدون داشتن یک میزکار مناسب و تنها در یک اتاق کوچک به ساخت این ماکت‌ها اقدام می‌کند.
وی می‌گوید: در پایه ششم ابتدایی توانستم در آزمون ورودی مدرسه استعدادهای درخشان میاندوآب پذیرفته شوم و در سال سوم راهنمایی نیز در آزمون ورودی مدرسه نمونه دولتی در تبریز پذیرش شدم ولی به علت دوری راه از تحصیل در آنجا منصرف شدم و هم‌اکنون در هنرستان «استاد شهریار» میاندوآب در رشته مکانیک در حال تحصیل هستم.
وی در خصوص نحوه ورودش به عرصه ساخت ماکت خودروها، گفت: ابتدا با اره مویی به صورت دستی ماکت خودروها را به صورت ذهنی می‌ساختم که با این شیوه کارهایم جالب از آب در نمی‌آمد.
این جوان خلاق میاندوآبی با اشاره به اینکه از سال ۱۳۹۷ به شکل حرفه‌ای این کار را دنبال کرده است، افزود: پس از آشنایی با استادکاری در تبریز و با الگوبرداری از طرح‌های وی به ساخت ماکت خودروها به صورت تخصصی اقدام کردم.
وی با بیان اینکه در مدت یکسال در برنامه «اتوکد» به طور کامل و بدون هیچ‌گونه آموزشی طراحی را فراگرفته و بعد از یادگرفتن کامل برش‌ها، طراحی ماکت را آغاز کرده است، افزود: هم‌اکنون صفر تا ۱۰۰ کارهایم را خودم به تنهایی انجام می‌دهم.
وی با بیان اینکه اکنون فقط برش قطعات و رنگ ماکت‌ها را در بیرون انجام می‌دهد، گفت: ماکت‌هایی را که می‌سازم بدون ایراد و عین خودرو واقعی باشد و آپشن‌هایی مانند سیم‌کشی، موتور، استارت، کابین، دیفر، گاردان و سایر قطعه‌ها به طور واقعی در آنها طراحی و ساخته می‌شود.
این دانش‌آموز خلاق میاندوآبی اظهار داشت: ماکت‌ها با جزییات کامل ساخته می‌شود که قابلیت کنترل از راه دور با استفاده از گوشی تلفن همراه را دارد که بسیار با کیفیت‌تر و ارزان‌تر از نمونه شرکت‌های خارجی است.
وی با بیان اینکه تا به حال ۱۰۰ عدد ماکت در مدل‌های مختلف ساخته است، افزود: جنس کابین، شاسی و چرخ ماکت‌ها از ام‌دی‌اف بوده که با پنج لایه بتونه و آستار رنگ و جنس شیشه‌ها نیز از پلوکسی است.
وی با بیان اینکه برای توسعه فعالیت خود به حمایت و مساعدت مسوولان نیاز دارد، اظهار داشت: با راه‌اندازی یک کارگاه مجهز می‌تواند طرح‌های خود را بسته به نوع طرح طی یک هفته و حتی کمتر به اتمام برساند.
وی گفت: برای راه‌اندازی این کارگاه به سرمایه نیاز دارم که در صورت تامین آن، تنوع طرح‌ها و شمار تولیداتم را افزایش می‌دهم و حتی قادر خواهم بود در این زمینه اشتغال ایجاد کنم.
وی با بیان اینکه به علت هزینه بالا سفارش کمتری می‌گیرد، اظهار داشت: اگر حمایت شوم طبق برنامه مدنظر در آینده می‌توانم به صورت مستقیم برای چهار نفر و به صورت غیرمستقیم برای هفت نفر اشتغال ایجاد کنم.
«محسن» اضافه کرد: اکنون به علت کمبود امکانات و نداشتن نیروی کمکی، با هزینه بالا برش و رنگ قطعات را در بیرون سفارش می‌دهم و از طرفی هم تعداد سفارش‌هایم کم است که با توسعه کار و راه‌اندازی کارگاه مجهزتری می‌توانم هم تعداد سفارش‌ها را بالا ببرم و هم اینکه هزینه‌ها را پایین بیاورم.
وی در خصوص نحوه دریافت سفارش از مشتری‌هایش هم گفت: برخی از کارهای خودم را در شبکه‌های اجتماعی معرفی و از این طریق از نقاط مختلف کشور همچون شیراز، اهواز، کرمان و تهران و دیگر شهرستان‌ها سفارش کار دریافت می‌کنم.
وی با بیان اینکه این ماکت‌ها با اسباب‌بازی‌های مشابه کودکان تفاوت بسیاری دارد، اظهار داشت: کامیون‌داران، صاحبان نمایشگاه‌های خودرو و علاقه‌مندان به خودرو از بیشترین مشتریان و سفارش دهندگان ماکت خودرو هستند.
وی با بیان اینکه قیمت هر ماکت بسته به اندازه و طراحی آن بین ۱۵ تا ۳۰ میلیون ریال است، گفت: از پدر و مادرم به جهت حمایت و پشتیبانی از بنده و همچنین استادم «آیدین رجایی» تشکر می‌کنم.
پدر «محسن» نیز درباره هنر فرزندش گفت: «محسن» از کودکی به این کار علاقه داشت و کم و بیش آن را انجام می‌داد و بارها به خاطر اینکه از درس‌هایش عقب نیافتد، از این کار منصرف‌اش کرده‌ام.
«محمدعلی پابرجا» افزود: هنگامی که در مقطع ششم ماکت یک خودرو جرثقیل را برای شرکت در جشنواره جابربن حیان ساخت، وارد مراحل حرفه‌ای این هنر شد؛ علاوه بر ماکت‌سازی در تعمیر موتورسیکلت بدون گذراندن آموزش‌های لازم تخصص دارد و بهتر از استادکاران کار می‌کند.
وی با بیان اینکه به علت وضعیت محدود مالی گاهی مبالغ ناچیزی جهت خرید تجهیزات در اختیار «محسن» قرار می‌دهد، اظهار داشت: محسن بیشتر وقت خود را برای ساخت ماکت خودرو صرف می‌کند و روز به روز به آینده کاری وی بیشتر امیدوار می‌شوم.
وی گفت: با توجه به برخی مشکلات پیش آمده طی ۲ سال گذشته، قادر نیستم از نظر مالی بیشتر کمک حال «محسن» باشم و با اینکه شغل اصلی‌ام دامداری است ولی اکنون به قالیبافی مشغول هستم و توان حمایت بیشتر از او را ندارم؛ «اکنون او برای پیشرفت در هنر خود نیاز به حمایت مسوولان دارد تا هنرش را که کمتر کسی در آن تبحر دارد گسترش دهد».
مادر «محسن» نیز که مشوق اصلی و پشتیبان اصلی وی بوده است، می‌گوید: بارها که پدرش برای انجام کارهای کشاورزی و دامداری مانع فعالیت محسن می‌شد، او را منصرف می‌کردم.
وی با بیان اینکه در مدرسه نیز از محسن حمایت می‌کنند، افزود: او در مدرسه تا جایی پیشرفت کرده است که برای دانش‌آموزان هم سن‌وسال خود در رشته‌اش تدریس می‌کند.
وی بیان کرد: همیشه پدرش از عقب افتادن درس‌های اصلی «محسن» نگران بود ولی در مراجعه به مدرسه معلمانش از او به عنوان یکی از دانش‌آموزان موفق یاد می‌کنند و رضایت کافی از او دارند.
میاندوآب دارای نیروی انسانی تلاشگر و با استعداد زیادی است که در عرصه‌ها مختلف علمی، پزشکی و نوآوری خوش می‌درخشند؛ این شهرستان با بیش از ۲۷۷ هزار نفر جمعیت در جنوب آذربایجان‌غربی واقع است.
