«آوات بازیار» روز یکشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با تاکید بر اهمیت بقای نسل این پرنده نادر که سنگین‌ترین پرنده قادر به پرواز جهان لقب گرفته، اظهار داشت: ۲۶ قطعه از این پرنده بالغ در دسته ۱۱، ۱۰ و پنج‌تایی طی سه نوبت گشت و کنترل در مناطق پراکنش این گونه جانوری از جمله روستای «بوگه‌بسی» و دشت «سوتاو حمامیان» و دیگر مناطق زندگی این پرنده مشاهده شده است.
وی با بیان اینکه دشت «سوتاو حمامیان» مهمترین زیستگاه دایمی جمعیت زمستان‌گذران و زادآور این پرنده در کشور به شمار می‌رود، اضافه کرد: اگر تمهیدات اساسی و علمی با پشتوانه اجرایی برای این پرنده ارزشمند اندیشیده نشود، آینده مبهمی به مانند گونه‌های شاخص کشوری دیگر برای میش‌مرغ در انتظار خواهد بود.
جمعیت سنگین‌ترین پرنده قادر به پرواز جهان در ایران ۲۵ تا ۳۵ قطعه تخمین زده می‌شود
وی با ابراز امیدواری نسبت به جوجه‌آوری این جمعیت زادآور در بوکان، افزود: جمعیت این گونه با ارزش در ایران بین ۲۵ تا ۳۵ قطعه تخمین زده می‌شود که به لحاظ اکولوژیکی به معنای به صدا در آمدن زنگ خطر انقراض این گونه نادر است.
رییس اداره حفاظت محیط زیست بوکان گفت: میش‌مرغ پرنده‌ای بسیار حساس و به لحاظ جثه بزرگ است و نرخ تجدید نسل بسیار پایینی دارد؛ بنابراین کوچک‌ترین تهدید مثل وجود سگ‌های ولگرد، راسوها، موش‌ها و همچنین فعالیت‌های انسانی تاثیر بسیار شدیدی بر جمعیت آنها باقی می‌گذارند.
میش‌مرغ یا چیرگ از راسته درسانان، خانواده هوبره، از جنس «Otis» و جزء بزرگترین پرندگان گیاه‌خوار به شمار می‌رود که با جثه بزرگ و بال‌های کشیده و پرتوان، سنگین‌ترین پرنده قادر به پرواز جهان لقب گرفته است؛ این پرنده در حال حاضر با درجه حفاظتی آسیب‌پذیر در لیست سرخ موسوم به IUCN قرار دارد.
دشت «سوتاو» یک پهنه تپه ماهوری به وسعت ۴۰۰ هکتار را در روستای حمامیان از توابع بوکان شامل می‌شود و سالانه پذیرای ۲۰ تا ۲۵ قطعه از این نوع پرنده نادر است.
این منطقه از سوی اداره‌کل حفاظت محیط زیست آذربایجان‌غربی به عنوان پناهگاه «میش‌مرغ» اعلام شده و حفاظت می‌شود.
