میلاد عابدی روز پنج‌شنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا افزود: سلامت روان در محیط کار بدین معناست که تمامی کارکنان قادر به ایجاد روابط مطلوب با محیط کار و عوامل موجود در آن باشند و هر یک از کارکنان نسبت به خود، رؤسا، همکاران و به طور کلی نسبت به محیط کار خود و به‌خصوص نسبت به جایگاه خود در آن اداره یا سازمان احساس رضایت داشته باشند.

وی اظهار داشت: توجه به ایجاد انگیزه و علاقه‌مندی کارکنان در محیط کار علاوه بر افزایش رضایت از محیط کار و کاهش استرس کارکنان، به افزایش بهره‌وری کل سیستم منجر می‌شود و در نتیجه سطح کارآیی سیستم و به دنبال آن کیفیت زندگی که همان سطح کلان‌تر تاثیرگذاری سلامت روان در محیط کار است، ارتقا می‌یابد.

وی ادامه داد: بر همین اساس توجه به سلامت روان در محیط کار منجر به کاهش استرس، افزایش رضایتمندی کارکنان، افزایش راندمان و بهره‌وری فعالیت سازمان و در نهایت افزایش کیفیت زندگی مردم می‌شود.

وی با تاکید بر تعادل بین کار و زندگی در راستای سلامت روان نیز افزود: زمانی که افراد احساس کنند نقش‌های مختلف آنان در محیط کار و خانواده با یکدیگر تداخل دارد، بین کار و زندگی خود احساس تعارض می‌کنند و این احساس تعارض علاوه بر آسیب به کارکرد شخص در محیط کار و خانه، بر سلامت روانی وی نیز اثر می‌گذارد.

عابدی گفت: نبود تعادل بین نقش‌های فرد در خانواده و محیط کار در صورت تداوم، بهداشت روانی فرد را به خطر می اندازد و موجب کاهش کارایی، احساس درماندگی، کاهش رضایت شغلی و کاهش تعهد شغلی می‌شود.

وی بیان کرد: تبعیض، نقض حقوق دیگران و برچسب‌زنی در هر محیطی مانعی جدی برای داشتن سلامت روانی مناسب است و محیط کار نیز از این قاعده مستثنا نیست.

وی ادامه داد: تبعیض، سم مهلکی برای یک مجموعه کاری به شمار می‌رود و زمینه‌ساز بروز بسیاری از مشکلات روانی است.

وی اضافه کرد: حجم کاری بالا، ضعف مدیریتی، اعمال خشونت، تبعیض قائل شدن بین کارکنان، کاهش یافتن حقوق و مزایا و اضافه‌کار، ترس از اخراج شدن، سهیم نبودن در تصمیم‌گیری‌ها، محیط فیزیکی و روانی نامطلوب و کار خسته‌کننده و تکراری از جمله مواردی است که می‌تواند آسیب جدی به بهداشت روانی فرد وارد کند.

کارشناس گروه سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی آذربایجان‌غربی با بیان اینکه مهارت مدیریتی توسط مدیران مهمترین راهکار کاهش استرس در محیط کار است، گفت: مدیران برای ارتقای سلامت روان کارکنان باید این مهارت‌ها را بیاموزند و به کار بگیرند.

ایجاد جو صمیمیت، همدلی، صداقت، همکاری، پرهیز از اعمال روش‌های مبتنی بر زور و اجبار، استفاده صحیح از افکار و نظرهای کارکنان، نبود تبعیض در محیط کار، به کار بردن تشویق به موقع، توجه به مشکلات و مسائل شخصی و خانوادگی کارکنان، فراهم آوردن شرایط ارتقای علمی و کاربردی برای کارکنان از جمله مهارت‌ها و راهکارهای مدیریتی است که باید مورد توجه قرار گیرد.

وی همچنین نفس کشیدن عمیق، بلند شدن از پشت میز و راه رفتن، تعامل با همکاران، نه گفتن به اضافه‌کاری‎‌های زیاد، نبردن کار به خانه و نداشتن انتظار غیرمعقول از خود را از جمله مواردی دانست که کارکنان برای داشتن روانی سالم باید رعایت کنند.

نخستین پنج‌شنبه اسفند هر سال البته از ۱۳۸۵ به عنوان روز مـلی ســــلامت مـــردان تعیین و مقرر شده هر ساله در این روز با هدف حساس‌سازی جامعه، آموزش و فرهنگ‌سازی در حد امکان مداخلات تشخیص و درمانی صورت گیرد که با توجه به اهمیت سلامت مردان و برای ایجاد فرصت کافی جهت انجام فعالیت‌ها، برنامه‌های مربوط در هفته‌ای به همین نام (هفته ملی سلامت مردان ایرانی یا سما) برگزار می‌شود.

سلامت مردان موضوعی است که موجب استحکام و ارتقای سلامت نیروی کار جامعه و توسعه کشور می‌شود؛ مردان نسبت به زنان در معرض فاکتورهای خطر محیطی و شغلی بیشتری قرار دارند و عادت‌های غلطی مانند مصرف سیگار، الکل، اعتیاد و استرس شغلی در آنان بیشتر است از سوی دیگر مردان کمتر به پزشک مراجعه کرده و مراجعه به مراکز درمانی را به دلایل مختلف از جمله موانع فرهنگی تا بروز مراحل پیشرفته و خطرناک بیماری به تاخیر می‌اندازند.

امسال هفته سلامت مردان با شعار «محیط کار سالم، کارکنان سالم» و با عناوین آموزش شاغلان در خصوص سرطان‌های شایع مردان با تاکید بر سلامت پروستات از جوانی تا سالمندی، پنجره جمعیتی، فرصت‌های شغلی و سیاست‌های سلامت مردان، شیوه زندگی سالم در محیط کار با تاکید بر حذف دخانیات و ارتقای فعالیت بدنی، سلامت روانی در محیط کار، علل شغلی ناباروری و سایر بیماری‌های شغلی، کنترل عوامل خطر ارگونومیک،بیولوژیک، شیمیایی و فیزیکی بیماری‌زا در محیط کار و پیشگیری از حوادث شغلی و استانداردهای ایمنی برگزار می‌شود.

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.