جمشید علیزاده روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: شهریار لحظه های زندگی خود را در شعر به تصویر کشید و شعر این شاعر در حقیقت بازتاب لحظه های زندگی وی است.
این شهریارشناس پیشکسوت بیان کرد: وقتی این شاعر از انتظار معشوق سخن می گوید این انتظار را طی کرده است و اگر از کودکی سخن می گوید رسوب این خاطرات در ذهنش وجود دارد و این خاطرات همواره با شهریار ادامه می یابد.
شهریارشناس تبریزی اضافه کرد: صدق عاطفی در هیچ یک از اشعار شعرا دیده نشده و تنها شهریار به این مرتبه دست یافته است.
وی افزود: تغییر دادن لهجه اصیل اشعار شهریار برخلاف قاعده و قیاس است؛ اگر شعر شهریار با موسیقی خوانده می شود شعر نباید فدای موسیقی شود و چنانچه با شعر ترکی خوانده می شود حفظ لهجه اصیل و شکل نوشتاری آن ضروری است.
این شهریارشناس در خصوص جاودانگی اشعار شهریار گفت: چند دهه از زمانیکه شهریار «علی ای همای رحمت» را سروده می گذرد اما همچنان در کشور و فراتر از مرزها جاودانه شده است.
وی با اشاره به اینکه گذر از 70 سال و ماندگار شدن شعر یک شاعر کار هر کسی نیست، ادامه داد: شهریار فرهنگ این ملت را در اشعار فارسی و ترکی خلق کرد و به جاودانگی رساند.
وی افزود: نیمایوشج شعری دارد که در آن می گوید«آنکه غربال دارد از پشت سر می آید» و منظورش این است که آنها که شایسته اند جاودانه می مانند و غربال به خوبی درشت ها و به عبارتی بهترین ها را در خود نگه خواهد داشت.
وی ادامه داد: شهریار ما از این طیف است و غربال زمان نتوانسته او را برزمین اندازد.
وی در خصوص ثبت استاد شهریار توسط جمهوری آذربایجان به نام خود گفت: من سال ها پیش این هشدار را دادم و حتی در مقدمه کتاب «صیحه افلاک» خود آوردم که اگر این روند ادامه پیدا کند، همسایگان ما مصادیق و مفاخر فرهنگی ما را به نام خود مصادره خواهند کرد.
وی که 30 سال است در زمینه شهریار شناسی فعالیت می کند و خالق 15 جلد کتاب در این زمینه است، افزود: دانشنامه تخصصی باید برای شهریار تدوین شود تا جلوی شبهه ها گرفته شود.
علیزاده ادامه داد: در جمهوری آذربایجان عنوان می شود شهریار از باکو به آذربایجان ایران رسیده است در حالی که این تحلیل و تفسیر نادرست است.
شهریارشناس پیشکسوت تبریزی افزود: در طول 30 سال اخیر 30 کنگره در خصوص استاد شهریار برگزار شده و میلیاردها هزینه شده است اما آیا این کنگره ها خروجی داشته و کتاب مستندی وجود دارد؟
علیزاده ادامه داد: چنین کنگره هایی تنها حالت ظاهری و دکوری داشته و هیچ نتیجه ای به همراه نداشته است.
به گزارش ایرنا، سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار در 1285 هجری شمسی در یکی از روستاهای تبریز چشم به جهان گشود؛ ذوق شاعری وی از همان دوران کودکی در وی نمایان شد چنانکه در 13 سالگی شعرهایش را با تخلص بهجت در مجله ادب به چاپ رسانید.
شهریار بعدها با تفال به دیوان حافظ تخلص شهریار را برگزید و با این تخلص در تاریخ ادبیات ایران ثبت و‌ماندگار شد؛ شهریار در سال 1299 به تهران رفت و در دارالفنون وارد دانشکده پزشکی شد.
نخستین دفتر شعر شهریار در سال 1308 با مقدمه ملک الشعرای بهار، سعید نفیسی و پژمان بختیاری به چاپ رسید.
استاد شهریار سپس با سرودن منظومه حیدربابایه سلام یکی از بهترین شاهکارهای ادبی ترکی آذربایجانی را خلق کرد.
وی از معدود شاعرانی است که در 2 زبان ترکی و فارسی سروده های درخشانی دارد و بیش از 28 هزار بیت به زبان فارسی و سه هزار بیت به زبان ترکی سروده است.
شهریار در 27 شهریور سال 1367 در سن 83 سالگی در بیمارستان مهر تهران در گذشت.
3072/8135
انتهای پیام این شهریارشناس پیشکسوت بیان کرد: وقتی این شاعر از انتظار معشوق سخن می گوید این انتظار را طی کرده است و اگر از کودکی سخن می گوید رسوب این خاطرات در ذهنش وجود دارد و این خاطرات همواره با شهریار ادامه می یابد.
شهریارشناس تبریزی اضافه کرد: صدق عاطفی در هیچ یک از اشعار شعرا دیده نشده و تنها شهریار به این مرتبه دست یافته است.
وی افزود: تغییر دادن لهجه اصیل اشعار شهریار برخلاف قاعده و قیاس است؛ اگر شعر شهریار با موسیقی خوانده می شود شعر نباید فدای موسیقی شود و چنانچه با شعر ترکی خوانده می شود حفظ لهجه اصیل و شکل نوشتاری آن ضروری است.
این شهریارشناس در خصوص جاودانگی اشعار شهریار گفت: چند دهه از زمانیکه شهریار «علی ای همای رحمت» را سروده می گذرد اما همچنان در کشور و فراتر از مرزها جاودانه شده است.
وی با اشاره به اینکه گذر از 70 سال و ماندگار شدن شعر یک شاعر کار هر کسی نیست، ادامه داد: شهریار فرهنگ این ملت را در اشعار فارسی و ترکی خلق کرد و به جاودانگی رساند.
وی افزود: نیمایوشج شعری دارد که در آن می گوید«آنکه غربال دارد از پشت سر می آید» و منظورش این است که آنها که شایسته اند جاودانه می مانند و غربال به خوبی درشت ها و به عبارتی بهترین ها را در خود نگه خواهد داشت.
وی ادامه داد: شهریار ما از این طیف است و غربال زمان نتوانسته او را برزمین اندازد.
وی در خصوص ثبت استاد شهریار توسط جمهوری آذربایجان به نام خود گفت: من سال ها پیش این هشدار را دادم و حتی در مقدمه کتاب «صیحه افلاک» خود آوردم که اگر این روند ادامه پیدا کند، همسایگان ما مصادیق و مفاخر فرهنگی ما را به نام خود مصادره خواهند کرد.
وی که 30 سال است در زمینه شهریار شناسی فعالیت می کند و خالق 15 جلد کتاب در این زمینه است، افزود: دانشنامه تخصصی باید برای شهریار تدوین شود تا جلوی شبهه ها گرفته شود.
علیزاده ادامه داد: در جمهوری آذربایجان عنوان می شود شهریار از باکو به آذربایجان ایران رسیده است در حالی که این تحلیل و تفسیر نادرست است.
شهریارشناس پیشکسوت تبریزی افزود: در طول 30 سال اخیر 30 کنگره در خصوص استاد شهریار برگزار شده و میلیاردها هزینه شده است اما آیا این کنگره ها خروجی داشته و کتاب مستندی وجود دارد؟
علیزاده ادامه داد: چنین کنگره هایی تنها حالت ظاهری و دکوری داشته و هیچ نتیجه ای به همراه نداشته است.
به گزارش ایرنا، سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار در 1285 هجری شمسی در یکی از روستاهای تبریز چشم به جهان گشود؛ ذوق شاعری وی از همان دوران کودکی در وی نمایان شد چنانکه در 13 سالگی شعرهایش را با تخلص بهجت در مجله ادب به چاپ رسانید.
شهریار بعدها با تفال به دیوان حافظ تخلص شهریار را برگزید و با این تخلص در تاریخ ادبیات ایران ثبت و‌ماندگار شد؛ شهریار در سال 1299 به تهران رفت و در دارالفنون وارد دانشکده پزشکی شد.
نخستین دفتر شعر شهریار در سال 1308 با مقدمه ملک الشعرای بهار، سعید نفیسی و پژمان بختیاری به چاپ رسید.
استاد شهریار سپس با سرودن منظومه حیدربابایه سلام یکی از بهترین شاهکارهای ادبی ترکی آذربایجانی را خلق کرد.
وی از معدود شاعرانی است که در 2 زبان ترکی و فارسی سروده های درخشانی دارد و بیش از 28 هزار بیت به زبان فارسی و سه هزار بیت به زبان ترکی سروده است.
شهریار در 27 شهریور سال 1367 در سن 83 سالگی در بیمارستان مهر تهران در گذشت.
3072/8135
کپی شد
