به گزارش همنوا،الان اگر بود از فوتبال و جام جهانی می نوشت و تند می نوشت و غیرمتعارف و غیرمنتظره هم می نوشت. جلال آل احمد بزرگترین قصه نویس ایران بود. ژورنالیست یعنی همین. بتواند بنویسد و از همه چیز بنویسد. و از همه چیز، خوب بنویسد. نیاز به سزارین متن نداشته باشد.
باید بنویسم. الان خسته ام. یک و نیم نصف شب جمعه است و من خسته از سر کار امده ام ولی شاید فردا بنویسم. از فوتبال و سیاست خواهم نوشت. برای من فوتبال عین سیاست است. تجسد سیاست است. و اصلا خود سیاست است. می گویم سیاست، نه کاریکاتور بی یال و دم و اشکم از فوتبال سیاسی. فوتبال سیاسی، خود فوتبال است و سایه سیاست است در جامعه جهانی‌ چیزی مثل همان مجمع ملل و سازمان ملل. لیبرالیستی ترین نمود رئالیسم هابزی و ماکیاولیستی. و در عین حال انسانی ترین نمود نهاد در بین الملل. برای من نظام بین الملل تطهیر لیبرالیستی رئالیسم بوده است و جنگ بین الملل در آخرین مرحله اش در صحنه ژئوپلتیک اتفاق می افتد و مغلوب ها پیش از زمین در قطعنامه ها محکوم می شوند و برنده کسی است که بتواند در قطعنامه ها هم به قدر زمین جنگ، برنده باشد.
فوتبال هم دو رو دارد. یکی روی کاغذ و مقهور قوانین فیفا و دیگری روی زمین. آسیا تا روزی که فیفا را در دست ندارد، در زمین وتوها بازی میکند. و ما هم.
فعلا همین قدر تا بعد که سر حال بنویسم.
6132/518
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.