طلع البدر علینا من ثنیات الوداع * برآمد قرص ماه از گذرگاه‌های وداع
وجب الشکر علینا ما دعا لله داع * بر ما واجب شد سپاسگزاری بر ما
أیها المبعوث فینا جئت بالأمر المطاع * تو ای مبعوث شده در میان ما
جئت شرّفت المدینة مرحباً یا خیر داع * که آمدی و به مدینه شرافت دادی
امروز، روز درخشش آفتاب خوشبختی و حسن و جمال است؛ روزی که بشر از چاه تاریکی، نادانی به سوی نور درآمد؛ روزی که با بعثت پیامبر اکرم، خداوند بر بندگانش منت گذاشت چرا که فردی از میان انسان ها و نه از جنس فرشتگان و مانند آنها برای راهنمایی انسان فرستاد.
خداوند پیامبری از بین خود مردم برگزید تا احتیاجات و نیازمندی های بشر را دقیقا درک کرده و دردها، مشکلات و مصائب و مسائل زندگی انسان را لمس کند و با توجه به آن به اقدام به تربیت آنها کند.
پس رحمت الهی از عرش بر حضرت محمد (ص) نازل شد و او به روح الامین، جبرئیل نگاه می‌کرد، جبرئیل نزد او فرود آمد و دستش را گرفت و تکان داد و گفت: ای محمد! بخوان، محمد فرمود: چه چیزی را بخوانم؟ گفت: ای محمد!اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ * خَلَقَ الْاِنسانَ مِنْ عَلَقَ * اِقْرَا وَ رَبُّکَ الْاَکْرَمُ * اَلَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ...». (قرآن را) به نام پروردگارت- که هستی را آفرید- بخوان همو که انسان را از خون بسته آفرید. بخوان که پروردگارت از همه ارجمندتر است. هم او که با قلم تعلیم داد و آن چه را که انسان نمی‌دانست به او آموخت.
پیامبر اکرم همین که وارد خانه شد از نور چهره مبارکش، خانه خدیجه کبری (س)منور شد و آن بانوی پرهیزکار پرسید: ای محمد! این چه نوری است که در تو مشاهده می‌کنم؟ حضرت فرمود: این نور پیامبری است، بگو: لا اله الله، محمد رسول الله.
خدیجه گفت: من سال‌هاست که پیامبری تو را می‌دانم و هم اکنون نیز شهادت می‌دهم که خدایی جز خداوند یکتا نیست و تو رسول و پیامبر خدا هستی.
عجیب آنکه گروه معدودی که به زور شمشیر اسلام آورده و در باطن دشمن پیامبر بودند در انتظار این بودند که با مرگ وی رسالت و پیام او نیز خاموش خواهد شد و سرخوردگان و قدرت باختگان از اسلام به نوای زمان جاهلیت بازمی گردند، غافل از اینکه خداوند فرموده: 'انا نحن نزلنا الذکر و انا له الحافظون' و مولوی چه زیبا این را به نظم کشیده است:
مصطفی را وعده داد الطاف حق گر بمیری تو نمیرد این سبق
من کتاب و معجزت را حافظم بیش و کم کن را ز قرآن رافضم
من تو را اندر دو عالم رافعم طاعنان را از حدیث دافعم
کس نتاند بیش و کم کردن در او تو به از من حافظی دیگر مجو
رونقت را روز روز افزون کنم نام تو بر زر و بر نقره زنم
منبر و محراب سازم بهر تو در محبت قهر من شد قهر تو
چاکرانت شهرها گیرند و جاه دین تو گیرد ز ماهی تا به ماه
تا قیامت باقیش داریم ما تو مترس از نسخ دین ای مصطفی
هست قرآن مر تو را همچو عصا کفرها را در کشد چون اژدها
و تاکنون این پیام و رسالت بر بلندای تاریخ مانده است؛ به قول 'ویل دورانت' در شگفتم با این همه حمله هایی که در تاریخ نسبت به اسلام و کشورهای اسلامی صورت گرفته، این دین (اسلام) سرپا مانده است.
در شرایط سخت امروز که بشریت در آتش کینه و نفاق می سوزد، سخت به پیامبر اکرم و اندیشه های انسان سازش نیازمندیم.
'ای محمد' ! پیامبر بیداری و آگاهی و قدرت ! در خانه تو حریقی دامن گستر در گرفته است؛ و در سرزمین تو سیلی بنیان کن و امت تو دیریست که در بستر سیاه ذلت به خواب رفته است ، بر سرشان فریاد زن ' قم فانذر ' بیدارشان کن. '
6132/518
انتهای پیام وجب الشکر علینا ما دعا لله داع * بر ما واجب شد سپاسگزاری بر ما
أیها المبعوث فینا جئت بالأمر المطاع * تو ای مبعوث شده در میان ما
جئت شرّفت المدینة مرحباً یا خیر داع * که آمدی و به مدینه شرافت دادی
امروز، روز درخشش آفتاب خوشبختی و حسن و جمال است؛ روزی که بشر از چاه تاریکی، نادانی به سوی نور درآمد؛ روزی که با بعثت پیامبر اکرم، خداوند بر بندگانش منت گذاشت چرا که فردی از میان انسان ها و نه از جنس فرشتگان و مانند آنها برای راهنمایی انسان فرستاد.
خداوند پیامبری از بین خود مردم برگزید تا احتیاجات و نیازمندی های بشر را دقیقا درک کرده و دردها، مشکلات و مصائب و مسائل زندگی انسان را لمس کند و با توجه به آن به اقدام به تربیت آنها کند.
پس رحمت الهی از عرش بر حضرت محمد (ص) نازل شد و او به روح الامین، جبرئیل نگاه می‌کرد، جبرئیل نزد او فرود آمد و دستش را گرفت و تکان داد و گفت: ای محمد! بخوان، محمد فرمود: چه چیزی را بخوانم؟ گفت: ای محمد!اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ * خَلَقَ الْاِنسانَ مِنْ عَلَقَ * اِقْرَا وَ رَبُّکَ الْاَکْرَمُ * اَلَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ...». (قرآن را) به نام پروردگارت- که هستی را آفرید- بخوان همو که انسان را از خون بسته آفرید. بخوان که پروردگارت از همه ارجمندتر است. هم او که با قلم تعلیم داد و آن چه را که انسان نمی‌دانست به او آموخت.
پیامبر اکرم همین که وارد خانه شد از نور چهره مبارکش، خانه خدیجه کبری (س)منور شد و آن بانوی پرهیزکار پرسید: ای محمد! این چه نوری است که در تو مشاهده می‌کنم؟ حضرت فرمود: این نور پیامبری است، بگو: لا اله الله، محمد رسول الله.
خدیجه گفت: من سال‌هاست که پیامبری تو را می‌دانم و هم اکنون نیز شهادت می‌دهم که خدایی جز خداوند یکتا نیست و تو رسول و پیامبر خدا هستی.
عجیب آنکه گروه معدودی که به زور شمشیر اسلام آورده و در باطن دشمن پیامبر بودند در انتظار این بودند که با مرگ وی رسالت و پیام او نیز خاموش خواهد شد و سرخوردگان و قدرت باختگان از اسلام به نوای زمان جاهلیت بازمی گردند، غافل از اینکه خداوند فرموده: 'انا نحن نزلنا الذکر و انا له الحافظون' و مولوی چه زیبا این را به نظم کشیده است:
مصطفی را وعده داد الطاف حق گر بمیری تو نمیرد این سبق
من کتاب و معجزت را حافظم بیش و کم کن را ز قرآن رافضم
من تو را اندر دو عالم رافعم طاعنان را از حدیث دافعم
کس نتاند بیش و کم کردن در او تو به از من حافظی دیگر مجو
رونقت را روز روز افزون کنم نام تو بر زر و بر نقره زنم
منبر و محراب سازم بهر تو در محبت قهر من شد قهر تو
چاکرانت شهرها گیرند و جاه دین تو گیرد ز ماهی تا به ماه
تا قیامت باقیش داریم ما تو مترس از نسخ دین ای مصطفی
هست قرآن مر تو را همچو عصا کفرها را در کشد چون اژدها
و تاکنون این پیام و رسالت بر بلندای تاریخ مانده است؛ به قول 'ویل دورانت' در شگفتم با این همه حمله هایی که در تاریخ نسبت به اسلام و کشورهای اسلامی صورت گرفته، این دین (اسلام) سرپا مانده است.
در شرایط سخت امروز که بشریت در آتش کینه و نفاق می سوزد، سخت به پیامبر اکرم و اندیشه های انسان سازش نیازمندیم.
'ای محمد' ! پیامبر بیداری و آگاهی و قدرت ! در خانه تو حریقی دامن گستر در گرفته است؛ و در سرزمین تو سیلی بنیان کن و امت تو دیریست که در بستر سیاه ذلت به خواب رفته است ، بر سرشان فریاد زن ' قم فانذر ' بیدارشان کن. '
6132/518
کپی شد
