به گزارش ایرنا، این ورزشکار با اخلاق کشورمان متولد 15 شهریور 1354 در تبریز است؛ وی دوچرخه سوار تیم ملی ایران در دوره های مختلف و از راه‌یافتگان به دو المپیک 2008 پکن و المپیک 2016 ریو است.
او قهرمان دوچرخه سواری جاده بازی های آسیایی 1998 بانکوک است و از سال 2002 دوچرخه سواری جاده را به طور حرفه‌ای آغاز کرد؛ میزبانی در تور دوچرخه‌سواری 2005–2006 لانگ کاوی مالزی همراه با تیم جیانت تایوان در میان دوچرخه سواران آسیایی موفق به کسب مقام قهرمانی شد.
میزبانی اکنون عضو تیم دوچرخه سواری باشگاه شهرداری تبریز است.
قهرمانی در هفت دور از تور ایران -آذربایجان که اخیرا' سی و دومین دوره آن برگزار شد، او را پرافتخارترین ورزشکار این تور کرده است.
خبرنگار ورزشی ایرنا پس از پایان تور بین المللی ایران - آذربایجان، گفت وگوئی با این ورزشکار ارزنده انجام داده است که ماحصل آن در ذیل می آید:
- س: آقای میزبانی در شبکه های مجازی و بعضی از سایت های خبری خبر کناره گیری شما از دنیای دوچرخه سواری شنیده می شود، آیا درست است؟
- ج: قبل از آغاز سی و دومین تور دوچرخه سواری ایران - آذربایجان با خود عهد کردم با کسب قهرمانی و پوشیدن پیراهن طلایی این تور با مسابقات دوچرخه سواری خداحافظی کنم که متاسفانه نتوانستم پیراهن طلایی را بر تن کنم و در نهایت با حمایت هم تیمی های خودم فقط توانستیم کاپ قهرمانی تیمی را کسب کنیم. درست است که در بخش انفرادی ایلیا داویدنوک، دوچرخه سوار تیم شهرداری، مقام دومی را کسب کرد، اما وی دوچرخه سوار قزاقستانی است نه یک ایرانی.
به هر حال، بدون غلو و بزرگنمایی می گویم که استعداد خاص و علاقه زیادی به ورزش مفرح دوچرخه سواری داشته ام و از آنجا که امسال با بدشانسی و بیماری و کمی ضعف و سرفه های شدید وارد این رقابت ها شدم، آن گونه که باید و شاید ظاهر نشدم و تصمیم دارم با اتمام قراردادم با تیم شهرداری که تا پایان 2017 است، به دلیل افزایش سن قهرمانی از این رشته ورزشی کناره گیری کنم.
- س: با کناره گیری قهرمانانی مثل شما، دوچرخه سواری ایران چه وضعیتی پیدا می کند؟ و در کل آینده دوچرخه سواری ایران را چگونه می بینید؟
- ج: باید بگویم که نه تنها در تبریز، بلکه در کل ایران متاسفانه به دوچرخه سواری مقطعی نگاه شده است و مسئولان این ورزش به اندازه طول مدت مدیریت خودشان به این ورزش بها داده و برنامه ریزی کرده اند و برای آینده این ورزش برنامه خاصی ندارند و این رشته پشتوانه محکمی ندارد. به نظر بنده افراد حال حاضر در دوچرخه سواری کشور دارای استعداد قابل انتظار نبوده و اگر وضعیت به همین روال پیش برود، دوچرخه سواری ایران دچار مشکل جدی خواهد شد و باید از الآن برنامه ریزی شود وگرنه بعدا کاری از دست کسی برنخواهد آمد.
- س: برای بعد از کنار گذاشتن دوچرخه سواری، برنامه ای دارید؟
- ج: بعد از 27 سال دوچرخه سواری که بیش از نیمی از عمر من است، نمی توانم به یک باره دوچرخه سواری را کنار بگذارم، بنابراین اگر جایگاه و شخصیت کاری افراد به درستی رعایت شود، من هر لحظه آمادگی دارم در هر بخشی از ورزش دوچرخه سواری فعالیت کنم.
- س: آقای میزبانی شما سالها در تیم پتروشیمی تبریز فعال بودید، چرا این تیم پرافتخار منحل شد؟
- ج: از سال 2012 تا 2015 که بنده در تیم پتروشیمی حضور داشتم، هیات مدیره باشگاه مخالفت خود با ورزش قهرمانی را بیان می کرد و دلایلی از قبیل به صرفه نبودن و اینکه بازده مالی چندانی ندارد به میان می آوردند، لذا از تیم دوچرخه سواری پتروشیمی که جایگاه خوبی در آسیا و کشور داشت، حمایتی نشد. زمانی آقایان ممقانی و صدر که مسئولیت باشگاه را در دست داشتند، به دلیل علاقه و عرق شخصی دوچرخه سواران تیم پتروشیمی را حمایت می کردند که این کار با روی کار آمدن هیات مدیره جدید انجام نگرفت و حتی با همفکری آقایان کادرفنی تیم را عوض کرده و بنده که کاپیتان تیم بودم، فشار زیادی متحمل شدم.
با توجه به اینکه 40 تا 50 درصد مبلغ قراداد بنده تا سال 2015 هنوز از تیم پتروشیمی وصول نشده است، قول هایی دادند که متاسفانه این وعده ها عملیاتی نشده است.
- س: نظرتان درباره برگزاری سی و دومین تور دوچرخه سواری ایران - آذربایجان چیست؟
-ج: باید توجه داشته باشیم که در دوچرخه سواری جاده آن طور که در دنیا برگزار می شود، باید کسی پیراهن طلایی را بر تن کند که در هر رشته، مرحله و آب و هوایی بهترین باشد و نه در رشته ای خاص که البته این مطلب برکسی که به رشته دوچرخه سواری وارد باشد، قابل فهم است.
متاسفانه مسیرهای سی و دومین تور دوچرخه سواری ایران - آذربایجان طوری چیده شده بود که پایان سه مرحله مثل هم بوده و در نهایت در مجتمع لاله پارک تبریز خاتمه می یافت.
چون دوچرخه سواران ایرانی و به خصوص تبریز همواره در مسیرهای سربالایی و کوهستانی حرفی برای گفتن داشته اند و دوره های قبلی تور گواهی بر این گفته است، انتطاری که ما از دوستان کارشناس فنی برگزاری مسابقات داشتیم و بنده از قبل هم متذکر شده بودم، رعایت این نکات بود که متاسفانه ترتیب اثر ندادندو باید تصریح کنم که این خواسته نه تبانی و نه خلاف قانون مسابقات دوچرخه سواری، می باشد.
به گزارش ایرنا، میزبانی در عین حال با ابراز خوشحالی از نحوه برگزاری تور سی و دوم ایران - آذربایجان، گفت: درست است از لحاظ فنی انتقاداتی داریم، اما از لحاظ پشتیبانی و ترابری و امنیت جاده نسبت به سال های قبل تغییرات زیادی در تور به وجود آمده بود و جا دارد از همه دست اندرکاران تور تشکر کنم و اگر به جای نمایندگان UCI بودم نمره کامل به عوامل اجرایی این دوره از مسابقات می دادم.
مصاحبه از: مهدی آب بسته ** تنظیم: مرتضائی**انتشار: عزیزی راد
9853/3038/518
انتهای پیام او قهرمان دوچرخه سواری جاده بازی های آسیایی 1998 بانکوک است و از سال 2002 دوچرخه سواری جاده را به طور حرفه‌ای آغاز کرد؛ میزبانی در تور دوچرخه‌سواری 2005–2006 لانگ کاوی مالزی همراه با تیم جیانت تایوان در میان دوچرخه سواران آسیایی موفق به کسب مقام قهرمانی شد.
میزبانی اکنون عضو تیم دوچرخه سواری باشگاه شهرداری تبریز است.
قهرمانی در هفت دور از تور ایران -آذربایجان که اخیرا' سی و دومین دوره آن برگزار شد، او را پرافتخارترین ورزشکار این تور کرده است.
خبرنگار ورزشی ایرنا پس از پایان تور بین المللی ایران - آذربایجان، گفت وگوئی با این ورزشکار ارزنده انجام داده است که ماحصل آن در ذیل می آید:
- س: آقای میزبانی در شبکه های مجازی و بعضی از سایت های خبری خبر کناره گیری شما از دنیای دوچرخه سواری شنیده می شود، آیا درست است؟
- ج: قبل از آغاز سی و دومین تور دوچرخه سواری ایران - آذربایجان با خود عهد کردم با کسب قهرمانی و پوشیدن پیراهن طلایی این تور با مسابقات دوچرخه سواری خداحافظی کنم که متاسفانه نتوانستم پیراهن طلایی را بر تن کنم و در نهایت با حمایت هم تیمی های خودم فقط توانستیم کاپ قهرمانی تیمی را کسب کنیم. درست است که در بخش انفرادی ایلیا داویدنوک، دوچرخه سوار تیم شهرداری، مقام دومی را کسب کرد، اما وی دوچرخه سوار قزاقستانی است نه یک ایرانی.
به هر حال، بدون غلو و بزرگنمایی می گویم که استعداد خاص و علاقه زیادی به ورزش مفرح دوچرخه سواری داشته ام و از آنجا که امسال با بدشانسی و بیماری و کمی ضعف و سرفه های شدید وارد این رقابت ها شدم، آن گونه که باید و شاید ظاهر نشدم و تصمیم دارم با اتمام قراردادم با تیم شهرداری که تا پایان 2017 است، به دلیل افزایش سن قهرمانی از این رشته ورزشی کناره گیری کنم.
- س: با کناره گیری قهرمانانی مثل شما، دوچرخه سواری ایران چه وضعیتی پیدا می کند؟ و در کل آینده دوچرخه سواری ایران را چگونه می بینید؟
- ج: باید بگویم که نه تنها در تبریز، بلکه در کل ایران متاسفانه به دوچرخه سواری مقطعی نگاه شده است و مسئولان این ورزش به اندازه طول مدت مدیریت خودشان به این ورزش بها داده و برنامه ریزی کرده اند و برای آینده این ورزش برنامه خاصی ندارند و این رشته پشتوانه محکمی ندارد. به نظر بنده افراد حال حاضر در دوچرخه سواری کشور دارای استعداد قابل انتظار نبوده و اگر وضعیت به همین روال پیش برود، دوچرخه سواری ایران دچار مشکل جدی خواهد شد و باید از الآن برنامه ریزی شود وگرنه بعدا کاری از دست کسی برنخواهد آمد.
- س: برای بعد از کنار گذاشتن دوچرخه سواری، برنامه ای دارید؟
- ج: بعد از 27 سال دوچرخه سواری که بیش از نیمی از عمر من است، نمی توانم به یک باره دوچرخه سواری را کنار بگذارم، بنابراین اگر جایگاه و شخصیت کاری افراد به درستی رعایت شود، من هر لحظه آمادگی دارم در هر بخشی از ورزش دوچرخه سواری فعالیت کنم.
- س: آقای میزبانی شما سالها در تیم پتروشیمی تبریز فعال بودید، چرا این تیم پرافتخار منحل شد؟
- ج: از سال 2012 تا 2015 که بنده در تیم پتروشیمی حضور داشتم، هیات مدیره باشگاه مخالفت خود با ورزش قهرمانی را بیان می کرد و دلایلی از قبیل به صرفه نبودن و اینکه بازده مالی چندانی ندارد به میان می آوردند، لذا از تیم دوچرخه سواری پتروشیمی که جایگاه خوبی در آسیا و کشور داشت، حمایتی نشد. زمانی آقایان ممقانی و صدر که مسئولیت باشگاه را در دست داشتند، به دلیل علاقه و عرق شخصی دوچرخه سواران تیم پتروشیمی را حمایت می کردند که این کار با روی کار آمدن هیات مدیره جدید انجام نگرفت و حتی با همفکری آقایان کادرفنی تیم را عوض کرده و بنده که کاپیتان تیم بودم، فشار زیادی متحمل شدم.
با توجه به اینکه 40 تا 50 درصد مبلغ قراداد بنده تا سال 2015 هنوز از تیم پتروشیمی وصول نشده است، قول هایی دادند که متاسفانه این وعده ها عملیاتی نشده است.
- س: نظرتان درباره برگزاری سی و دومین تور دوچرخه سواری ایران - آذربایجان چیست؟
-ج: باید توجه داشته باشیم که در دوچرخه سواری جاده آن طور که در دنیا برگزار می شود، باید کسی پیراهن طلایی را بر تن کند که در هر رشته، مرحله و آب و هوایی بهترین باشد و نه در رشته ای خاص که البته این مطلب برکسی که به رشته دوچرخه سواری وارد باشد، قابل فهم است.
متاسفانه مسیرهای سی و دومین تور دوچرخه سواری ایران - آذربایجان طوری چیده شده بود که پایان سه مرحله مثل هم بوده و در نهایت در مجتمع لاله پارک تبریز خاتمه می یافت.
چون دوچرخه سواران ایرانی و به خصوص تبریز همواره در مسیرهای سربالایی و کوهستانی حرفی برای گفتن داشته اند و دوره های قبلی تور گواهی بر این گفته است، انتطاری که ما از دوستان کارشناس فنی برگزاری مسابقات داشتیم و بنده از قبل هم متذکر شده بودم، رعایت این نکات بود که متاسفانه ترتیب اثر ندادندو باید تصریح کنم که این خواسته نه تبانی و نه خلاف قانون مسابقات دوچرخه سواری، می باشد.
به گزارش ایرنا، میزبانی در عین حال با ابراز خوشحالی از نحوه برگزاری تور سی و دوم ایران - آذربایجان، گفت: درست است از لحاظ فنی انتقاداتی داریم، اما از لحاظ پشتیبانی و ترابری و امنیت جاده نسبت به سال های قبل تغییرات زیادی در تور به وجود آمده بود و جا دارد از همه دست اندرکاران تور تشکر کنم و اگر به جای نمایندگان UCI بودم نمره کامل به عوامل اجرایی این دوره از مسابقات می دادم.
مصاحبه از: مهدی آب بسته ** تنظیم: مرتضائی**انتشار: عزیزی راد
9853/3038/518
کپی شد
